Owning a Vladimier

Chapter 24

God knows I'm trying to limit my alcohol.in take pero sadyang makulit ang teacher nina Cymon. Ilang beses na rin kaming sumubok na magpaalam pero mas makulit siya sa amin at ipinanakot pang pahihirapan si Cymon sa mga activities nila kaya naman napilitan kaming sumunod sa mga requests nitong shots. It's not my first time drinking brandy but this Emperador wanted to take my soul out of my body. Kalahati pa lang ang nauubos namin pero hilong-hilo na ako. Cymon was even secretly drinking the shot given to me by the teacher.

Halos isang oras pa lang perong sobrang bigat na ng katawan ko na parang ayaw ko nang umalis sa pagkakaupo ko and just wanted to sleep kahit anong ingay pa ng lugar. When they pulled me out of my seat, halos hinihila na ako ni Cymon na tulad ko ay lasing na lasing na rin.

""Wh--where are... we g--going?" tanong ko sa kanya.

"Book a... a room, Ju--julian..." Narinig kong sabi niya but I can't see his face clearly anymore when I looked at him. Then I looked at the hands holding me so I won't fall in the floor. Naduduling na ba ako? Why are there four hands assisting me?

Lumingon ako sa kaliwa ko. There's a lady there. I know it's a girl even if I can't also see her face clearly since the person beside me has long, curly hair.

"W--who are you?" tanong ko sa kanya.

"Sir, I work for the hotel. Your teacher told us to assist you in going to your hotel room," sagot sa akin ng babae.

"T--thank you."

I sighed in relief. Sa wakas, nakataas na kami ni Cymon sa makulit niyang teacher at makakahiga na ako.

Hinang-hina na ako kaya nagpahila na lang ako sa mga umaasiste sa akin. We walked out of the bar and went straight to the elevator. Mabuti na lang at malapit lang iyon pero halos sampung minuto yata naming nilakad ang distansya nito. Nang nasa loob na kami, halos hindi ako makatayo nang maayos. Mabuti na lang talaga at may mga nakaalalay sa akin. Lumingon din ako kay Cymon. He was not holding me anymore. Instead, hawak na siya ng dalawang lalaki na naka-uniform kung uniform bang matatawag iyong suot nilang leather jackets.

I looked at the one to my right. He seemed too tall. Parang kasing tangkad siya ni Ivan... No. That's impossible. Imposibleng si Ivan ito dahil baka nga nakabalik na iyon sa Russia. Pumikit ako dahil umiikot na talaga ang mundo ko isama pa ang paggalaw ng elevator na dumaragdag sa pagkahilo ko.

Ilang sandali pa ay bumukas na ang elevator. Pero imbes na ilabas ako ng mga nakahawak sa akin, si Cymon ang inilabas ng mga nakahawak sa kanya.

"Hey, where are you... bringing my cousin?!" Bahagyang nawala ang pagkahilo ko nang makitang halos tulog na si Cymon na hinihila nila.

"Sir, you have different floors. Your cousin's room is located here while yours is on the next floor," pagpapaliwanag ng babae.

"But..."

Wala na akong nagawa nang sumara na ang pinto ng elevator. Muli akong napapikit dahil umalog ito at nahilo ulit ako.

Hindi ko na alam kung saan floor kami nakarating. Ang nagrehistro na lang sa isipan ko ay hinihila na nila ako papunta sa hallway ng floor na iyon. Gamit ang nanlalabo kong mga mata, nakita kong may binuksang kuwarto ang babae gamit ang keycard. When we stepped inside, kahit Malabo pa rin ang paningin ko, I knew na maluwang ang kuwartong pinasok namin dahil ilang hakbang pa bago kami nakarating sa kama ng suite.

Maingat nila akong ibinaba sa kama. I sighed before surrendering to sleep pero bahagyang nagising ang diwa ko nang may malamig na bagay na dumampi sa mga labi ko. Sinubukan kong imulat ang mga mata ko pero parang hollow blocks sila sa bigat. I cannot even move them.

Is there a ghost in the room? A while they're drinking, Lucas started telling a horror story he experienced at his boarding house. The others told their horror stories too which really made me scared. Even Cymon shared a story at one of the events he attended. How a lady in white kept on showing up at his side but he cannot see her face. Ako lang yata ang walang nasabi dahil wala pa naman akong na-experience. Baka ngayon pa lang.

Sandali kong pinakiramdaman ang paligid gamit ang nahihilong diwa ko at nang mukhang okay naman ang lahat, I once again tried to succumb to sleep. I felt something warm enveloped me that made me smile and made me sleep better.

....

Sobrang sakit ng ulo ko nang sa wakas ay magising ako. I tried opening my eyes but my lids were too heavy that's why I waited for the moment when I could finally open them. Nang sa wakas ay kaya ko na silang imulat, tumingin ako sa paligid ko. Nanlaki ang mga mata mo nang mapagtanto kong wala ako sa kuwarto ng unit ko. Panicking, I tried to get up pero muling sumigid ang kirot sa sentido ko. My throat hurts too.

Damn. Where am I?

Pilit kong inalala kung nasaan nga ba ako ng mga sandaling iyon. And then like a flow of water, bumuhos sa alaala ko ang mga nangyari kagabi.

Oo nga pala. Nag-bar kami ni Cymon kasama ang mga kaibigan niya. Pauwi na sana kami nang bigla na lang lumitaw sa table namin iyong teacher niya na pinilit kaming ubusin iyong isang bote ng Emperador. Cymon and I were so drunk that I couldn't even stand from my seat so why am I inside this room? Nasa hotel pa ba ako o nasa ibang lugar na?

Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Nothing hurts aside from my head and throat. Pakiramdam ko rin ay nanghihina ako sa sobrang kalasingan ko kagabi. So if nothing hurts aside from those affected by my hang-over, it only means that I was safely deposited in this suite.

Nang kaya ko na ay tumayo na ako. My eyes roamed the suite. Surprisingly, the room is quite extravagant. Hmm, the teacher has some money to afford this kind of room for each of us. At tig-iisa pa talaga kami though I wouldn't mind kahit pagsamahin kami ni Cymon sa iisang kuwarto.

Hinanap ko ang banyo at nang makita iyon ay agad akong naghilamos at nag-toothbrush. Napalingon ako sa isang parte ng banyo nang makitang may mga nakalagay na shopping bags doon. Curiously, nilapitan ko ito at tinignan ang laman. There is a set of clothes for men there. I wanted to take a bath and change para mawala ang amoy ng alak sa akin pero ayoko namang samantalahin ang kabaitan ng teacher ni Cymon. I'm sure na mas lalaki ang babayaran nito kapag ginamit namin ang mga damit na prinovide ng hotel para sa amin.

After peeing and cleaning, I went out of the bathroom and looked for my phone. Dahil iisang number lang naman ang naka-save doon, madali kong natawagan si Cymon.

"Where are you?" agad kong tanong nang sagutin na niya ang tawag ko.

"Cousin, buti naman at gising ka na. Halos isang oras ka na naming hinihintay dito sa baba. Baba ka na. Hihintayin kita sa lobby tapos mag-almusal na tayo rito bago tayo umuwi."

"How about your friends?" curious kong tanong. Nagdikit ang mga kilay ko nang parang may naamoy akong pamilyar na amoy ng mamahaling cologne. I tried sniffing the air around me. There's really that faint smell but I can't pinpoint where it is. But when I turned my face to my right, my frowned deepened. Sa akin galing ang amoy na iyon. Nagdikit ba sa akin iyong gamit na cologne ng umalalay sa akin kagabi? But if I remember it right, babae iyong nasa kanan ko yet the cologne I'm smelling is for men.

"Hello, Julian? Still there?" I heard Cymon's voice from the other line kaya muling bumalik sa kanya ang atensiyon ko.

"Still here. Sige, bababa na ako. Wait for me."

Inayos ko na muna ang sarili ko, got some masks from the counter, wore one of them, and went out of the room. I got curious nang makita ko ang mga numbers ng kuwarto. Am I at the highest floor? Napapailing na lang ako habang naglalakad papuntang elevator. May mga nakasabay akong dalawang mga lalaki nang pumasok na ako sa elevator. Hindi ko mapigilang sumulyap sa kanila. They're very tall and bulky. And very quiet.

Nag-iwas ako ng tingin and just looked at the elevator doors. If I was just wearing my cap, I can observe them but since wala iyon sa kuwarto, Hindi ko sila magagawang pag-aralan. Who knows? Baka may koneksyon sila kay Ivan. Napailing ako sa sarili ko when I realized what I thought of. I'm getting paranoid again.

Nang lumapag na sa ground floor ang elevator, I decided na paunahing lumabas ang mga lalaki pero parang hinihintay din nila akong maunang lumabas. Halos ilang segundo rin kaming naghintayan bago ako nagdesisyon na mauna na lang. I walked towards the looby until I heard someone call my name.

"Julian..."