That night, everybody got drunk except me and my parents. We almost missed dinner but Ivan insisted that we should eat. Kaya naman nagharap-harap na kami ng mga magulang ko dahil pawang lasing na ang mga kasama namin.
Sa umpisa, tahimik lang kaming apat hanggang si Ivan ang unang nagsalita... in Russian.
"Didiretso na tayo sa Manila."
Tumaas ang isang kilay ni Papa sa sinabi niya.
"Ang anak lang naman ang pakakasalan mo, Mr. Petrov. Siya lang ang pwede mong manduhan," seryosong saad nito.
"Hindi ko kayo minamanduhan, Mr. Vladimier. Ang sa akin lang, pwede ko namang ipakuha ang mga natitirang gamit ninyo sa Baguio para hindi na kayo umakyat doon para kunin lang ang mga iyon. Pwede na tayong dumiretso sa Manila para hindi na kayo masyadong mapagod sa biyahe," pagpapaliwanag ni Ivan.
