บทที่ 9
1151 Words
เช้าวันต่อมา..
ลงมานิวเยียร์ก็เห็นว่าเขานั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก เธอทำเป็นไม่สนใจเดินผ่านไปจนนาคราชต้องรีบเดินตามออกมา
"ไปรถผมดีกว่า"
"คุณไม่มีงานทำหรือไง"
"เชิญครับ" ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูข้างคนขับ แต่นิวเยียร์ไม่ได้เดินไปขึ้นรถเขาเธอเดินไปเปิดประตูรถของตัวเอง นาคราชเลยปิดประตูรถแล้วเดินอ้อมไปขึ้นอีกฝั่งหนึ่ง
"เอ๊ะนี่คุณ!"
"จะให้ผมขับให้หรือจะขับเอง"
"ไม่เอาทั้งสองอย่างลงไปเลยนะ"
"ผมจะเข้าไปเป็นผู้ช่วยของคุณในบริษัท"
"ใครขอให้คุณเข้าไปเป็นผู้ช่วย"
"พ่อคุณไง"
"ฉันไม่ยอมรับ"
"ถ้างั้นผมว่าคุณควรจะคุยกับพ่อคุณหน่อย"
"คุยกับพ่อ?"
นาคราชล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรวีดีโอคอลเข้าเครื่องของนิรากร
>>{"พ่อคะ"} นิวเยียร์เห็นใบหน้าของพ่อเหมือนคนไม่มีเลือดผ่านใบหน้าเลยด้วยซ้ำ และท่านก็ให้มองเห็นแค่ช่วงใบหน้า ที่ให้เห็นแค่นี้เพราะถ้าลูกสาวเห็นสภาพพ่อที่นอนอยู่บนเตียงเวลานี้ลูกคงไม่ยอมปล่อยพ่อให้รักษาตัวอยู่คนเดียวแน่
{"หนูอย่าดื้อกับพี่นะลูก"}
>>{"พ่อไม่สบายมากเลยหรือคะ น้องจะพาพ่อไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ"} นี่ไงขนาดเธอไม่เห็นทั้งตัวว่ามีสายระยงระยางยังมีความคิดจะพาพ่อไปรักษาตัวที่ดีกว่านี้เลย
{"น้อง.. เชื่อพ่อสักครั้งนะ"} เรียกชื่อนี้ทีไรมันทำให้คิดถึงภรรยารักที่จากไปนิรากรเลยไม่เรียกอีกเลย..แต่ท่านก็เรียกชื่อนี้ตอนที่เรียกลูกสาวกลับมาเพื่อร่วมงานรวมหุ้นกับบริษัทอนันต์ไพศาล นิวเยียร์ถึงได้ยอมกลับมาเพราะรู้ว่าถ้าพ่อพูดถึงชื่อนี้คือท่านจริงจังมาก
>>{"น้องจะเข้าไปเยี่ยมพ่อนะคะ"}
{"ช่วงนี้อย่าเพิ่งมาเลยพ่อฝากหนูดูแลบริษัทให้ดี และให้พี่เขาเป็นคนช่วยดูงานอีกทีนะลูก"}
>>{"แต่น้องมีคนช่วยดูงานอยู่ค่ะ"} ก่อนที่นิวเยียร์จะเอ่ยชื่อคนคนนั้นนาคราชก็รีบตัดสายไปก่อน
"เอ๊ะนี่คุณฉันยังคุยกับพ่อไม่จบเลย"
"ได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอว่าพ่อคุณบอกไม่ให้ดื้อกับผม"
"คุณนั่นแหละดื้อ ทั้งดื้อทั้งด้าน!"
ได้ยินคำพูดของเธอเขายอมรับว่าโมโห แต่พอคิดถึงสิ่งที่ตัวเองต้องทำเลยต้องระงับความโมโหนั้นไว้ก่อน
"ถ้าไม่รีบไปเดี๋ยวจะสายนะ" ว่าแล้วมือหนาก็เอื้อมไปจะดึงเซฟตี้เบลท์ของเธอมาล็อกให้
นิวเยียร์ตกใจคิดว่าเขาจะทำอย่างอื่นด้วยความตกใจเธอเลยเม้มริมฝีปากและหลับตาลง
แต่พอใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้นาคราชก็ดึงเซฟตี้เบลท์ฝั่งคนขับมาล็อก
"?" อีตาบ้าเอ้ยตกใจหมดเลยนึกว่าจะทำอะไร แล้วเราเป็นบ้าอะไรวะเนี่ยทำไมใจเต้นแรงขนาดนี้
"หรือจะให้ผมเป็นคนขับ"
"ฉันขับเอง" ว่าแล้วหญิงสาวก็เหยียบคันเร่งแบบกระชากจนรถพุ่ง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ตกใจเลย
[บริษัทเทวทิพย์]
มาถึงบริษัทนิวเยียร์ก็ตรงไปที่ลิฟต์ พอมาถึงหน้าลิฟต์นาคราชก็เอื้อมมือไปกดลูกศรขึ้นให้ก่อนที่เธอจะกด พนักงานหลายคนที่อยู่แถวนั้นต่างก็มองทั้งสองแล้วหันไปพูดคุยกันว่าคนที่มากับลูกสาวท่านประธานคือใคร ตอนนี้เกือบทั้งบริษัทรู้แล้วว่านิวเยียร์จะเข้ามาบริหารงาน
"อ้าวน้องมาแล้วหรือ" จังหวะที่ประตูลิฟต์เปิดออกก็ได้ยินเสียงนี้
"สวัสดีค่ะคุณลุง"
"เข้าไปคุยกันในลิฟต์ดีกว่า"
"ค่ะ"
ตอนที่เข้ามาในลิฟต์สายตาจักรกฤษณ์มองหน้าผู้ชายที่มากับเธอ
"คุณคงเป็นคุณจักรกฤษณ์ใช่ไหมครับ"
"ใช่"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับผมชื่อนาคราชเป็นว่าที่คู่หมั้นของ.." สายตาเขามองมาที่เธอก่อนที่จะพูดต่อ แต่ประตูลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้นผู้บริหารเสียก่อน
"คุณกำลังจะพูดบ้าอะไร!" นิวเยียร์ดึงตัวนาคราชไว้ยังไม่ให้ออกจากลิฟต์ ส่วนจักรกฤษณ์เดินออกไปแล้วและเห็นท่าทีของทั้งสองและรู้ด้วยว่าเมื่อสักครู่ไอ้ผู้ชายคนนั้นกำลังจะพูดอะไร และก็เห็นท่าทีของนิวเยียร์แล้วด้วย คิดว่าเรื่องนี้ต้องเป็นแผนของนิรากรแน่ ไอ้นี่ขนาดนอนป่วยอยู่โรงพยาบาลมันยังวางแผนไว้ก่อน ว่าแต่มันป่วยเป็นอะไรทำไมดูลับลมคมในจัง?
ที่จริงจักรกฤษณ์ให้คนไปสืบเรื่องนี้ตั้งแต่ได้ยินนิวเยียร์พูด เพราะก่อนหน้านิรากรไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเลย แต่ก็สืบไม่ได้เพราะเป็นความลับของทางโรงพยาบาล
"คุณทำงานห้องนี้หรือ"
"คุณไม่ต้องตามฉันทุกฝีก้าวได้ไหม"
"คงไม่ได้หรอกเพราะพ่อคุณสั่งไว้" ที่จริงเขาจะไม่ทำตามใครเลยก็ได้ มีบ้างที่รู้สึกสงสารนิรากรที่นอนป่วยหนักอยู่ แต่เขาจะไม่ทำตามก็ได้อีกนั่นแหละ ..แต่ที่นาคราชทำเพราะเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ดูหยิ่งดี
>>{"ไม่ได้การแล้วนะ แกคงต้องเข้าบริษัทแล้วล่ะ"}
{"ไหนพ่อบอกว่ารอให้มันใกล้ตายก่อนไง"}
>>{"กลัวว่าจะมีหมาคาบไปแดกก่อนน่ะสิ"}
{"ใครครับ"}
>>{"ไม่คิดว่ามันจะหาผู้ชายไว้ให้ลูกสาวของมัน"}
{"ไอ้หมอนั่นเป็นใคร"}
>>{"ลูกชายคนโตของบริษัทที่มันเพิ่งเซ็นสัญญาเป็นหุ้นส่วนกันไป"}
{"ไหนพ่อบอกว่าไอ้ลูกชายคนโตไม่ได้เรื่องไง"}
>>{"เราอย่าประมาท"}
{"แล้วแต่พ่อแล้วกันจะให้เข้าวันไหนก็บอกมาเตรียมห้องทำงานไว้ให้ผมด้วย..ผมไม่ทำงานกระจอกๆ นะ"}
"เอ๊ะ! คุณจะแย่งเอกสารฉันไปทำไม" กำลังนั่งทำงานที่ค้างไว้เมื่อวานอยู่ดีๆ นาคราชก็เดินมาหยิบเอาเอกสารออกไปอ่าน
"ประเมินราคาเครื่องจักรที่จะเปลี่ยนแปลง..ทำไมต้องเปลี่ยนเครื่องจักรช่วงนี้ด้วย?" หลังจากอ่านเอกสารนั้นจบนาคราชก็หันมาถามเธอ
"ก็เครื่องจักรชุดเก่ามันชำรุดแล้ว"
"ไม่มีช่างซ่อมบำรุงเหรอ"
"นี่มันงานของฉันคุณจะมาอยากรู้ทำไม"
"เซ็นลงไปว่าไม่อนุมัติ" นาคราชส่งเอกสารนั้นคืนไปและบอกให้เธอเซ็น
"ฉันยังไม่ได้อ่านดูรายละเอียดเลย"
"แค่นี้คุณก็ดูไม่ออกเหรอ ขณะที่พ่อคุณเข้ามาบริหารงานไม่ได้ ท่านรองก็เอางานใหญ่มาให้คุณเซ็นอนุมัติ"
- Writer
