ริวเปิดประตูห้องเข้ามาด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าหลังจากเหตุการณ์วุ่นวายตลอดวัน แต่เขากลับต้องขมวดคิ้วเมื่อไม่เห็นน้ำหวานอยู่ในห้อง ภายในใจเขารู้สึกกังวลขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เขาเหลือบมองไปยังห้องน้ำและได้ยินเสียงน้ำจากด้านใน ความรู้สึกโล่งใจแปลกๆ ก็เข้ามาแทนที่
ริวส่ายหน้าพลางบอกตัวเองให้เลิกคิดมากก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงาน เปิดโน๊ตบุ๊คขึ้นมาเพื่อพยายามจดจ่อกับงาน แต่เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง น้ำหวานก็ยังไม่ออกมาจากห้องน้ำ ทำให้ริวเริ่มไม่สบายใจ เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าประตูห้องน้ำ ตั้งใจจะเคาะประตูถาม
แต่ก่อนที่เขาจะทันเคาะ ประตูห้องน้ำก็เปิดออก น้ำหวานเดินออกมาพร้อมเสื้อคลุมตัวบาง ผมเปียกลู่ราวกับเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
ริวที่เห็นน้ำหวานเดินออกมา โล่งใจอย่างบอกไม่ถูก แต่เขากลับต้องขมวดคิ้วอีกครั้งเมื่อเห็นสีหน้าที่เรียบนิ่งของน้ำหวาน เธอเดินผ่านเขาไปโดยไม่พูดอะไร
"แค่จะมาดูว่าทำไมเธอเข้านาน..." ริว
