Sunod-sunod na putok ng mga armas ang siyang matutunghayan sa madilim na La Carretera. Panay lunok si Padre Arelano habang nakatago sa likuran ng Alperes Rajas. Ang tapang pa niya kanina sa pakikipagtunggali sa pamilyang Guevarra at sa mga taong nagmamalasakit nito ngunit ngayon pinahalata na talaga niyang isa lamang siyang hamak na duwag!
“Padre Arelano, ika'y 'wag magtago sa aking likuran. Kailangan kong makipaglaban ng maayos kung ayaw nating mamatay sa mga kamay ng mga rebeldeng 'to!” Tuluyan nang nanginginig ang mga kamay ng kura paroko nang mapakinggan niya 'yon mismo sa alperes. Hindi man makita ang mga butil ng pawis na ngayo'y nangingilid sa kanyang mukha dulot ng dilim. Ngunit, tuluyan na talaga itong tumatagistis.
Buti nga sa kanya! Ang lakas pa kasing mag-ebanghelyo sa publi
