AKRIM
Magsisi man ako ng paulit-ulit, alam kong hindi ko na mababago ang isang bagay na nagawa ko na. Hindi ko na maibabalik ang oras kung saan nasaktan ko siya.
Gulpihin at saktan ko man ang sarili ko, ganun pa rin naman ang resulta.
Nasaktan ko na naman siya ulit, naging padalos dalos na naman ako.
Masyado na naman akong nagpadala sa selos ko. Nilamon ako ng galit.
Mantakin mo naman kasi, nasa akin na lahat ngayon ng mga bagay na alam kong kailangan niya.
Mga bagay na gusto niya at hanap niya na hindi ko noon kayang ibigay pero ngayon isang petek lang ng daliri ko nasa harapan na niya.
Pero bakit parang wala pa rin ako sa mga choices niya? Bakit sa iba pa rin siya tumitingin?
Ganun na ba ako katanggi tangging tao?
I am that worst?
Marami namang pagkakataon sa buhay ko
