Chapter 24
2066 Words
(Orquilano's vs. Villegas Brother's)
Stevan Kurt Villegas Pov.
The NPA tourists were some of the Orquilanos who stormed the biggest hideout here at the end of the forest.
I quickly ordered butler ryan to take her home and save daphia from here because there was bound to be trouble anytime.
I knew the orquilanos would not stop especially since I had killed their only eldest son. But he deserves to die because he is a traitor. Everything whoq collide with me will not survive. Especially if they intend to kill me, I will killed them first because I know very well when they are planning something to me.
When I came out on the underground, I ordered all the personnel that none of the orquilanos here should be killed even their comrades.
The Orquilanos were my old colleagues before. But because someone had to lead the organization we built, and I was the leader chosen by the majority, it seemed that they not agree to me as a leader of group. They want to be in charge of this big organization, because you can't just get heavy weapons here but also you can have a money. We sell illegal guns, illegal drugs, everything illegal and forbidden is part of this organization.
So there is definitely a lot of money to be made here, that's why they want to own it all.
Because there are many personnel outside. The orquilano's must be hard to get here. But I'm not just going to wait inside and let my men run out before I come out, that's not what a leader is like. The leader should be the first and protect his subordinates. So before blood is spilled in my whole territory. I took the lead in this fight because they won't stop until they didn't see me.
I'm used to this scenario. I've been doing this for almost five years since my mom died. Agaton knows something about this organization, I know that even he wants to steal everything I worked for. but knowing everything, it will be first on my list to kill.
”Surround them all, protect the way into here from the inside and the end!” they all obeyed my order. Most of my men have on my back while protecting me. It almost rained bullets all over the place because it was the orquilanos who attacked it.
I'm smirking because they don't think they might run out. My men are not just hundred, they are more than they expected.
That's why I wonder why they attacked here when they are just so weak?
There is a man running towards us. I was shocked to see a bomb strapped to his body. He sacrifices himself to hurt me, it's pointless. He was still far away when I pointed the gun I was holding, the whole area almost exploded with the force of the explosion, even parts of his whole body were scattered all over the place.
I shook my head and fired one after another at the enemies I could see. A man threw a bomb towards us so we easily hide in the big blocks here. After a loud explosion, we continued to exchange fire. Almost all of the Orquilanos' staff were lying down and most of them were hiding around.
But the firing stopped for a moment when the old Orquilano appeared. I could barely move in shock because of what he was holding.
I couldn't blink my eyes while watching the girl he was holding on his arms.
"Walang magpapaputok!" I shouted almost echoing all around. I can see how the leader of the orquilanos smirked while holding daphia.
I swallowed hard. They can't hurt my wife! I will definitely kill him if I even see a scar on my wife's body!
”Ang bilis naman palang mapa-amo ng batang villegas?” kumuyom ang kamao ko sa kanyang sinabi. My gun is already down, even my men are starting to throw away their weapons. I didn't know that this fight would end in defeat because he was now holding daphia.
Even butler Ryan was with them, he was wounded and bleeding because his men probably captured him.
”Ano bang gusto mong matanda ka!” I shouted, he just smirked like a devil. I really want to torture him now.
”Sumama ka lang sakin, tapos ang usapan”
”Bakit ako sasama sa'yo? What do you think of me? Makitid ang utak? Sa tingin mo ba makaka-alis ka ng buhay dito?”
I noticed the darkening of his expression. He drew daphia even closer and completely wrapped his hand around my wife's neck.
My fist clenched. I stepped forward when i saw daphia wince at what he did.
”Gusto mo bang gawin ko rin sa asawa mo ang ginawa mo sa aking panganay na anak?”
Mabilis ang aking paghinga dahil sa kanyang sinabi. Itinutok nito ang baril sa sintido ni daphia dahilan upang mas lalo akong magalit.
”Once you pull that gun, I won't just kill you once! but twice old man!”
Humalakhak siya. ”Hindi ako takot sa'yo, kung hindi ka sasama sakin. Ang asawa mo na lang ang siyang tatangayin ko, mamili ka!”
Nagtangis ang bagang ko sa galit. Hindi ako makakilos ng maayos dahil sa oras na magkamali ako tiyak na mapapahamak si daphia at ang anak ko.
I closed my eyes tightly,
I took a deep breath after looking around.
All enemies are already surrounded us, I couldn't do anything but raise my hand as a sign that I was surrendering.
”Bitawan mo ang asawa ko.” ngumisi ang pinuno ng mga orquilano, ang ngisi niyang iyon ay kailanman ay hindi ko nagugustuhan. Noon pa man ay alam ko ng kakalabanin niya lang ako, binigyan ko lang siya ng pagkakataong magbagong isip ngunit sadyang sakim talaga siya.
”Stevan wag!” sumigaw si daphia, mariin ang pag-iling nito at pilit kumakawala sa hawak ng matanda.
"Just go home with ryan, magiging maayos din ako.” malakas na tawa ang naging resulta matapos kong sabihin iyon kay daphia. Sumunod ang mga tauhan ni orquilano dahilan upang uminit lalo ang ulo ko.
”Hindi ko alam na may kalambutan rin pala ang puso mo, stevan. Paniguradong espesyal na espesyal ang asawa mong ito, hindi kaya't siya na lamang ang dalhin namin?”
Halos mag-untugan ang ngipin ko sa inis, ang dalawang kamao ko ay halos mahigpit na nakasara sa sobrang pagtitimpi.
”Nagbago na ang isip ko, dalhin niyo ang babaeng ito sa kotse!” hindi ako makakilos ng tangayin ng mga lalake si daphia. May dalawang lalake ang nagtutok sa akin ng baril, tanaw ko ang asawa kong isinakay sa maitim na SUV. Ngunit bago tuluyang makaalis ang sasakyang iyon, may mga putok na baril ang siyang nagpakawala sa mga orquilano.
”Iligtas niyo ang babae!” ang tinig ni stuart ang siyang narinig ko. Mabilis na inagaw ko ang isang baril sa lalakeng nasa aking gilid at agad na binaril siya, sinipa ko ang kamay ng isa nang makitang itutok nito sa akin ang hawak niyang baril. Tumilapon iyon kasabay ng pagputok nang hawak kong baril sa katawan niya.
Halos lahat ng kaaway ay sa akin dumiretso, nagpadulas ako sa lupa ng makitang may hahampas ng tubo sa harapan ko. Habang nakahiga ay mabilis na pinaputukan iyon maging ang mga lalakeng palapit pa sa akin, natamaan ako ng bala sa kaliwang braso matapos kong tumayo. Ngunit hindi ko ininda iyon dahil nakita ko ang SUV na sinasakyan ng mga orquilano at daphia na ngayo'y mabilis na umaalis.
Sumampa ako sa malaking blocks at maatas na lumukso, sinubukan kong paputukan ang gulong ng sasakyan ngunit hindi ko tinamaan. Nagmamadali akong bumalik sa mga sasakyan ngunit may kotseng pumarada na sa harapan ko.
"Sakay na!” kahit si stuart pa ang nagmamaneho, walang pag-aalinlangan na sumakay ako roon. Mabilis ang takbo ng kotse habang pilit naming iniilagan ang putok ng mga tauhang nasa SUV. Nasa labas sila ng bintana at doon nakasilip habang pinapaulanan ng bala ang kotse ni stuart.
Nang lumiko sila, doon lamang nawala ang putukan kaya't nagkaroon ako ng pagkakataong ilabas ang kalahating katawan sa bintana.
Ganoon rin ang ginawa ni stuart, ang isa niyang kamay ay pinapaputakan ang gulong ng sasakyan ng mga orquilano, ngunit sa bintana tumama ang bala niya kaya't halos sigawan ko ito sa loob ng kotse.
”Sa oras na matamaan mo ang asawa ko, hindi ako magdadalawang isip na patayin ka!” ngumisi siya.
”Don't you intended to kill me right, hindi ba't pinapahanap mo ako?”
”Dahil pinatay n'yo si mommy!”
"It's an accident, stevan. Sasabihin ko naman sayo, may dahilan kung bakit ko itinago ang mga ebidensya. Gusto ko munang makita si dahlia!”
”Sinungaling! Your really want to get everything what i have! Aminin mo na, naiinggit ka sakin!”
"What the h*ll? I am your eldest brother, ikaw pa rin naman ang kakapampihan ko kesa sa tumatayong ama natin!”
”Hindi kita kapatid! At hindi ko tinuring na ama si agaton! Magsama kayo sa impyerno!”
”Kahit anong gawin mo, pareho lang ang dugo natin na dumadaloy ngayon sa isa't isa. Kaya pwede ba!”
Biglang lumiko ang kotse nang mag-umpisang paputukan muli kami ng mga kalaban. Dahil sa ginawa niya, mabilis kong inagaw sa kanya ang manubela upang ako na ang magmaneho. Wala siyang ginawa kundi magparaya, tumayo siya sa bintana at nakipagpalitan ng putok sa mga orquilano.
Dahil sa bilis ng pagpapatakbo nila, hindi namin sila halos mahabol. Para na kaming lumilipad sa sobrang bilis upang mapantayan lamang namin ang sasakyan nila, pinaputukan ko ang mga nasa likuran dahilan upang matumba ang mga ito.
Gumanti ng putok ang matandang orquilano na hangga ngayon ay hawak pa rin si daphia na wala ng malay.
Napamura ako. Bigla akong nagpreno ng makitang wala ng daan sa dulong pinuntahan namin. Lumiko ang sinasakyan ng mga orquilano papasok ng gubat, dahil umusok ang makina ng sasakyan ay bigla itong namatay. Mabilis na bumaba ako ng makitang bumangga sa puno ang SUV. Nakita ko ang pagbaba ng pinuno nila na halos mabilis na tumatakas dahil papalapit kami sa sasakyan nila.
”Puntahan mo si daphia, ako na ang bahala kay cesar!” tinutukoy ni stuart si cesar orquilano. Ang tumatayong leader nila na hindi sang-ayon sa pamumuno ko.
Hindi ko siya sinagot, si daphia naman talaga ang unang pupuntahan ko ngunit may lalakeng duguan akong nakasalubong na binaril ang aking binti. Napaluhod ako ngunit nagawa ko naman siyang barilin sa dibdib dahilan upang tuluyan siyang humandusay sa lupa.
Napamura ako sa sakit at mabilis na pinunit ang suot kong damit. Itinali ko ang tela sa binti kung saan naroon ang sugat ko. Tumigil iyon sa pagdurugo at agaran kong binuksan ang pinto ng sasakyan upang suriin ang kalagayan ni daphia.
”H-hey, daphia. Wake up!” wala naman siyang tama ng baril o ano mang galos. Ngunit wala siyang malay kung kaya't binuhat ko ito palabas ng kotse, sakto ang dating ni stuart na ngayo'y humahangos na lumapit sa amin.
”Nakatakas si cesar!”
”Putang*na!” malakas ang pagmumura ko dahil sa balita niya. Napahilamos ito sa mukha bago tumingin kay daphia.
”Dalhin na natin siya sa ospital!”
”Buhatin mo siya! I can't walk, hindi mo ba nakikita!”
"Hindi ako bulag, stevan!” kinuha niya si daphia sa akin, binuhat niya ito at naunang lumakad nang makita nito ang bagong kotseng parating na ang sakay ay si butler ryan.
Bumaba ito at mabilis na tinulungan ako. Humingi siya ng paumanhin sa nangyari ngunit wala akong naging imik habang pinapanood ang pagsakay ni stuart sa asawa ko. Maingat ang kilos niya, puno ng pag-aalala ang mukha bago nito haplusin ang pisngi ni daphia.
Tinutukan ko siya ng baril sa galit, humarap siya sa akin at tila hindi alintana kung ipuputok ko ba ang baril o hindi sa kanyang ulo.
”Ano ba talagang balak mo!” galit na sigaw ko habang naglalabanan kami ng tingin.
"Hindi ako ang kaaway mo, stevan. Buksan mo ang mata mo, nasa tabi tabi lang sila.” ngumisi siya matapos nitong bumaling kay ryan. Umikot ito sa driverseat at siya na ang nagprisintang magmaneho bago ako igaya ni ryan pasakay ng kotse.
*************
To be continued.....
- Writer
