THE ADVENTURES OF YAYA CORDAPHIA (COMPLETED)

Chapter 17 (SPG)

(Honeymoon)

Cordaphia Pov.

Warning: R18.

Palubog na ang araw ng marating namin ang nasabing yate ni seniorito. Nasa gitna iyon ng tubig, sumakay pa kami ng maliit na bangka upang makapunta doon.

May kalakihan din ito at wala akong ibang masabi kundi ang ganda niya.

Ito yata ang unang beses na sasakay ako sa ganitong kagandang yate.

Sa lugar kasi namin, halos mga maliliit na bangka lamang ang nakikita ko. Malapit kami sa tabing dagat ngunit ni minsan ay hindi ako marunong lumangoy.

Excited lang kasi akong sumama kay seniorito dito dahil nais kong makita ang view. Nakakamiss nga lang kasi ang dagat.

"Have you eaten before?" bumaling ako kay seniorito matapos kong igala ang paningin sa maalwalas na tubig.

Nasa itaas kami ng yate, sa ilalim nito ay mayroon daw kwarto.. Kaming dalawa lang ang narito, hindi ko alam kung makakabalik pa ba kami kung si seniorito na lang ang kasama ko.

Alam niya bang gamitin ito?

"Kumain na ako kanina, ikaw ang nagpalipas ng tanghalian."

Nilingon niya ako, may mesa sa kinaroroonan namin. Maganda ang pagkaka-ayos nito at doon ko lang napansin na may mga kasangkapan na nakapatong doon.

May mga takip sila, ngunit sigurado akong mga pagkain iyon.

"I lost my appetite this morning." nag-iwas siya ng tingin matapos ko itong tingnan. Nawalan ba siya ng gana dahil nakipag-usap ako sa ibang lalake?

"Dahil ba iyon sa nangyari?" nilingon niya ako, sa mata pa lang nito ay masisindak ka na. Nakakatakot talaga ang isang villegas, paano pa kaya kung tuluyan na siyang magalit sa akin.

Hindi kaya niya ako tutukan na lang bigla ng baril?

"Isn't that what i hate the most, right? why do you always forget that?"

"Iyong pakikipag-usap ko sa iba?" hindi nito sinagot ang tanong ko. Nag-iwas siya ng tingin at diretsong tinanaw ang payapang tubig.

Wala itong direksyon kung saan papunta, ngunit mabagal lamang kami. Tila alam naman ni seniorito kung paano ito titigil. Hindi rin naman niya siguro makakalimutan ang pabalik sa lugar kung saan kami nagmula.

"Since we are married now, you should understand our situation. You need to think what your partner feels, you shouldn't do the things he doesn't like." napalabi na lang ako sa sinabi niya.

Lalo na sa titig nito sa akin, kahit malamig ang hangin nararamdaman ko pa rin ang init ng tingin ni seniorito. Kulay kahel na ang langit, malapit ng dumilim ngunit maliwanag pa rin ang kalangitan.

"Come here." sinenyasan niya akong lumapit sa kanya. Nasa dulo ito kung saan nakasandal na siya sa railings, tinatangay ng hangin ang kahabaan ng buhok niya. Hinahayaan niya iyong mahanginan kahit na alam kong hindi niya nais nagugulo ang ayos ng kanyang buhok.

Humakbang ako upang makalapit sa kanya. Hinawakan niya ang pulsuhan ko ng ilang hakbang na lamang ang lapit ko. Hinarap niya ako sa railings na sinasandalan niya kanina, nasa likuran ko ito. Niyakap niya ako mula roon bago nito ipatong ang baba sa aking balikat.

"Did you believe in love without assurance?"

Nangunot ang noo ko sa tanong niya. Hindi ko rin siya magawang tingnan dahil sa kaalamang magkalapit lamang ang mukha namin.

"Pagmamahal na walang katiyakan?" tanong ko pabalik, naguguluhan ako sa sinabi niya. Pero paano ka magmamahal kung walang kasiguraduhan? Kung wala kang panghahawakan?

"I lost what i used to hold on when i fell in love.. I thought if our relationship was uncertain, that would be fine. I didn't think that it could change if you didn't make sure of the time someday." nangunot ang noo ko sa sinabi ni seniorito.

Ibig niya bang sabihin na naging palagay ang loob niya noon kay dahlia? Na kahit wala siyang pinanghahawakang pangako o responsibilidad ay hindi magbabago ang relasyon nila?

"Pagmamahal ba talaga ang tawag mo doon?"

"I don't know if that's love, I don't even know if I loved dahlia before. I was confused, but I knew she was important to me because she was close to my mom."

"Ibig mo bang sabihin na gumaan lang pakiramdam mo sa kanya dahil sa mommy mo?"

"I don't know, maybe she just teach me how to become a good one.. and she was always with me before, but I knew she would only use me. Because stuart was the first one she liked before me."

Bahagya ko siyang nalingon dahil sa sinabi niya. Ito rin ang unang beses na nagsalita siya ng napakaraming kwento tungkol sa nararamdaman niya.

"When I saw you at home i thought dahlia is back. But you are different, you are not her." palihim akong napangiti, hindi naman talaga ako siya. Iyon lang ang gusto kong iparamdam sakin ni seniorito.

"Magkamukha ba talaga kami?"

"Totally yes, but there are things that you are different from her. And I don't want to think that you are dahlia just to get rid of my bereavement."

Napanguso ako. "Kung ganon, bakit mo ako pinagpanggap bilang dahlia?"

Lumingon siya sakin at tuluyang umayos ng tayo, nagkasalubong ang mata namin sa pagkakataong ito. At sasabihin ko, naiiba ngayon si seniorito sa paningin ko.

"I know dahlia know's something about mommy's death, and about you staying as dahlia. You will know all the people behind it when you pretend to be dahlia. I can also give justice my mom's death."

Hindi ako nakasagot sa sinabing iyon ni seniorito, kung ganon. Hindi niya ako ginamit dahil nakikita lang niya sa akin si dahlia? Ginamit lang niya ako upang magpanggap dahil nais niya makakalap ako ng impormasyon sa pagkamatay ni donya amelia?

Ngunit may nalalaman na ako, wala lamang akong sapat na ebidensya kaya't hindi ko masabi iyon ng harapan kay seniorito. Natatakot akong magpadalos-dalos siya sa kanyang kilos, nais ko munang makuha niya lahat ng mana nito at mapasakanya ang buong kapangyarihan ng villegas. Sa pamamagitan 'non, hindi na siya madaling mapapabagsak ni don agaton.

"Do you think i only used you because i miss dahlia?" nag-iwas ako ng tingin sa tanong niya, ngunit natawa ito. Hinawakan niya ang balikat ko upang tuluyang iharap sa kanya, ngunit iwas pa rin ang aking mga mata. "When I first met you, I was disgusted by your attitude. Your acting like a street person, you're like someone else. I really hate you because you look stupid."

Nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi niya. "A-anong sabi mo?"

"I don't want to lie on you about how i really felt about you before, but that has passed. in the past few days with you, i got to know you little by little. Even if you pretend as dahlia, you still can't hide the fact that you are cordaphia because of your behavior. Pasaway ka kasing babae."

Itinikom ko ang bibig dahil sa mahabang lintanya niyang iyon. Nakikita niya talaga ako bilang cordaphia? Ibig bang sabihin nito ay burado na sa alaala niya si dahlia?

"I want to let you know that my feelings for you are different than they were with dahlia. Maybe it's because she's not you, but you still have to do it to help me. Kailangan ko pa rin ng hustisya."

Tumango ako sa sinabi ni seniorito. "Iyon ang gagawin ko." ngumisi ito sa tugon ko.

"Can you imagine now that we are not pretending? Even just tonight.." bumuka ang bibig ko sa tanong niyang iyon.

Kakaiba na rin ang takbo ng puso ko at tila wala na sa tamang tiempo. Siguro nga iba na ang nararamdaman ko para sa kanya. Para sa akin, hindi na pagpapanggap ang ginagawa ko at lahat ng ito ay bukal na sa loob ko.

"Kung iyon ang gusto mo, gagawin ko."

"Do you want that too?"

Mabagal akong tumango. "Oo."

Ngumiti ito sa sagot ko. Akala ko noon ay madalas lamang na seryoso si seniorito, ngunit nitong mga nagdaang araw. Napapadalas na ang ngiti niya sakin, lalong nalulusaw ang puso ko na tila hindi na magiging maayos sa pagtibok.

"I love you." tulala ako sa mukha ni seniorito dahil sa sinabi niyang iyon, nais niya bang isipin kong totoo iyong sinabi niya? Kaya ba't nais nitong hindi kami magpanggap muna ngayong gabi? "Can you say that you love me too?" natawa ako sa nais niya, ngunit tila ayaw niya sa naging reaksyon ko kaya't nagbago ang ekspresyon nito.

Hinawakan ko ang kanyang kamay at tuluyang pinigilang mangiti, ang cute niya kasi ngayon.

"Mahal din kita." anas ko ngunit ismid lang ang sagot niya, natawa lalo tuloy ako.

"Don't laugh." suway niya sakin, ngunit hindi ko mapigilan sa kadahilanang kinikilig ako. "I'm warning you, cordaphia. Stop laughing!"

"Natatawa kasi ako sa'yo, ang cute mo. Gustong gusto ko ngayon ang itsura mo."

"Do i look like cute tonight?" tumaas ang kilay niya. Bahagyang ng nakangisi na nagbibigay akit sa kanyang awra. Napalunok ako dahil hindi lang siya basta cute ngayon, ang hot ni seniorito. "Isn't it better if you call your husband hot?"

"I-iyon nga." nag-iwas ako ng tingin sa panunuyot ng lalamunan ko. Lalo pa ng hapitin ako nito sa paraang magugulat ka.

"Aren't you hungry?" bumulong siya sa tenga ko. Nag-umpisang magsitayuan ang mga buhok ko sa batok. Umiling ako biglang pagsagot.

"H-hindi, baka ikaw ang n-nagugutom..K-kumain ka na m-muna.."

"Yeah, but i don't like the food. You are the one i want tonight." hinalikan ni seniorito ang kamay ko. Kahit para na akong tinakasan ng bait nakuha ko pa rin namang labanan ang mga titig niya sakin.

Ngunit ang mga ngiti niya lang ang nag-papaubos sa kakaonting lakas ko. Lalo lang akong nanghina ng sa wakas ay lumapit ang mukha niya sa akin upang halikan niya ako.

Ang halik niya sa akin ay hindi lang basta halik, kakaiba ang dulot nito sa akin na para bang dinadala ako sa kakaibang mundo.

Natugunan ko ang paghalik niya sakin, mapusok ang kilos ng kanyang labi habang ang mga kamay nito ay hindi mapakali sa katawan ko. Sa huli, huminto iyon sa string ng aking dress kung saan hinila niya ito pababa upang tumambad ang kalahati ng aking katawan. Ni hindi man lang siya nagbigay segundo upang tumigil, nagpatuloy ito sa paghalik sa akin bago gumapang ang labi nito pababa.

Hinalikan niya ang aking panga pababa sa aking leeg, dama ko ang init ng kanyang labi at sinabayan pa ng kanyang paghinga. Madilim na ang kalangitan ng mapatingala ako dahil tinungo nito ang kaliwa kong dibdib.

Kinagat ko ang aking labi, pinipigilang makagawa ng tinig dahil sa kakaibang dulot ng bihasa niyang labi.

Hindi ko man lang namalayan ang pagkadulas ng aking suot. Umiihip ang malamig na hangin ngunit ang mga haplos ni seniorito ang nagbibigay init sa katawan ko.

Humiwalay siya sa unang pagkakataon ngunit binuhat lang niya ako paharap sa kanya. Agaran kong pinaikot ang binti sa likuran nito bago kumapit sa kanyang batok. Hinawakan niya ang aking pang-upo habang nakatingala sakin. Seryoso ang kanyang mapupungay na mata habang may mapulang labi dulot ng halikan namin.

Hindi umabot ng minuto ang paninitig niya sakin bago nito akong muling halikan. Lumakad siya habang ginagawa iyon, hindi man lang hadlang sa kanya ang mga harang sa paligid dahil madali lamang niyang narating ang ibaba kung saan naroon ang may kainitang silid ng yate.

Isinandal niya ako sa haligi ng kwarto matapos naming makapasok, lalo lang naging mainit ang kanyang halik. Inumpisahan niyang hagurin ang aking katawan upang hubarin ang mga aking natitirang saplot.

Hindi siya nag-aksaya ng oras sa pagpapaligaya sakin, matapos niya akong mahubo.. Inihiga ako nito sa kama, sa katawan ko siya nakatingin habang nag-uumpisa itong kalasin ang kanyang sinturon. Ni wala siyang pasensya sa paghuhubad ng kanyang suot, itinapon lang niya sa gilid ang mga nahubad niyang damit.

Lalo lang akong nawawala sa tamang pag-iisip at patuloy lang sa pagsiklab ang init sa akin ng tuluyan siyang tumungo sa ibabaw ko. Kapwa na kami walang saplot habang nagtititigan, wala akong masabi sa gandang lalake nitong nasa harapan ko. Imposible palang mahulog ang loob ko sa kanya? Hindi ko iyon inakala ngunit hindi ko na rin kailangan magtaka, lahat naman ng babae ay madali niya lamang mapapa-ibig.

"Can you promise me tonight?" bahagyang nangunot ang noo ko sa tanong niya. Ngunit hindi ako nakasagot, hinintay ko ang susunod nitong salita na para bang isa iyong seryosong bagay. "Even what happen to us, you'll going to stay on my side."

Bukod tanging pagtitig lamang ang nagawa ko sa gwapo niyang mukha. Hindi muli ako nakatugon ng maayos dahil tila pipi na ako sa sinabi niya.

"I don't want you to leave me, cordaphia. I won't experience to be unwanted again."

Marahan akong tumango bago ngumiti sa kanya. "Hindi ako aalis, hindi na." sa pagkakataong sinagot ko iyon, tumugon siya sa aking ngiti. Tuluyang naging masaya ang kanyang mukha bago ako nito muling halikan.

Sa oras na ito, maiinit na ang halik niya. Mapupusok na ang kilos nito bago niya hagurin ang aking katawan sa pamamagitan ng kanyang labi.

Hindi nito pinalagpas maski anong parte ng aking katawan. Hindi ko na mapigilan ang impit na ungol sakin lalo na ng marating nito ang aking gitna.

Napakagat labi na lang ako matapos kong mapasinghap, ang kaselanan ko ay unti-unti niyang sinakop. Hindi ako mapakali kung paano kakapit sa kanya, sa huli. Ang comforter ang siyang hinawakan ko habang nilalaro niya iyon sa paraang ikababaliw ko.

"Ohhh. S-stevan..." hindi ko na maiwasang bigkasin ang pangalan niya. Hinawakan nito ang bewang ko at mas lalo pang inigihan ang paglalaro sa aking gitna. Wala na akong maibigkas kundi puro ungol na lamang dahil sa kanyang ginagawa.

Sa pagkakataong iyon, tuluyan kong naramdaman ang pagkawala ng mainit na bagay sa akin. Doon lang siya umangat, hinahalikan nito ang parte ng aking dibdib habang dinadama ko ang pag-aari niyang dumadampi sa aking gitna.

Ikinulong nito ang mukha sa aking leeg matapos n'ya sa parteng dibdib ko. Doon ko lang din muling naibuka ang bibig ng sa wakas ay ipasok nito ang kahabaan niya sakin.

Napapikit ako sa mapusok niyang kilos, ni hindi naging marahan iyon na halos dinig ko ang tunog ng kamang hinihigaan namin. Napapahawak na lamang ako sa braso nito habang bumabayo siya ng walang tigil sa ibabaw ko.

Humiwalay ito sa aking leeg, hinawakan niyang muli ang aking bewang at patuloy na umuulos na walang kapaguran.

"Y-your t-tight." nakuha niyang kagatin ang kanyang labi habang bahagyang nakangisi sakin. Ni hindi man lang siya napagod sa kanyang kilos ng bigla niya akong buhatin patayo.

Natawa lang siya sa reaksyon ko matapos ako nitong isandal muli sa haligi malapit sa pinto. Muli nito akong inangkin habang sapo-sapo nito ang pang-upo ko.

"Hold on tightly." utos niya sakin na siyang ginawa ko. Mapapakapit ka talaga ng mahigpit dahil sa ginagawa niya sakin, lalo lang bumaon ang pag-aari niya matapos kong mapatingala ay mapasandal sa aking likuran.

"Ohhh. fvck, your so good..." lalo lang niyang inigihan sa pag-ulos habang napapapikit ako sa unti-unting pamumuo ng nararamdaman ko sa loob.

Ilang pagbayo lang ni seniorito ng maramdaman ko ang kakaibang init na kumawala sa kaselanan ko.

Ramdam niya iyon sa kabasaan ng aking gitna. Inihiga niya akong muli bago halikan ang labi.

"I'm not done yet." aniya na nagpamaang sakin, hinila nito ang kamay ko upang i-upo bago siya yumuko sakin. "Turn your back and i want you to scream my name whole night.."

Hindi lang doon natapos ang gabing iyon sa amin, tila sinulit ni seniorito ang pananatili namin dito dahil wala sa salita niya ang pagod.

Puno ng kakaibang pakiramdam ang gabing iyon para sakin, pakiramdam ko. Totoong mahal ako ni seniorito, iniisip ko na parehas lang kami ng nararamdaman at umaasa akong hindi ako mabibigo.

Ilang linggo kaming nanatili doon bago naming mapagdesisyunang umuwi na ng pilipinas. Wala akong ibang masabi kundi nag-enjoy talaga ako sa pagtungo namin ng ibang bansa para lamang sa aming honeymoon.

"Hindi mo ba nagustuhan ang luto ko?" nagtataka si manang mercy dahil hindi ko ginagalaw ang almusal na hinanda niya sakin. Alam niya kasing paborito ko ang tocino pag umaga, ngunit nangangasim ang sikmura ko sa amoy nito dahilan upang maduwal muli ako.

"Ayos ka lang ba hija?" nag-aalala siya sakin ngunit hindi ko na nagawang sumagot pa. Tumakbo ako upang tunguin ang malapit na banyo sa ibabang mansyon. Doon lang nawala ang kakaibang sakit sa aking sikmura matapos kong mailuwal ang namumuo doon. Hindi ko na rin naaamoy ang tocino na siyang paborito kong kainin noon.

"Ano bang nangyayari sa'yo?" inayos nito ang magulo kong buhok. Nasa mansyon na kami ni don agaton, isang buwan na ang nakalipas simula ng makauwi kami. At nitong nakaraang araw ay napapadalas na lamang lagi ang pananalamlay ko at pagkawalang gana sa pagkain.

"N-nahihilo po ako." sagot ko. Nanlalamig ang aking kamay sa hindi malamang dahilan. Nag-aalala na sa akin si manang mercy at hindi na rin nito alam ang gagawin.

"Gusto mo bang tawagin ko si stevan?" umiling ako, ayokong istorbohin si seniorito sa trabaho. Alam kong abala siya dahil ilang linggo siyang nawala sa opisina, hindi rin naman niya alam na nagkakaganito ako dahil hindi ko na siya nais mag-alala pa.

"Matutulog na lang ho muna ako." nangunot ang noo ni manang mercy.

"Kakagising mo lang hija."

"Inaantok pa po ako, gusto kong mahiga." napabuntong hininga siya sa sinabi ko. Inalalayan niya akong maglakad dahil nahihilo talaga ako, kung ano-ano ang sinabi niya dahil lamang sa pag-aalala.

Narating namin ang dulo ng hagdan nang biglang matigilan si manang mercy. Nahihilo na ako ng tuluyan at nais ko na talagang mahiga, ang sakit ng ulo ko. Daig ko pa ang may lagnat ngunit nanlalamig.

"What happen to her?" tinig iyon ni seniorito stevan. Napa-angat ako ng tingin sa kanya matapos niyang lumapit sakin. "You look pale, may sakit ka?" umiling ako, napipilitang ngumiti.

"Inaantok lang ako."

Kunot ang noo niya ngunit may bahid na pag-aalala sa kanyang mukha.

"Kakagising lang niya, stevan. Nagsuka na ito ng ilang beses sa banyo." nilingon ko si manang, hindi na ako makaangal pa dahil mataman na niya akong tiningnan.

Ngumiti ako kay stevan ng lingunin ko siya. "Baka pagod lang ako."

"No, i will call our family doctor." aniya bago sulyapan si manang. "Call doctor ramirez for my wife consultation."

Tumango si manang bago niya ako tuluyang ipasa kay seniorito. Dahil sa kilos na nagawa ko lalo lamang umikot ang paningin ko. Hindi ko na nararamdaman ang mga haplos ni stevan kahit na hinahawakan niya ako.

"H-hey, what's going on?" nag-aalala siya ng yumuko sakin, namamawis ang aking noo ngunit nanlalamig ako. Hindi ko na siya nasagot sa katanungan niya, maski maaninag ang mukha nito ay hindi ko na makita ng lubos. Tuluyan ng nandilim ang paningin ko habang unti-unting humihina ang pagtawag ni seniorito sa pangalan ko.

**********

to be continued..