My Boyfriend Is A SERIAL KILLER (COMPLETED BOOK 1)

    “Oh my gosh sis! Tingnan mo oh, grabe naman pinahirapan pa ang babae bago pinatay!” Reaksyon ng kaibigan kong si Romelyn habang sabay kaming kumakain ng hapunan sa boarding house ko. Hindi na ako nagsalita dahil nakatuon ang atensyon ko sa balita. Hindi na kase natin alam ang galaw ng mundo ngayon, marami ng karahasan na nangyayari sa paligid, hindi mo masisiguro ang kaligtasan mo.     Pasukan na naman bukas, at nag-ayos na kaming dalawa ng mga gagamitin namin sa school bago kumain. “Oh, best? Excited kana para bukas?” Tanong niya sakin, ngumiti lang ako at niligpit ang pinagkainan namin. Kung nagtataka kayo kung bakit andito si Romelyn sa boarding house ko, ganito kasi yun, bago kami nagka-kilala maraming raket itong babae na to, kung ano-ano nalang ang trabaho nito, kagaya ng easy-money na work, alam niyo na yun, oo ganun na nga siya.     Nagtagpo ang landas namin ng makita ko siyang umiiyak sa labas ng isang bar, sabi niya wala na daw siyang matitirahan, ulila na siya, namatay ang kanyang mga magulang dahil sa sindikato, mahabang istorya, pero dahil malambot ang puso ko, kahit hindi ko siya kilala, pinatuloy ko parin siya sa amin, at isa pa, kami pala ang may-ari ng boarding house. Ang mga magulang ko ay nasa abroad, nag-iisang anak lang din ako, kaya mas pinili kong may kasama, at siya na yun.     “Raraket ako dito, alam ko mayroon mga estudyante dito na pwedeng maka--” Hindi pa nakatapos sa pag sasalita ni Melyn ay binatukan ko na siya. “Aray ko naman Hannah! Para ka namang sira, huhu. Sakit nun!” Sigaw niya sakin. “Pati ba naman dito Mel, tadyakan kita dyan eh, huwag kana bumalik sa dating ikaw, huwag dito baka ma expel tayo dito pag gumawa ka ng kalokohan.” Saway ko naman sa kanya. Hindi na siya sumagot, niyakap niya nalang ako. Alam ko, ramdam ko ang saya niya, kung hindi dahil sakin wala siya dito.     Nakapasok na kami sa aming silid-aralan, kagaya nga ng dati, unang araw sa klase, may magkakakilala, may maingay, may tahimik, may feeling mayaman, may werdo, etc. wala pa namang gurong dumadating, nagpasya kaming dalwa ni Melyn na umupo sa pinakaharap. Tinapik ako ni Melyn at sabing “Hannah? Kita mo yung lalakeng nakatayo sa pintuan sa harap, classmate kaya natin to? Ay sana lang talaga!”     Agad naman hinanap ng mata ko kung saan ang lalakeng nakakuha ng atensyon ng kaibigan ko. ”Ahh. Bagong salta siguro dito, pero ayos ha, may hitsura.” Sagot ko naman kay Melyn. Maya’t-maya dumating narin ang teacher namin, si sir Lucas. Inutusan niya kaming magsi-upo na ng maayos at tumahimik. Syempre dahil unang araw sa school, alam niyo na ang patakaran. “Okay class. Hello, I’m Lucas your advicer, 25..etc..”     Inutusan kami ni sir na magpakilala isa-isa. Hanggang sa kaibigan ko na. “Hi! Ako nga pala si Romelyn Vega, you can call me Melyn for short.” Sabay upo. Hanggang sa ako naman. “Hi! My name is Hannah Zamora, Hannah nalang or Ms. Zamora.” Haay salamat natapos na rin ako. “Okay mga lalake naman.” Dugtong ni sir Lucas. Tinapik ulit ako ni Melyn “Beh? Siya na oh.” “Hello, my name is Marcos Jacob, bago palang po ako dito, sana po magkasundo po tayo.”     Natapos na rin sa wakas, wala naman kaming lesson sa ngayon, relax lang daw muna kami sabi ni sir kase unang araw sa klase, so nagkwentuhan lang kami.     Natapos na ang klase namin, pauwi na kaming lahat. “Melyn? Anong ulam bibilhin natin para mamaya?” Tanong ko sa kanya. Wala akong narinig na sagot. Lumingun ako sa likuran ko para natungin siya ulit. Pero wala si Melyn sa likuran ko. Saan na naman kaya nagpunta ang babaeng yun? Iginala ko ang paningin ko sa field. Nang makita ko siyang papalapit sa bago naming kaklase.     “WTF!!! Itong babae na ito hindi titigil talag..” Haay. Wala naman talaga akong magawa kung gusto niyang puntahan ito. Nauna nalang akong umuwi sa amin, at magpahinga, tinext ko naman si Mel na bumili nalang ng lutong ulam sa labas. Pasado 07:00pm na nang dumating si Mel. “Hannah best! I’m home!” Sigaw niya pagbukas ng pinto.     Hannah: Saan ka nagpunta?     Melyn: Pinuntahan ko yung bago nating kaklase si Marcos, nakihiram ako ng cp niya makikitext ako wala akong load.     Hannah: Walang load ha? Talaga lang ha. Patingin nga ng cp mo.                 Kinuha ko ang cp niya sa bag at tiningnan ang inbox. Tama nga naman ang hinala ko, nakita ko ang text sa inbox “Marcos Jacob’s phone number.” Hindi naman talaga siya nakitext, ginamit niya lang ang cp ni Marcos para makuha ang number niya by sending text message to her phone.  Melyn: Ayos ba friend? Magaling na ba ako?     Hannah: Okay lang, basta ligtas kang nakauwi alam mo naman ang kapaligiran ngayon maraming karahasan.     Pangalawang buwan sa school, lumabas kami sa silid-aaralan ni Melyn at pumunta sa canteen para bumili ng paborito naming turon ni Aling Kris. Habang naglalakad kami papunta sa kubong tinatambayan namin madalas, napansin kong may kumakaway sa aamin, at papalapit na siya. “Hannah! Hannah!” Hindi ko maaninag ang mukha kung sino ba talaga iyon, hanggang sa makalapit na siya. “Oh, Jake! Ikaw pala! Kamusta kana?”       “Ito mabuti naman, pasensya na ngayon lang ako bumisita sa iyo, busy talaga ako sa pagiging varsity player ko, alam mo na basketball.” Sagot nito habang hingal na hingal sa kakatakbo. “Hannah, Sama ka sa bahay bukas, birthday ko invite kita, pati itong binibining kasama mo.” Anyaya niya sakin sabay kindat kay Melyn. Hindi pa ako nakakasagot, eh parang alam ko na ang mangyayare pag di ako pumayag. Siguradong kukulitin ako ni Melyn.     “Sige, anong oras?” Tanong ko kay Jake. “06:00pm bukas.” Ngiting sagot ni Jake. Umalis na rin siya kaagad dahil may practice pa daw siya. Tumingin ako kay Melyn. Nako! Ang laki ng ngiti. “Sa wakas, masusuot ko narin ang mga damit ko noon sa club.” Pabulong niya sakin. Hindi narin ako kumontra kasi alam ko naman kung sino ba talaga ang babaeng ito sa una palang at tanggap ko siya.         06:45pm nang makarating kami sa bahay ni Jake, hindi ko inaasahan na ganun karaming tao ang pumunta, iba kasi talaga pag-famous ka nu? Ang atensyon ay nasa iyo, ikaw laging inuuna.       Jake: Hi Hannah! And hello sayo Miss Romelyn Vega.     Hannah: Ganito ba talaga kadami ang pumupunta sa party mo? Bakit hindi mo ipinaalam sa amin?     Jake: Bakit? Kung ipapaalam ko ba pupunta ka?Saka, ano bang kinakahiya mo? Maganda ka, Brown Eyes, Matangkad at ikaw ang isa sa pinaka sexy kong kaibigang babae. Huwag kana mahiya dito, pati sa akin, sabay naman tayong lumaki diba? Magkaibigan ang parents natin.     Oo, tama nga naman, isa ako sa pinaka-matalinong estudyante, kayang makipagsabayan, kayang makipaglaban hindi rin papahuli.       Napatigil ako sa kakaisip ng masagi sa paningin ko “Si Marcos?” Andito siya? Paano? Kaano-ano niya si Jake? Magkaibigan ba sila? Matagal na ba? Ito ang mga katanungan sa isip ko, bakit siya andito. “Mel?---”  kakausapin ko sana siya kaso, nawala na siya sa tabi ko. Hayyiissh! Iginala ko ang mata ko sa buong paligid ng bahay, nang makita ko siyang nakikipagtawanan kay Jake na may hawak na red wine.  __________________     Melyn: Hahaha, Seryoso wala kang girlfriend sa gwapong mukha na yan?     Jake: Oo nga eh, naghahanap ako, pero mukhang natagpuan ko na sa harapan ko.                 Yes! Oo hindi na ako nagdalawang-isip na halikan si Jake sa Labi niya, alam ko naman na hindi niya ako matatanggihan sa katawan na to, sa mukha na to, sa mga mata nato.