รักร้ายนายเพื่อนสนิท(NC+)

คอนโดM..... อาย.... "มาร์ค พะ พอแล้ว อื้ออออ เราจะต้องไปทำงานนะ อ๊ะ อ๊ะ หยุดก่อน อื้ออออ" ตอนนี้ฉันแทบจะขาดใจตายเมื่อโดนคนด้านบนปรนเปรอความเสียวให้อย่างไม่ขาด "อย่าห้ามน่า....เธอไม่ชอบให้ฉันทำรึไง" ตอนนี้มาร์คกำลังสอดใส่แท่งร้อนของเขาที่ถูกห่อหุ้มด้วยเครื่องป้องกันเรียบร้อยแล้วเข้ามาในช่องทางรักของฉันอย่างช้าๆจนมันเข้ามาจนสุดทาง แล้วก็เริ่มกระแทก มันทำให้ฉันอยากจะกรี๊ดออกมาอย่างสุดเสียงเพราะมันเสียดสีกับผนังมดลูกด้านใน ทุกจังหวะการเข้าออกมันทั้งเจ็บทั้งเสียวแทบขาดใจ "อื้ออออ ชะ ชอบ แต่ว่าเราต้องไปทำงานไง" "เดี๋ยวไปส่งก็ได้ตอนนี้ขอเอาเธอให้หายอยากก่อนไม่ได้เจอกันหลายวันฉันโคตรคิดถึงเธอเลยว่ะ" ใช่ค่ะเราไม่ได้เจอกันมาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆเพราะเขาพาคู่ควงคนล่าสุดของเขาไปเที่ยวญี่ปุ่นมายังไงล่ะ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ "อ๊ะ อ๊ะ อ้าาาาาา มาร์ค เราจะเสร็จ อ๊ะ อ๊ายยยยยย มาร์ค" ฉันนับไม่ได้ว่าตั้งแต่ทำกันเกือบชั่วโมงมาฉันเสร็จไปแล้วกี่รอบ "เสร็จเลยฉันยังอีกนาน" พั่บ พั่บ พั่บ เขายังแรงดีไม่มีตกแทงเข้าแทงออกร่องของฉันจนฉันเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบทั้งที่เพิ่งจะเสร็จไปไม่ถึงห้านาที "อ๊ะ อ๊ะ แรงๆเลยมาร์ค" "พูดเองนะว่าเอาแรงๆ" พูดจบมาร์คก็ถอดท่อนเอ็นของเขาออกจากนั้นเขาลุกขึ้นยืนก่อนจะดึงแขนฉันให้ลุกตามเขาไปจากนั้นเขาก็อุ้มฉันควบเอวและให้ฉันใช้มือจับท่อนเอ็นที่มันยังแข็งอยู่สอดใส่เข้าไปในร่องของฉันอีกครั้งซึ่งท่านี้เราทำกันทุกครั้งและมันก็เสียวมากทุกครั้งเพราะมันเป็นอะไรที่ตื่นเต้นแล้วก็รุนแรงเพราะมาร์คสะกดคำว่าเบาๆไม่เคยเป็น ปึก ปึก ปึก ปึก มารค์เดินไปรอบๆห้องพร้อมกันอุ้มฉันไปด้วยมือของเขาคอยพยุงบั้นท้ายของฉันให้มันขยับขึ้นขยับลงเพื่อรับแรงกระแทกที่เขาส่งมา สุดท้ายฉันก็ต้องกรี๊ดร้องออกมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ เพราะทุกจังหวะการเดินของเขามันทำให้ท่อนเอ็นลำใหญ่เสียดแทงเข้าไปด้านในจนมันชนกับมดลูกของฉันครั้งแล้วครั้งเล่า "กรี๊ดดดด อื้อ มาร์ค เราจุกเดินช้าๆ" "ช้าได้ไงช้าก็ไม่เสียวดิ จุ๊บ จ๊วบบบบ" มาร์คกดจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็วเราสองคนจูบกันอย่างดูดดื่มจูบไปก็กระแทกไปไม่เสียวก็ให้มันรู้ไป "อื้มมมมม ฉันคิดถึงจูบของนายจังเลยมาร์ค" ฉันพูดความจริงค่ะเราไม่ได้จูบกันมาเกือบอาทิตย์แล้วมันเหมือนเป็นความเคยชินที่เราต้องจุบกันทุกวัน จากนั้นมาร์คก็พาฉันเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง เขาวางฉันลงและจับฉันพลิกตัวหันหลังให้เขาจากนั้นก็จับท่อนเอ็นที่ยังไม่ยอมเสร็จสักทีเข้ามาอีกครั้ง "อื้ออออ แทงเข้ามาเบาๆสิ" "เบาไม่เป็นก็รุ้อยู่" พอเข้ามาได้เขาก็เริ่มซอยเอวเข้าใส่ร่องของฉันอีกครั้งทุกจังหวะกระแทกเข้ามาแบบเน้นๆจนฉันจุกแล้วจุกอีกแต่บ่นไปมาร์คก็ไม่มีทางเบาแรงให้หรอก "ร่องเธอแม่งโคตรตอดฉันเลยว่ะ เสียวชิบหายเอากันกี่ทีก็แน่นตลอด" พูดไปก็กระแทกไปไม่มีหยุด "อื้ออออ มาร์ค เราจะเสร็จอีกแล้ว มาร์คจะเสร็จยัง" "ใกล้ละ ใกล้ละ ซี๊ดดดด อื้มมมม" มาร์คคงจะใกล้แล้วค่ะเพราะเขาใส่มาแบบรุนแรงและรัวสะโพกใส่ไม่ยั้ง ปัก ปัก ปัก ปัก ปึก ปึก ปึก เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วทั้งห้องโชคดีที่ห้องของมาร์คมันเก็บเสียงได้เป็นอย่างดีไม่งั้นข้างห้องคงจะรุ้ว่าเราทำอะไรกัน "อ๊ายยยย มาร์คจ๋าเราเสร็จแล้วววววว อื้ออออออ" "อ๊าาาาา อ๊าาสสสสส ซี๊ดดดดดดดดด" ฉันรับรุ้ถึงความอุ่นร้อนที่มาร์คปลดปล่อยออกมาในร่องของฉันเขาเสร็จแล้วสินะ แต่เขาใส่ถุงยางไม่ใช่เหรอแล้วทำไม.... "มาร์คถุงยางไม่ได้ใส่อีกแล้วเหรอ" ฉันหันไปถามเขาแต่คำตอบที่ได้ก็ทำให้ฉันไปไม่เป็น "ก็มันเอาไม่มันส์เลยไม่ใส่ แต่คงไม่เป็นไรมั้งเธอก็ทานยาคุมตลอดนี่ใช่มั้ย" "อื้มมมก็ใช่แต่เราอยากให้นายป้องกันด้วย" "โอเครอบหน้าละกันนะถ้าไม่ลืม แต่ตอนนี้ฉันยังไม่หายอยากเธอเลยว่ะ ขอต่ออีกรอบนะ" "อ๊ายยย มาร์คไม่เอา" แต่ไม่ทันแล้วเขาแทงท่อนเอ็นเข้ามาอีกรอบโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว เราสร้างความสุขและความเสียวกันอีกรอบจนมาจบลงที่เตียงนอน "เอาเธอแม่งโคตรมันส์เลยว่ะอาย จุ๊บ" มาร์คจุ๊บลงมาที่แผ่นหลังอันเปลือยเปล่าของฉันหลังจากที่เขาเสร็จก่อนจะดึงท่อนเอ็นของเขาออกจากช่องทางรักของฉันและเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทิ้งให้ฉันนอนคว่ำหน้าหายใจรวยรินเพราะความเพลียอยู่บนเตียง มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เรามีอะไรกันเสร็จ ไม่มีสักครั้งหรอกที่เขาจะอุ้มหรือพาฉันเข้าไปทำความสะอาดร่างกายหลังจากที่เราสองคนผ่านศึกรักกันมาเหมือนที่ฉันเคยอ่านในนิยายที่พระเอกจะอุ้มนางเอกเข้ามาอาบน้ำด้วยกันในห้องน้ำ เพราะนี่มันคือชีวิตจริงฉันไม่ใช่นางเอกของเขาและเขาก็ไม่ใช่พระเอกของฉัน เราเป็นแค่เพียงเพื่อนกัน แค่เพื่อนเท่านั้น เพื่อนที่ทำให้กันได้ทุกอย่างแม้จะเกินเลยจากคำว่าเพื่อนไปไกลแค่ไหนสำหรับมาร์คฉันเป็นได้แค่นี้ เป็นเพื่อน เป็นที่ระบาย(ความใคร่) ซึ่งฉันก็รับได้นะขอแค่ฉันได้อยู่กับเขาแบบนี้ไปเรื่อยๆต่อให้อยู่กับเขาแบบนี้ทั้งชีวิตฉันก็อยู่ได้ถ้าตราบใดที่เขายังไม่คิดที่จะจริงจังกับใครเพราะถ้าถึงวันนั้นวันที่เขารักใครสักคนอย่างจริงใจจนพร้อมที่จะหยุดที่เธอคนนั้น วันนั้นฉันจะเป็นคนเดินไปเองแม้จะต้องเจ็บปวดก็ตาม เพราะฉัน....ไม่ไ่ด้คิดกับเขาแค่เพื่อนยังไงล่ะ