"เธอชอบเพื่อนฉันเหรอวะ เหอะดูสารรูปตัวเองซะก่อนเหอะยัยอ้วนก่อนจะมาบอกรักใครไอ้คิมมันหล่อขนาดนั้นเธอคิดว่ามันจะมาชอบผู้หญิงที่ทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่แบบเธองั้นเหรอห๊ะ อย่างเธอมันไม่มองให้เปลืองลูกกะตาหรอกตัดใจจากมันซะเถอะ""แต่...ฉันชอบคิมจริงๆนะ""อย่างเธอถ้าอยากให้ไอ้คิมชอบมันก็พอมีวิธีอยู่นะอยากรู้มั้ยฉันจะบอก""บอกมาสิ""ข้อหนึ่งเธอคงต้องไปตายแล้วเกิดใหม่""ห๊ะนายว่าอะไรนะ!!!""ฟังฉันยังพูดไม่จบ ฉันยังมีข้อสองให้เธอเลือกนั่นก็คือเธอต้องไปศัลยกรรมให้มันดูดีกว่านี้ไม่แน่ไอ้คิมมันอาจจะหันมาสนใจเธอก็ได้ แต่..ฉันว่าเบ้าหน้าอย่างเธอคงไปไม่รอดทำไปก็แค่นั้นเปลืองเงินเปลืองแรงหมอเปล่าๆ เพราะฉะนั้นเธอตัดใจจากมันซะ"เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของชมจันทร์พยาบาลสาวสวยกับอาร์ตเพื่อนสนิทของคิมหันต์จากเรื่อง ชังรักเมียรับใช้ นะคะ

"สำหรับกูมึงมันก็เป็นได้แค่ขี้ข้าที่กูเอาไว้รองมือรองตีนเท่านั้นแล่ะ มึงรู้ไหมว่ากูแม่งโคตรเกลียดขี้หน้ามึงเลยจากตอนแรกกูก็แค่ไม่ชอบขี้หน้ามึงเพราะมึงมันชอบทำตัวเป็นคนดี แต่ตอนนี้กูแม่งเกลียดมึงยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือ ที่กูยอมยอมจดทะเบียนกับมึงก็เพราะกูโดนย่ากูบังคับไม่อย่างนั้นมึงอย่าหวังเลยว่ากูจะเอามึงมาเป็นเมียรู้ถึงไหนอายถึงนั้น ไสหัวมึงไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้แล้วก็อย่าสะเออะเข้ามาอีกเพราะกูไม่อยากเห็นหน้ามึง ออกไป๊!!!!"

ปิ่นมึงรู้ไหมว่ากูแม่งโคตรเกลียดมึงเลยเกลียดทั้งแม่มึงทั้งตัวมึง กูจะทำให้มึงอยู่อย่างไม่มีความสุขไม่เชื่อมึงก็คอยดู

"เหนือกูมีอะไรจะบอกมึงอ่ะ" "มีอะไรวะ" "คือกู...ชอบมึง" "..........." "คือกู...." "ดาว...กูว่ากูกับมึงเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว" .................................. เรื่องนี้ไม่เครียดมากน๊าาอ่านกันสนุกๆค่า^^

"ป้า" "ฉันอายุแก่กว่านายแค่สี่ห้าปีเองนะขอร้องอย่ามาเรียกป้าฉันไม่ชอบ" "เอาน่าเรียกแบบนี้แล่ะน่ารักดี" "น่ารักบ้าน่ารักบออะไรใครมาได้ยินจะหาว่าฉันแก่" "แต่ป้าก็แก่กว่าผมจริงอ่ะ ไม่ต้องอายหรอกผมยังไม่อายเลยที่ม่เดินซื้อของกับป้า" "แล้วใครใช้ให้มาไม่ทราบ" "ไม่มี อยากมาเอง เออนี่...ป้าถามจริงเหอะอายุยี่สิบกว่าแล้วยังไม่มีผัวอีกเหรอ เอ....หรือไม่มีใครเอา" "กรี๊ดดดด ไอ้เด็กปากเสียนิสัยไม่ดี" "อ้าว ผมถามก็มาหาว่าผมปากเสีย รับความจริงไม่ได้เหรอป้า" "ฉันจะมีผัวหรือไม่มีผัวมันก็เรื่องของฉันไหม" "ผมแค่สงสารกลัวของๆ ป้าจะไม่ได้ใช้งาน เอางี้มั้ยผมจะยอมลดตัวมาเป็นผัวคนแรกให้ป้าเองดีมั้ย ป้าจะได้เปิดประสบการณ์ที่จะจำไม่รู้ลืมเลย^_^" "กรี๊ดดดดด" "ป้าอย่ากรี๊ดดังดิเห็นไหมคนหันมามองเต็มเลยผมอายนะป้า เอ๊ะหรือป้าเข้าสู่ช่วงวัยทองแล้ว55555" เรื่องนี้จะออกฮาๆ น่ารักๆ ดราม่าพอกรุบกริบ (ตามสไตล์ไรท์55555)

"โทรตามอะไรนักหนาวะหนึ่ง" "ก็...หนึ่งมาหาเพลิงที่คอนโดแต่กดรหัสเข้าห้องไม่ได้" "เพลิงเปลี่ยนรหัสเองแล่ะ" "เอ่อ แล้วหนึ่งจะเข้าไปยังไงล่ะ" "ก็ไม่ต้องเข้ากลับบ้านไปก่อน" "แต่ว่า..." "แค่นี่นะ" ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดดด เรื่องดราม่าตับพังอีกเช่นเคย ใครที่ตามอ่านนิยายไรท์มาตั้งแต่แรกจะรู้ว่านิยายไรท์เป็นแนวไหนใครชอบแนวนี้กดติดตามได้เลยใครไม่ชอบกดข้ามไปได้เลยจ้าาา  งดดราม่ากับเนื้อหาของนิยายเพราะไรท์แต่งตามจินตนาการแต่งตามความชอบและความพอใจ ^^

"ซี๊ดดด อื่มมมม ยัยตัวแสบลงไปเดี๋ยวนี้"  ผมอยากจะบ้าตายด้วยความที่ภายในรถมันแคบผมเลยขยับตัวลำบากทำให้ส่วนนั้นของผมกับยัยนี่เสียดสีกันอย่างช่วยไม่ได้ "อื้ออออ อะไรมันแข็งๆทิ่มจิ๊มิ ฮือออหวาเจ็บ><"

ตั่บ!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!!! "อ๊าาาา อ๊าาา ดินขา ดิน อ๊ะ อ๊ะ วิไม่ไหวแล้วค่าดินขาาาา" " อ่าาาาาา วิ เธอแม่งโคตรเด็ดเลย อ่าาาา" ปั้ง!!!! ป้้ง!!!!! ปั้ง!!!!  เสียงทุบประตู ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!! ตั่บ!!!!! "โอ๊ยเอากันเบาๆ หน่อยได้มั้ยคนจะอ่านหนังสือสอบ!!!" ฉันทั้งตบประตูทั้งตะโกนบอกแต่คนในห้องก็ไม่ยอมหยุดยังคงส่งเสียงน่าเกลียดออกมาไม่หยุดหย่อน "เงียบหน่อยโว๊ยยยยย!!!" "คนเอากันใครมันจะเงียบได้วะยัยเด็กโง่!!!" "ไอ้พี่โรคจิต!!!!" ฉันตะโกนด่ากลีบไป "อ๊ะ อ่าาา ระ โรคจิตก็ว่าที่ผัวเธอล่ะว๊ายัยกล้วยเน่า!!!!" เสียงกระท่อนกระแท่นที่สุดแสนจะกวนอวัยวะเบื้องล่างตะโกนออกมา มันน่าเอาอะไรยัดปากซะจริงๆ

"วินหยุดอย่าทำแบบนี้" "ทำแบบนี้ทำแบบไหน" "ก็..ที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ไง" "ทำอะไรฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ" "พี่ขอร้องออกไปเถอะนะ" "ไม่ออกจะทำไม" "ถ้าวินไม่ออกงั้นพี่จะตะโกนให้แม่กับพ่อได้ยิน" "ก็ลองดูดิ ฉันจะเปลี่ยนเสียงตะโกนให้เป็นเสียงครางไม่เชื่อก็คอยดู" "วินพี่เป็นพี่นะทำไมถึงพูดแบบนี้" "ฉันเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่สาว" เรื่องนี้เป็นรุ่นลูกจากเรื่อง รีเทิร์นรักร้ายนายแฟนเก่า

ลูกของเราอายุสองขวบครึ่งแล้วนะคะแกมีชื่อว่า ลมหนาว ชื่อคล้ายกับพี่เลยใช่ไหม นกยูงตั้งใจตั้งชื่อนี้ให้กับลูกของเราแกเหมือนพี่มากเลยรู้มั้ยคะ ทุกครั้งที่นกยูงมองหน้าลูกนกยูงก็จะคิดถึงพี่ มันก็เลยทำให้นกยูงไม่สามารถตัดใจจากพี่ได้ แต่เรืองนั้นมันคงไม่สำคัญอะไร  ลมหนาวแกอาจจะซนไปบ้างดื้อบ้างตามประสาเด็กพี่อย่าว่าอะไรแกเลยนะคะ แกไม่เคยอยู่กับพี่แกอาจจะไม่คุ้นเคยแกอาจจะงอแงร้องไห้พี่ก็ใจเย็นกับแกด้วยนะคะ พี่อย่ามองแกเป็นภาระเลยนะ ตั้งแต่แกเกิดมาแกก็มีแค่นกยูงเพียงคนเดียว พี่อย่าเกลียดแกเพียงเพราะแกเป็นลูกของนกยูงเลยนะคะ ถ้านกยูงสามารถกลับไปหาแกได้นกยูงก็จะพาแกกลับมาอยู่กับนกยูงเหมือนเดิม แต่ถ้านกยูงไม่สามารถกลับไปได้ นกยูงอยากกราบขอร้องพี่ให้ช่วยเลี้ยงดูแกให้ความเมตตาแก ถ้าพี่จะไม่ยอมรับแกเป็นลูกก็ไม่เป็นค่ะขอแค่พี่เลี้ยงดูแกไม่ทิ้งข้างแกก็พอ  และถ้าวันใดวันหนึ่งพี่แต่งงานและมีลูกกับคนที่พี่รักนกยูงหวังว่าพี่จะยังเมตตาแกอยู่ นกยูงคงไม่ขอพี่มากเกินไปใช่ไหมคะ ลมหนาวเป็นเด็กช่างพูดช่างถาม  ลมหนาวชอบให้อ่านนิทานให้ฟังก่อนนอน ลมหนาวชอบทานขนมหวานพี่อย่าตามใจแกมากนะคะ  ลมหนาวชอบทานข้าวผัดไข่ใส่แครอท ลมหนาวชอบสีชมพู ลมหนาวชอบระบายสี  ที่สำคัญก็คือแกติดพี่ตุ๊กตามากพี่อย่าเอาของแกไปทิ้งนะคะเพราะแกรักของแกมาก  ที่ผ่านมานกยูงบอกกับลูกมาตลอดว่าพี่ไปทำงานในที่ไกลๆไม่สามารถมาอยู่ด้วยกันได้ ถ้าลูกถามพี่ก็ตอบแบบนี้นะคะอย่าให้แกรู้ว่าเพราะอะไรทำไมเราถึงไม่ได้อยู่พร้อมหน้ากันสามคนพ่อแม่ลูก นกยูงหวังว่าที่นกยูงขอร้องพี่ทั้งหมดมันจะไม่มากเกินไป แต่ถ้าพี่ไม่ต้องการที่จะดูแลแกพี่ฝากบอกหลวงพ่อท่านได้ค่ะนกยูงจะมารับแกกลับไปและจะไม่มาให้พี่ลำบากใจอีก....นกยูง

"เต!!!นายอยู่ไหนทำไมยังไม่มารับฉันกับลูกอีกห๊ะ อ่อที่แท้กำลังมีความสุขอยู่บนเตียงกับสาวๆของนายจนลืมฉันกับลูกสินะ............................... ..... ............. ........ ....................

"เจได หลิวว่า..เราเลิกกันดีมั้ย" "หื้มม??" "คือหลิวคิดว่าเราเลิกเป็นแฟนกันแล้วกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม..ได้มั้ย" "ทำไมวะ" "คือ..หลิวรู้สึกอึดอัดอ่ะน่ะ" "อึดอัด??" "อื้มมม" "ฉันทำให้เธออึดอัดงั้นเหรอ" "คือหลิวก็ไม่รู้ว่าเพราะเจไดหรือเพราะตัวหลิวเอง แต่หลิวคิดว่าเราสองคนเหมาะที่จะเป็นเพื่อนกันมากกว่ามันสบายใจกว่า" "แน่ใจแล้วใช่ไหม" "อื้มม หลิวคิดมาหลายวันแล้ว"

"นี่มันอะไรกันห๊า!!! มีน ตาร์" "แม่!!!" "น้าพิม!!!" เรื่องราวของเพื่อนรักที่ไปๆมาๆกลับกลายเป็นมากกว่าเพื่อน และเมื่อถูกจับได้ว่ามีอะไรเกินเลยกันเขากับเธอจึงต้องจำใจแต่งงานกันทั้งที่ไม่ได้รักกัน "บอกกูมาเถอะว่ามึงเป็นอะไร" "กูแค่น้อยใจ" น้อยใจ?? มันน้อยใจอะไรเธอ ".........." "มึงรักกูแต่มึงไม่ยอมบอกกู เพราะมึงกลัวกูจะทำมึงเสียใจ กลัวกูจะเปลี่ยนไปทั้งที่ผ่านมากูก็พยายามทำดีที่สุดแต่มึงก็ยังไม่ไว้ใจกู ขนาดลูกจะคลอดอีกไม่กี่เดือนนี้แล้วมึงก็ยังระแวงในตัวกูมันน่าน้อยใจมั้ย กูบอกรักมึงทุกวันแต่มึงไม่เคยบอกรักกูเลยทั้งที่มึงเองก็รักกู" "แปลว่ามึงแอบฟังที่คุยกับพ่อเหรอ" "ไม่ได้จะแอบฟังแต่หูกูมันไปได้ยินเอง" "กูขอโทษ กูแค่กลัว กลัวว่าสักวันนึงมึงอาจจะเปลี่ยนไป มึงก็รู้ว่าที่เราต้องมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ก็เพราะมึงทำกูท้อง ถ้ากูไม่ท้องมึงจะยอมอยู่กับกูแบบนี้มั้ย" "......." "กูผิดเหรอที่กูคิดแบบนี้ เรารู้จักกันมาตั้งกี่ปีมึงเปลี่ยนผู้หญิงมาตั้งกี่คน เอานิ้วมือนิ้วตีนของกูกับมึงนับรวมกันยังไม่พอเลย มึงมันพวกขี้เบื่ออยู่กับใครคบกับใครก็ไม่เคยได้นาน กูก็กลัวว่าสักวันมึงก็อาจจะเบื่อกูเหมือนที่มึงเบื่อผู้หญิงคนอื่นๆที่มึงเคยนอนด้วย แม้ว่ากูจะดีใจที่มึงบอกว่ามึงรักกูแต่กูก็ยังกลัวอยู่ดี" "มีน... กูรู้ว่าที่ผ่านมากูเป็นยังไง ทำเลวกับมึงอย่างไม่น่าให้อภัย กูไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้ กูจะไม่โกรธไม่น้อยใจมึงก็ได้ แต่กูขออย่างเดียวมึงอย่าคิดว่ากูจะเบื่อหรือจะทิ้งมึงเพราะมันเป็นสิ่งที่จะไม่มีวันเกิดขึ้น เพราะกูรักมึง รักจริงๆ รักอย่างที่ไม่เคยคิดว่าจะรักใครได้ กูไม่เคยบอกรักใครแม้แต่กับพี่ยิ้มกูก็ไม่เคยพูดคำนี้"

​  "คิน...แพรท้อง" "ท้อง?? เธอท้องกับใครล่ะ" "ทำไมคินถึงถามแพรแบบนี้" "แล้วทำไมจะถามไม่ได้ในเมื่อเธอไม่ได้นอนกับฉันแค่คนเดียว" "คิน" "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอมั่วกับใครบ้างทำอะไรอย่าคิดว่าฉันโง่ดิ" "พูดแบบนี้แปลว่าคินจะไม่รับผิดชอบเด็กในท้องของแพรใช่มั้ย" "เออดิใครมันจะไปโง่รับวะ!!!" "ถ้าคินคิดว่าเด็กในท้องแพรไม่ใช่ลูกของคินแพร.....จะไปเอาเด็กออก" "ตามใจลูกเธอไม่ใช่ลูกฉัน" "ถ้าวันนึงคินรู้ความจริงวันนั้นคินจะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต" "ไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน"

สำหรับเขา...เธอก็เป็นแค่แฟนเก่าที่เขาบอกเลิกไปอย่างไม่ใยดี เหตุผลก็คือเธอตามหึงตามหวงเขามากเกินไปจนเขาหมดความอดทนกับเธอ และในเมื่อเขาทนไม่ไหวเขาก็เลยต้องบอกเธอไปตรงๆว่าเราสองคนควรจบกันแค่นี้เพราะเขาเบื่อหน่ายและรำคาญต่อการกระทำของเธอ สำหรับเธอ....เขาคือรักครั้งแรก สถานะตอนนี้เขาแฟนเก่า....แฟนเก่าที่ขอเลิกกับเธอและทิ้งเธอไปด้วยเหตุผลที่ว่าเธอมันงี่เง่าเอาแต่ใจไม่มีเหตุผล เรื่องนี้มีฉากNCหลายฉาก❤❤❤❤ เนื้อเรื่องอาจมีคำพูดและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม หากใครไม่ชอบกดข้ามไปได้เลยจ้า ( (อ่านฟรีอัพจบติดเหรียญเหมือนเดิมนะคะขอแค่คอมเม้นต์ให้กำลังใจไรท์ด้วยน๊าาาา) เรื่องนี้อาจจะอัพหลังเรื่องพี่ฮัทหรืออาจจะอัพพร้อมกัน??

นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้แต่ง มีดราม่า เศร้า หน่วง นางเอกอ่อนแอโดนรังแกตลอดแทบจะทั้งเรื่อง ใครอ่านแล้วไม่ชอบก็เลื่อนผ่านไปได้เลยจ้า ❤❤ "แล้ว....ถ้าพี่มีแฟน" เธอคิดหาข้ออ้างที่คิดว่ามันอาจจะดีที่สุดแต่เมื่อเธอถามออกไปสีหน้าและแววตาของน่านฟ้าที่มองมามันชัดเจนว่าเขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก "อะไร หมายความว่าไง" "คือ...หมายถึงถ้าพี่ไปมีอะไรกับคนอื่นน่านจะเลิกทำแบบนี้กับพี่ใช่ไหม" ความคิดของเธอเธอคิดว่าถ้าเธอไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นแล้วน่านฟ้าคงเลิกทำแบบนี้กับเธอก็ได้ "ว่าไงนะ!! " "ก็" "อยากมีผัวว่างั้น??" ❤❤❤❤❤ พาฝัน...เธอเป็นแค่เด็กกำพร้าที่ครอบครัวขอมาเลี้ยงส่วนเขา น่านฟ้า...เป็นลูกชายแท้ๆแม้ว่าเธอจะอายุมากกว่าเขามีศักดิ์เป็นพี่สาวแต่เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นพี่ สำหรับเขาเธอเป็นเพียง....

ไปเอาเด็กออกซะ" "ธีร์" ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปากของเขา "ได้ยินไหม ไปเอาเด็กออกซะ" "เราทำไมได้ลูกไม่ผิดเราทำร้ายแกไม่ได้" "แต่ฉันไม่ต้องการเด็กและก้ไม่ต้องการเธอแล้วด้วย" " ธีร์อย่าบังคับให้เราทำแบบนี้เราขอร้องเด็กในท้องแกคือลูกของเรานะ แกอยู่ในนี้" ฉันพยายามเอามือของเขามาจับที่หน้าท้องของฉันเผื่อเขาจะสัมผัสได้ถึงลูกแต่เขากลับสะบัดมือออกอย่างไม่ใยดี "ฉันบอกว่าไงว่าฉันไม่ต้องการเด็กและตอนนี้ฉันก็ไม่ต้องการเธอด้วย ไปเอาเด็กออกซะจากนั้นเธอกับฉันเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกสี่ปีที่ผ่านมาฉันจะชดเชยเป็นเงินให้" เขาพูดพร้อมกับหยิบเงินในกระเป๋าทั้งหมดที่มีแล้วโยนใส่หน้าฉัน "ไม่เราไม่ต้องการเงินเราแค่ต้องการธีร์ต้องการลูก ขอร้องล่ะอย่าใจร้ายกับเรากับลูกเลยนะเราขอร้อง ฮึก ฮึก" ฉันร้องไห้พร้อมกับก้มลงกราบแทบเท้าเขาเพื่อขอร้อความเห็นใจ เราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ธีร์ ฮึก ฮึก ฮืออออ แต่ถ้าธีร์จะบังคับให้เราทำร้ายลูกเราขอตายพร้อมกับลูกเลยดีกว่า" ฉัพยายามหาคำพูดเพื่อให้เขาเห็นใจแต่ดูเหมือนเขาจะไม่เห็นใจเลยสักนิดทำไมเขาใจร้ายได้ขนาดนี้ "นั่นมันเรื่องของเธอจะอยู่หรือจะตายก็เรื่องของเธอ"

"จะบอกให้นะ คนอย่างฉันเลวกว่าที่เธอคิดเยอะ อ้ออีกเรื่องที่ฉันจะบอกและให้เธอจำไว้ให้ขึ้นใจว่าต่อไปถ้าฉันมีอะไรกับเธอฉันจะไม่ป้องกันเพราะฉะนั้นต้องเป็นตัวเธอที่ต้องดูแลตัวเองหายาคุมมากินซะ อ้อแล้วก็อย่างที่ฉันบอกว่าห้ามปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อให้ฉันรับผิดชอบเพราะมันจะไม่มีวันเป็นไปได้อย่าหวังว่าฉันจะรับผิดชอบเธอกับเด็กในท้องของเธอ ถ้าฉันจะต้องหาแม่ของลูกฉันคงไม่เอาผู้หญิงขายตัวแลกเงินอย่างเธอมาเป็นแม่ของลูกแน่นอน ฉันสงสารลูกถ้ามีแม่อย่างเธอ แล้วถ้าเธอไม่เชื่อถ้าเธอปล่อยให้ตัวเองท้องฉันจะจัดการเด็กในท้องของเธอด้วยตัวของฉันเอง"

"มึงคิดว่ากูมีอะไรกับยัยนี่...มึงคิดได้ไงไอ้ต่อ" "ก็ใครจะไปรู้วะเห็นนั่งรถมาเรียนกับมึงทุกวัน นึกว่าเป็นเด็กมึง" "ยัยนี่เป็นแค่เด็กรับใช้ย่ากู" "เด็กรับใช้??? " "เออก็แค่เด็กที่ย่ากูรับมาเลี้ยงเพราะสงสาร แต่ไม่เจียมตัวอยากเรียนสูงๆย่ากูเลยสงสารส่งให้มาเรียนที่นี่" เขามองหน้าใบตองด้วยสายตาเกลียดชัง เขาทั้งเกลียดทั้งขยะแขยงที่ต้องนั่งรถมาเรียนกับยัยนี่ทุกวันแต่เขาทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นคำสั่งของย่า "ใบตองเธอไปอยู่ไหน กลับมาได้มั้ยฉันคิดถึงเธอ ฉันขอโทษ" เขาเพ้อหาหญิงสาวที่เขารักแต่ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว เธอไปไหนก็ไม่มีใครรู้ เพราะเขาเองที่ทำให้เธอหนีไป เพราะความโง่ของเขาเอง

​ "นี่มันคืออะไร"     "ก็...."     "ถามก็ตอบดิ"     "พี่ก็อ่านออกจะมาถามทิชาทำไม" เขามองกล่องในมือแล้วแกะดูข้างในซึ่งมันยังเหลือยาอีกหนึ่งเม็ดก่อนจะอ่านทุกตัวอักษรทุกตัวบนกล่อง     "เธอยังไม่ได้กิน?? "     "ก็กินแล้วแต่...กินไม่ครบคือทิชา......ลืม"     "ลืม??? แม่ง เอ้ยยย กินตอนนี้จะทันไหมวะ"     "พี่ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าเกิดทิชาท้องจริงๆทิชาจะไม่บอกใครว่าเป็นลูกพี่"     "เชื่อเธอก็บ้าละ ขนาดเราไม่ได้เป็นอะไรกันเธอยังพยายามเสนอตัวยัดเยียดตัวเองมาให้ฉันแล้วนี่ตอนนี้เรามีอะไรกันแล้วเธอก็ยังไม่ยอมกินยา ถ้าเธอท้องขึ้นมาจริงๆฉันรู้ว่าเธอต้องให้ฉันรับผิดชอบแน่ๆ"     "ถ้าพี่ไม่ต้องการลูกทิชาก็ไม่บังคับ ทิชาสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เดือดร้อน" เธอพูดออกไปอย่างขมขึ่น เขาพูดแบบนี้เขาไม่อยากรับผิดชอบสินะ     "ก็ดี ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน เพราะฉันไม่ต้องการมีภาระไม่ต้องการเอาชีวิตทั้งชีวิตของฉันมาผูกติดกับเธอ"

"พี่กลัวน้องชายตัวเองไม่ได้เมียหรือไงถึงตามติดผมขนาดนี้" "ก็ถ้านายไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับตะวันพี่ก็ไม่ต้องทำแบบนี้หรอก" "ถ้าน้องชายพี่มันดีกับตะวันผมก็คงไม่เข้าไปยุ่งหรอกแต่นี่น้องชายพี่มันทำเลวไงแปลกตรงไหนที่ผมจะปกป้องคนที่ผมรัก" "แต่ตะวันรักซันไม่ได้รักนายยังไงตะวันก็ต้องกลับมาคืนดีกับน้องชายพี่อยู่ดี" "หึ เห็นแก่ตัวทั้งพี่ทั้งน้อง" "นายว่าใครเห็นแก่ตัว" "แล้วผมยืนพูดอยู่กับใครล่ะ"

เรื่องนี้เป็นรุ่นลูกจากเรื่องทวงรักคืนหัวใจ แพรวา...ลูกสาวคนเล็กของปลายฟ้าสกาย ปิงปิง....ลูกชายสุดรักสุดหวงของปืนกับพิงค์ "จะนอนจริงดิ" "อื้มมมมม ง่วงงงง" "แต่กูนอนไม่หลับ" "เอามือออกเลยนะไอ้ปิง เข้าใจไหมว่าง่วง" "ช่วยกูก่อนดิ" "ไม่เอา ง่วง" "นะนะ" "ซี๊ดดด อื้มมมดี กำแบบนั้น รูดแรงๆ แบบนั้นแล่ะ อ๊าาส์" "ยังไม่เสร็จอีกเหรอ ง่วงแล้วน๊าาาา" "อื้มมมมม อ๊ะ ยะ ยัง อีกแป๊บ อะ อะ อ่าาาา" "อ๊าาาส์ จะแตกแล้ว แรงๆ เลย" "มือมึงโคตรฟินเลยว่ะ ขอบคุณนะ"

ตุบ ตุบ ตุบ ฉันวิ่งมาถึงหน้าห้องพี่ลีโอ และกำลังจะเคาะประตูแต่มันมีเสียงอะไรดังลอดออกมาจากข้างในห้องฉันเลยเงี่ยหูฟัง "อ่าาาส์ แบบนั้นแล่ะ ซี๊ดดด อืมมมม" "สุดยอดเลยไอวี่" เสียงพี่ลีโอคุยกับใครกัน?? เพราะฉันไม่ได้ยินเสียงของใครนอกจากพี่ลีโอฉันเลยถือวิสาสะเปิดผลั้วเข้าไป "กรี๊ดดดดดดดดดด" เป็นฉันที่ร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเห็นภาพของคนในห้องที่กำลัง...เอ่อกำลัง...โอ๊ยฉันไม่อยากบอกว่าเมื่อกี๊ฉันเห็นอะไรบ้างแต่มันเป็นอะไรที่ติดตาฉันมาก โอ๊ยทำไงดีฉันไม่อยากจดจำภาพลามกนั่น "เห้ยยยยย" หน้าพี่ลีโอตอนนี้เหวอหนักมากเมื่อฉันเปิดประตูเข้าไปโดยไม่บอกได้กล่าว "ว๊ายยยยย" ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ซึ่งฉันก็ไม่รู้จักร้องออกมาอย่างตกใจเหมือนกันเมื่อเห็นฉัน ส่วนพี่ลีโอพอเข้าตั้งสติได้เขาก็รีบดึงกางเกงที่มันกองอยู่ตรงปลายเท้าขึ้นมาสวมทันที ส่วนผู้หญิงอีกคนที่ฉันเพิ่งเห็นว่าเสื้อผ้าหลุดลุ่ยก็รีบดึงเสื้อผ้ามาปิด "เข้ามาทำไมวะ!!! " พี่ลีโอออกอาการฉุนเฉียวและโมโหเพราะฉันเข้ามาขัดจังหวะของเขากับผู้หญิงคนนี้ที่เมื่อกี้กำลังเอ่อ...กำลังก้มทำกับตรงส่วนนั้นของพี่ลีโออยู่>< ถึงแม้ว่าฉันจะอายุแค่สิบแปดแต่เรื่องแบบนี้ฉันก็พอรู้ไม่ใช่ไม่รู้ว่าผู้หญิงกับผู้ชายเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองเค้าทำอะไรกันบ้างแต่ฉันไม่เคยลองหรอกนะฉันยังเวอร์จิ้นยังบริสุทธิ์อยู่ก็แค่รู้ทฤษฏีไม่เคยปฏิบัติกับใครเพราะฉันรอพี่ลีโอคนเดียวและคิดเสมอว่าเราสองคนจะเป็นคนแรกของกันและกันแต่....ตอนนี้ฉันคงคิดแบบนั้นไม่ได้แล้วล่ะ ลีโอ....ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของไทเกอร์กับเรนเดียร์ นิสัย....ได้พ่อมาเต็มๆ??? (ตามอ่านได้จากเรื่องหวงรักแฟนเก่า) ลิลิน..... ลูกสาวคนเดียวของขุนกับอิมเมจนิสัย...น่ารักสดใสแถมเอาแต่ใจสุดๆ

"ทำไมผู้หญิงถึงกินน้ำนั่นล่ะ" "ไม่รู้ดิ อร่อยก็ได้มั้ง" "อร่อย??" "อืมฮึ" 'นายจะมีน้ำนมโยเกิร์ตออกมาแบบนั้นมั้ยอ่ะจากัวร์" "ผู้ชายคนนั้นมีฉันก็ต้องดิ เพราะฉันก็มีไอ้นั่นเหมือนกัน" "เหรอออ" "ทำไมอยากลองกิน??" "ก็อยากรู้ว่ามันจะอร่อยจริงมั้ย"

"มาร์ค พะ พอแล้ว อื้ออออ เราจะต้องไปทำงานนะ อ๊ะ อ๊ะ หยุดก่อน อื้ออออ" "อย่าห้ามน่า....เธอไม่ชอบให้ฉันทำรึไง" "อื้ออออ ชะ ชอบ แต่ว่าเราต้องไปทำงานไง" "เดี๋ยวไปส่งก็ได้ตอนนี้ขอเอาเธอให้หายอยากก่อนไม่ได้เจอกันหลายวันฉันโคตรคิดถึงเธอเลยว่ะ"

"กูไม่อยากเป็นเพื่อนมึง กูอยากเป็นผัว" "มึงอยากเป็นผัวกูแล้วมึงรักกูเหรอ" พอฉันถามคำตอบที่ได้มาก็คือเงียบ หึ ก็อย่างที่ฉันบอกนั่นแล่ะว่ามันไม่ได้รักฉันที่มันทำที่มันพูดก็แค่อยากลองเรื่องอย่างว่ากับฉันเท่านั้นแล่ะ "เอากันทำไมต้องรักกันด้วยวะ" "ตกลงมึงอยากได้กูเป็นเมียโดยที่มึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับกูเลยใช่ไหม" ปล.เรื่องนี้พระเอกจะเลวนิดๆส่วนนางเอกก็จะสตรองหน่อยๆ ดราม่าคงจะไม่เยอะ(มั้ง)เพราะไรท์ด้นสดคิดอะไรออกก็เขียนก็เลยไม่แน่ใจว่าจะมีดราม่าเยอะไหม ยังไงฝากติดตามและให้กำลังใจกันด้วยนะคะ✌

เรื่องราวของนา..นารีเด็กสาวกำพร้าเธอเป็นเพียงเด็กรับใช้ในบ้านของคุณท่านอิทธิพลแต่เธอแอบหลงรักหลายชายของคุณท่านอย่างอิฐ..อิทธิฤทธ์เจ้านายหนุ่มที่แสนจะร้ายกาจทั้งการกระทำและคำพูดเธอจะทำยังไงเมื่อต้องแต่งงานกับเขาทั้งที่รู้ว่าเขาเกลียดเธอยิ่งกว่าอะไรบนโลกใบนี้

"พี่ครามหยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!!!" "อะไรคนยิ่งรีบๆอยู่" "พี่จะไปไหนอ่ะ" "พี่จะไปไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรา" "เกี่ยวสิทำไมจะไม่เกี่ยวเพราะสวยเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่" "แค่ว่าที่คู่หมั้นแต่ยังไม่ได้หมั้นเพราะฉะนั้นถือว่าเราสองคนยังไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน" "หึ คอยดูเถอะสวยจะทำให้พี่หมั้นกับสวยให้ได้ไม่เชื่อก็คอยดู" "ฝันอยู่เหรอครับ หึ รอชาติหน้าละกันนะ" "ไม่ต้องชาติหน้าหรอกค่ะชาตินี้แล่ะ" ❤❤❤❤❤❤

"น้องข้าวอาบอกให้ลงไป" "ไม่ลง><" "อย่าดื้ออาบอกให้ลงไปไง" "ก็น้องข้าวไม่อยากลงอ่ะ น้องข้าวอยากนั่งตักแด๊ดดี้นี่นา" "อายุตั้ง18แล้วนะไม่ใช่เด็กๆ น้องข้าวจะมานั่งตักอาเหมือนเมื่อก่อนมันไม่ได้มันดูไม่ดี" "ทำไมจะไม่ดีคะ หรือแด๊ดดี้กลัวยัยลิลลี่นางแบบนมโตมาเห็นแล้วจะไม่พอใจ" "ทำไมไปเรียกลิลลี่เค้าแบบนั้นเค้าอายุมากกว่าเราตั้งหลายปี" "ก็น้องพอใจจะเรียกแบบนี้อ่ะ" "เด็กนิสัยไม่ดี" "แด๊ดดี้ว่าน้องนิสัยไม่ดีเหรอ ฮึก ฮึก" "ไม่ต้องมาบีบน้ำตา แล้วก็รีบลงจากตักอาเดี๋ยวนี้" "ฮึก น้องข้าวไม่นั่งตักแด๊ดดี้ก็ได้เพราะเดี๋ยวน้องข้าวก็จะไปนั่งตักคนอื่นแล้ว" "ใคร??? จะไปนั่งตักใคร!!!" "ฮึก ฮึก แด๊ดดี้อย่ามาดุน้องข้าวนะ!!! จ้างให้น้องข้าวก็ไม่บอกหรอก ฮึก ฮึก" "บอกมาว่าใคร" "ก็น้องบอกว่าน้องไม่บอกไง!!!! ฮึก ฮึก"

"ตัวมึงแม่งโคตรสปกรก ไม่รู้ว่ามีเชื้อโรคติดตัวมาบ้างหรือเปล่าวันๆเอาแต่คุ้ยถังขยะเก็บขยะ แม่งแค่คิดกูก็จะอ๊วก  มึงจะไปนอนที่ไหนมึงก็ไปแต่อย่ามานอนห้องกู กูรังเกียจไป๊!!!" ผลัก!!!! ตุ่บ!!!! "โอ๊ย!!!" "หึสมน้ำหน้า กูไม่จับมึงโยนออกไปนอกบ้านก็ดีเท่าไหร่แล้ว"

พี่วาตะ....ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย -ญี่ปุ่น นิสัยเจ้าชู้ ลูกพ่อนาย น้องเนย....สาวน้อยร้อยโลของพ่อคีย์แม่ตาหวาน เป็นเรื่องราวรุ่นลูกจากเรื่อง เจ็บเพราะรัก ใครที่อยากอ่านไปตามอ่านกันได้นะคะ ไรท์อัพจบแล้วค่ะ สำหรับเรื่องนี้ไรท์จะอัพทุกวันวันละ2-3ตอน นะคะ

สงคราม...ผมไม่แตะต้องยัยนี่หรอกไม่ต้องห่วง เพราะผมไม่ชอบกินของเก่าเอาแค่ครั้งสองครั้งผมก็เบื่อละ ของขวัญ...ขวัญไม่อยากให้ตัวเองท้องขวัญสงสารลูกเพราะแกเกิดมาจากความโง่ของขวัญแถมพ่อของลูกก็อาจจะไม่ยอมรับแล้วก็ไม่รักแกด้วย

คีย์........''พี่ว่าเราเลิกกันเหอะ" ตาหวาน........."หวานไม่เลิก" คีย์.......... "แต่พี่ไม่ได้รักหวานแล้วไง" ตาหวาน..........."ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้อ่ะ" คีย์......."ให้บอกตรงๆมั้ยว่าพี่เบื่อพี่รำคาญ"

ดีเดย์.... สำหรับเขา...เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน *****************&&&******************* รวงข้าว.... สำหรับเธอ...เขาคือรักแรกและรักเดียว เธอยอมให้เขาเข้าใจเธอผิด แต่ทำยังไงได้ล่ะในเมื่อเธอไม่มีทางเลือก

น้ำใส เขาบอกว่าฉันทำลายอนาคตของเขา เขาถึงได้เกลียดฉันมากมายขนาดนี้ แต่ที่ฉันทำฉันมีเหตุผล แต่เป็นเหตุผลที่โคตรเห็นแก่ตัว.... วาโย เขาไม่เคยรู้สึกเกลียดใครได้มากมายขนาดนี้ จนมาเจอกับผู้หญิงจอมวางแผนคนนี้ เขา เกลียด เกลียดที่เธอทำให้คนรักของเขาเสียใจ

"ทำไมกายทำแบบนี้ ฮือออ ฮืออ" เธอถามแฟนหนุ่มรุ่นน้องทั้งน้ำตา "ทำอะไร" เขาตอบเธอด้วยท่าทางที่ไม่รู้สึกผิดอะไรเลยสักนิดกับสิ่งที่ทำลงไป "ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าทำอะไร เมื่อกี้ในห้องกายกับเหมียวทำอะไรกัน" "ก็...เอากันอยู่ ทำไม??" "ฟ้าว่าเราเลิกกันเถอะ" "ก็ดีเหมือนกันรอฟังคำนี้มานานละ"

"บอกมาว่าจะเลือกใครระหว่างฟ่างกับยัยนี่" "แล้วทำไมต้องเลือกวะ" "หมายความว่าไง" "ก็ไม่เลือกไงเข้าใจอะไรยากวะฟ่าง" "ถ้าเตอร์ไม่ยอมเลือกงั้นเราสองคนเลิกกัน" "อืมก็ดี" แค่ของเก่าๆเบื่อก็ทิ้งทำไมต้องรู้สึกผิด          ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤

"เธอมันก็แค่นางบำเรอคอยสนองความต้องการบนเตียงเพราะฉะนั้นอย่าสะเออะมาสั่งสอนฉันจำเอาไว้!!! " ................ เพี๊ยะ!!!! "กูใช้ให้มึงไปหลอกให้มันรักไม่ได้ใช้ให้มึงไปเอากับมันจนท้อง!!! (นิยายเรื่องนี้ดราม่ามีแากรุนแรงโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน)

ในสายตาของเขาเธอเป็นเพียงสิ่งของเป็นเพียงสิ่งตอบสนองตัญหาความใคร่บนเตียงเท่านั้นไม่มีความรัก ไม่มีความผูกพันธ์ ไม่มีค่าอะไรเลย ปั่ก!!!! ปั่ก!!!!ปั่ก!!!! ปั่ก!!!! แรงกระแทกที่ถูกส่งมาอย่างรุนแรงและหนักหน่วงของคนด้านบนที่ได้ชื่อว่าเป็นทั้งเจ้านายและเป็นทั้งเจ้าของชีวิตทำให้หญิงสาวใต้ร่างอย่างม่านไหมร่างกายแทบแหลกสลาย เพราะเซ็กส์ของเขาในแต่ละครั้งทำให้เธอเจ็บปวดแต่เธอก็ต้องอดทนเพราะเธอรักเขา รักทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่ควรที่จะรักแต่เธอไม่สามารถห้ามความรู้สึกของตัวเองได้ "ซี๊ดดดด อ่าาาส์ แน่นอะไรขนาดนี้วะขนาดเอาทุกวัน" ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!! ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!!!! "..........." ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถเอื้อนเอ่ยออกมาเพราะเธอ....พูดไม่ได้ทำให้เขาย่ามใจที่จะทำรุนแรงกับเธอในทุกครั้งที่มีเซ็กส์กัน "แม่งเสียวชิบหาย ซี๊ดดด เธอพูดไม่ได้แบบนี้ก็ดี เพราะฉันไม่ชอบผู้หญิงพูดมาก อื่มมม อ่าาาาส์"

"มาเรียนวันแรกก็คิดจะหาแฟนใหม่เลย??" "ก็ในเมื่อแฟนเก่ามันเหี้ยมันเลวก็ต้องหาใหม่ป่ะ" "แม่งคำก็เหี้ยสองคำก็เหี้ยแต่เหี้ยอย่างฉันก็เคยเป็นผัวเธอไหมวะ" "ก็แค่ผัวเก่าของเก่าๆจะแคร์ทำไม" ............................................................................................................