เพื่อนที่แปลว่าเมีย(NC+)

"ตะวันกูมีเรื่องจะคุยกับมึง เรื่องสำคัญ" 'เรื่อง???" "กูว่ากูกับมึงกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเหอะว่ะ กูว่ากูกับมึงคงไปด้วยไม่รอด" "แล้ว???" "เราเลิกกันเหอะ" "อืม" "หมายความว่ามึง..." "เลิกก็เลิก" "ทำไมมึงพูดง่ายขนาดนี้วะมึงไม่โวยวายสักหน่อยเหรอ" "จะให้กูโวยวายเพื่อ??กูรู้ว่าสักวันมึงต้องพูดคำนี้" "แล้ว...มึงเสียใจมั้ย" "หึ ไม่อ่ะกูทำใจไว้นานละ" "แล้วพ่อแม่มึงกับพ่อแม่กู..." "มึงไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูเคลียร์เอง" "มึงแน่ใจว่าเคลียร์ได้โดยเฉพาะพ่อมึง" "หรือมึงจะไปเคลียร์กับพ่อกูเอง" "กูยอมรับว่ากูขี้ขลาดว่ะ กูยังไม่อยากตายตอนนี้เพราะโดนพ่อมึงเอาปืนมาไล่ยิงกะบาลกู" "เหอะมึงกลัวตายด้วยเหรอได้ซัน" "ลูกชายกูยังใช้งานไม่คุ้มเลยจะให้กูรีบตายไปไหนวะ" "หึ มึงก็คิดได้แค่นี้อ่ะเนอะ" " ตกลงกูกับมึงเลิกกันแล้วนะ" "เออ" "แต่เรายังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมใช่ไหม" "อืมมึงอยากเป็นอะไรก็เป็น" "ขอบใจว่ะมึงนี่โคตรเข้าใจกูเลย" มันดึงฉันเข้าไปกอดอย่างดีใจก่อนจะเดินเอามือล้วงกระเป๋าผิวปากไปอย่างอารมณ์ดี และนั่นคือการโดนบอกเลิกจากแฟนคนแรกและคนเดียวในชีวิตฉัน แฟนที่เหมือนไม่ใช่แฟน แฟนที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่จำความได้ ถามว่ารู้สึกอะไรไหม ถ้าจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลยก็คงจะแปลกและดูเหมือนโกหกเพราะซันมันไม่ใช่แค่แฟนคนแรกแต่มันเป็นผู้ชายที่เปิดซิงฉันทำให้ฉันรู้ว่าเซ็กส์คืออะไร เราแอบมีอะไรกันตั้งแต่อยู่มอปลาย เราต่างเป็นคนแรกของกันและกัน ช่วงนั้นอะไรก็ดีไปหมดโลกสดใสกลายเป็นสีชมพู แต่ก็นั่นแล่ะความรู้สึกแบบนั้นมันผ่านมานานแล้วนานมากจนลืม และตลอดหลายปีที่ผ่านมาฉันมีแค่มันแต่สำหรับมัน..............ช่างมันเถอะ