My Hottie Kapit-bahay

S N E A K P E E K “Kap…,” nanginginig ang aking boses, halos pabulong na lamang. Puno ng pagnanasa ang aming mga mata. Nang makapasok na kami sa kanyang kwarto, isang simpleng silid na may malaking kama sa gitna. Sinandal niya ako sa malamig na pintuan ng kahoy, ang likod ko’y nanigas sa biglaang pagkakadikit. Agad na sumunod ang mainit at mapusok niyang halik. Hindi na ako nakapagprotesta, agad ko rin iyong tinugon. Isang marahas at halatang may halong gigil ang halik na binigay niya. Ang buong paligid ay tila nawala, ang tanging naramdaman ko ay ang kanyang labi na nakadampi sa akin. Ang kanyang mga kamay, malalaki at malalakas, ay napunta sa aking pwetan. Nanginig ako sa labis na kaba. Unti- unti, dahan- dahan ay tumindi ang kanyang paghimas doon. Pinulupot ko ang aking mga paa sa kanyang mga hita, magkadikit na magkadikit na ang katawan naming dalawa. May naramdaman akong umbok na tumatama sa aking p********e, isang matigas at mainit na bagay na nagdudulot ng kakaibang sensasyon. Nag- iinit ang aking buong katawan. Parang nag- aapoy na hindi ko maipaliwanag. “Ahh. . . Kap. . . Ohh. . .” may mga ungol na kumawala sa aking labi. Ang kanyang halik ay bumaba sa aking leeg, bahagya niya iyong kinagat. “Gustong- gusto kita, Eleanor. Matagal na akong nakamasid sa 'yo.” punong- puno ng emosyon na sambit nito. Mula sa pinto, naglakad ito papunta sa kama, ang aming halikan ay hindi pinuputol kahit saglit. Sa bawat hakbang niya, at bawat galaw ng balakang nito ay impit akong napapaungol. Ang umbok niyang matigas ay patuloy na tumatama sa gitnang bahagi ng aking hita. Nakapikit na ako, doon pa lang ay halos mawala na ang aking ulirat. Paano pa kaya kung tuluyan na niyang ipasok iyon sa loob ko? Maingat niya akong inilapag sa kama. Agad siyang pumaibabaw sa akin, wala itong sinayang na segundo agad niya ulit akong sinuggaban ng halik. Sobrang agresibo, sa bawat kagat niya sa aking mga labi ay halos malasahan ko na ang dugo doon. Parang isang ahas na gumagapang, unti- unting bumaba ang kanyang mainit na halik sa aking leeg. “Hubarin natin itong sagabal,” bulong niya, lihim akong napangiti nang marinig ko ang kanyang boses na halos ungol na rin. Nang matapos niya akong hubaran tinitigan niya ng mariin ang aking dibdib na ngayon ay nakalabas na at nakabalandra sa harapan niya. Sinubsob niya ang kanyang mukha sa aking dibdib. Napaliyad ang aking katawan sa matinding kuryente na biglang dumaloy. Isang mahabang ungol ang aking pinakawalan. “Ahh. . . Kap Anatalio! Kap Anatalio!” sunod- sunod na tawag ko sa kanyang pangalan. Salitan ang ginawa niyang pagsubo sa aking u***g. Kumapit ang aking kamay sa kanyang buhok at mas lalo ko pa siyang itinulak papunta sa aking dibdib. Hindi doon tumigil ang pagbibigay ng init ni Kapitan sa aking katawan. Mula sa aking dibdib, bumaba ang kanyang mga halik, naglandas iyon sa kurba ng aking katawan. Ang kanyang mga labi ay nag- iwan ng mga maliliit na marka sa bawat nadadaanan nito. Parang isang ahas na mabagal gumapang ang kanyang halik sa aking tiyan at dinampian niya iyon ng mababaw na halik. Hanggang sa mapunta ang kanyang mukha, kaharap ng aking p********e, na kanina pa naghihintay sa kanya. “Hubarin na rin natin ‘to,” napapaos na sabi niya. Parang isang alipin, sumang- ayon agada ko sa kanyang sinabi. Wala na akong pakialam at hindi na nakakaramdam ng hiya sa kanya. Hinubad niya ang aking suot na jogging pants. Parang isang piraso ng basura, walang pag- aalinlangan niyang itinapon iyon sa baba ng kama. “Ang ganda nito, Eleanor.” Bulong niya, ang kanyang titig ay mainit. Ang kanyang mga mata ay nakatuon sa aking p********e na para bang gandang- ganda siya rito. May hiya akong naramdaman sa una dahil hindi ako sanay. Ngunit nang lumapat ang mga daliri niya doon at hinaplos ang labi nun ay napalitan na iyon ng matinding init. Walang pagdadalawang isip na idinampi niya ang kanyang labi sa aking pagkababa3. Ang kanyang mga labi ay mainit at malambot na nagbibigay ng apoy na sumisilab sa aking katawan. Malalakas at mahahabang ungol ang aking pinakawalan nang sinimulan niya akong kainin. Paano nga ba kami ni Kapitan Anatalio napunta sa kama habang pinapaligaya ang isa’t- isa? Halina’t tuklasin ang kwento naming dalawa ng aking kapitbahay. E N D O F S N E A K P E E K CHAPTER 1 “Pabili nga po ako!” umikot ang aking mga mata nang marinig ko ang boses na iyon. “Ano bibilhin mo?” tanong ko rito at binuksan ang maliit na pintuan ng tindahan ni Tiya Aurelia. “Pautang nga ako ng yosi, Eleanor. Babayaran ko kapag dumating na ang sweldo ko kay Kapitan,” nakapakamot siya sa kanyang batok na parang nahihiya sa akin. Dapat lang na mahiya siya! Nung isang buwan niya pa paulit- ulit na sinasabi sa akin na babayaran niya raw ako kapag dumating na ang sweldo niya pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nababayaran, nakailang utang na siya. “Utang na naman? Ang haba- haba na ng utang mo dito, Joefel! Sigurado ka bang may sweldo ka pa?” siya si Joefel, halos magkaedad lang kaming dalawa at trabahante ng aming Kapitan. Paiba- iba ang kanyang trabaho, minsan ay nasa bukid siya, minsan naman ay namamasada ng tricycle. May pamilya na ito at mayroon ng isang anak na tatlong taong gulang. “Ito naman si Eleanor, oh. Babayaran ko naman kapag dumating na ‘yong sweldo ko. Bigyan mo na ako ng tatlong yosi na lang.” umikot ang aking mga mata kaya natawa ito. Kinuha ko ang lalagyan ng peanut butter na ginawang lalagyan ni Tiya ng mga yosi. Binuksan ko iyon at kumuha ako ng tatlong piraso at binigay sa kanya. “Ilista mo na lang d’yan, Eleanor! Salamat!” kumaway pa ito sa akin bago umalis sa aking harapan. Kinuha ko ang notebook at hinanap ang pangalan niya. Ang notebook na iyon ay naglalaman sa mga utang ng mga tao rito sa tindahan. Nang makita ko ang pangalan ni Joefel ay dinagdag ko ang tatlong yosi doon. Ang tindahang ito ay pagmamay- ari ng aking tiyahin. Dahil wala naman akong trabaho ay kinuha niya ako at pinagbantay sa kanyang tindahan. Mahigit dalawang taon na rin akong nandito sa kanya. Nag- iisa lang ito sa buhay at madalas ay wala rito sa kanyang bahay dahil nandoon sa mga kaibigan niya at nakikipag- inuman. Wala siya rito ngayon dahil inutusan kong bumili ng mga kulang na paninda rito sa tindahan niya. May hang- over pa nga ‘yon ng umalis kanina. “Pabili po. . .” dahil nakabukas na ang maliit na pintuan ay nakita ko agad kung sino ang bibili. Ang kapit- bahay namin. “Magandang umaga, Kapitan. Ano po ang bibilhin n’yo?” bata pa itong Kapitan ng aming barangay. Nasa kuwarenta pa lang, walang asawa at nag- iisa lang sa buhay. Malaki ang katawan nito, sa tuwing umaga ay nakikita kong nagjojogging siya sa plaza. Nasa harapan lang kasi ng tindahan ang plaza kaya tuwing nagbubukas ako sa umaga ay nakikita ko siya. Ngayon ay nakasuot siya ng isang longsleeve na kulay green. Kahit balot na balot ang kanyang katawan ay nakikita at nahahalata pa rin ang malaki nitong balikat. May hawak din siyang itim na sombrero sa kanyang kamay. Nang mapatingin ako sa kamay nito ay napalunok ako ng wala sa oras nang makita ko ang mga ugat niya. “Magandang umaga, Eleanor.” Nakangiting bati nito sa akin. Sa kanya talaga ang boto ko nang tumakbo siya. Kaya sobrang saya ko nang manalo ito. “Mayroon ba kayong malamig na softdrinks d’yan, Eleanor?” tanong nito sa akin at tumingin sa likod niya. May tatlo siyang kasama at nandoon din si Ikoy na nakangiti sa akin. “Meron po, kap. ‘Yong maliit po ba o malaki?” tanong ko sa kanya at binuksan ko ang refrigerator na nasa gilid ko. “May 1.5 ka ba? Tatlong 1.5 tsaka dalawang tinapay. Pahiram na rin kami ng baso, Eleanor, at dito lang namin iinumin ‘yan.” Madalas ay kapag may pinapagawa siya sa kanyang bahay ay dito nagmemeryenda ang mga trabahante niya. Dahil nasa labas lang ang mga tinapay namin ay pumili siya doon. Kumuha na ako ng tatlong 1.5 at binigay ko iyon kay Kapitan. “Ito na po, kap. Kukuha na lang po muna ako ng baso n’yo.” Ngumiti ito sa akin at tumango. Lumabas ako ng tindahan at pumasok na ng kusina para kumuha ng baso doon. Pagkatapos kong kumuha ay bumalik na ako. Sa labas ako dumiretso para personal na ibigay ang baso sa kanila. “Salamat, Eleanor! Sabayan mo na kami rito!” aya sa akin ni Joefel. Pasimple kong tinakpan ang aking ilong nang maamoy ko ang sigarilyo niya. “Salamat na lang, Joefel.” Tumalikod na ako sa kanila at naglakad na papunta ulit sa loob ng tindahan. Hiwalay ang tindahan sa bahay ni tiya, pero mga limang hakbang lang naman ang layo mula sa pintuan ng kanyang bahay. Napatigil ako sa paglalakad nang tawagin ni Kapitan ang aking pangalan. “Eleanor, wala ba ang tiya Aurelia mo rito ngayon?” tanong nito sa malumanay na boses. Ang laki- laki niyang tao, pero ang boses nito ay napakakalmado. Tumigil ako sa paglalakad at lumingon ako sa kanya bago ako sumagot. “Wala po, kap. May binili lang po sa bayan. Bakit po, kap? May kailangan po ba kayo kay tiya?” tanong ko rito. Napataas ang kilay ko nang makita ko ang pagkain ni Joefel ng tinapay na mukhang gutom na gutom ito. “May salo- salo kasi bukas sa bahay ko. Pasasalamat lang sa pagkakapanalo ko bilang isang Kapitan sa barangay natin. Iimbitahan ko sana kayong dalawa ng tiya mo bukas ng gabi.” Nagthumbs up sa akin si Joefel na parang sinasabi na pumunta ako. Kagabi pa lang ay nakahanda na ang damit ni tiya para sa selebrasyon bukas. Halos lahat naman yata ng mga tao rito ay imbitado sa salo- salo bukas. Isang buwan pa lang ang nakalipas magmula nang manalo ito bilang isang barangay captain sa lugar namin. “Sige po, kap. Sasabihin ko po kay tiya mamaya kapag nakauwi na siya.” magkatabi lang naman ang bahay namin. D’yan lang kasi sa bahay niya gaganapin ang thanksgiving party dahil malapad naman ang bakuran niya. “Pumunta ka, Eleanor! May irereto ako sa ‘yong kababata ko!” umiling ako sa kanya. Hindi ko kailangan ng lalaki sa buhay ko. Sa ganitong edad ko, ang ibang mga kababata ko ay mayroon ng mga anak at may pamilya na. Pero ako, sa edad na trenta ay hanggang ngayon wala pa rin akong kasintahan. May naging kasintahan naman ako, kaya lang ay pinagpalit ako ng mokong na ‘yon! “Ayaw ko nga ng lalaki sa buhay ko, Joefel! Sakit lang ‘yan sa ulo.” Matagal din kaming dalawa nung huli kong kasintahan. Umabot din kaming dalawa ng limang taon at buong akala ko ay siya na ang lalaking papakasalan ko at makakasama ko sa hirap at ginhawa. ‘Yon pala ay hindi! Naghanap ba naman ng ibang babae. Tapos nung tinanong ko kung bakit niya ako pinagpalit ay hindi ko raw sa kanya mabigay ang isang bagay na matagal na niyang hinihingi sa akin. Ayaw kong ibigay sa kanya iyon dahil gusto ko kapag kasal na kami ay tsaka ko lang ibibigay. Hindi siya nakapaghintay kaya naghanap ng iba! “Nako, nako, Eleanor! Tatanda kang dalawa kapag tumatanggi ka!” ito si Joefel ang pumipilit sa akin palagi na makipagdate sa mga lalaki. “Wala pa bang kasintahan itong si Katherine, Joefel?” nabigla ako sa boses ni Kapitan na parang interesado siya Pilit ko iyong isinasantabi. “Wala pa, kap! Gagaya yata sa tiyahin niyang wala ding asawa hanggang ngayon!” ‘Yan nga ang palagi nilang sinasabi sa akin. Na magiging si tiya Aurelia din daw ako kapag tumanda na dahil ayaw ko sa lalaki. “Irereto ko nga sana doon sa kababata kong si Samuel, kap! ‘Yong sinasabi ko na seaman na uuwi na bukas para magbakasyon! Wala ring jowa ‘yon kaya pwede si Eleanor doon.” Iba’t- ibang lalaki na ang pinapakilala niya sa akin pero wala ni isang pumasa. Ayaw ko pa kasi. “Baka ayaw pang pumasok ni Eleanor sa isang relasyon, Joefel.” Si Kapitan nga kuwarenta na pero hanggang ngayon wala pa ring asawa. Madalas nga ay inaasar siya kay tiya Aurelia ko. Ang tiya ko naman ay kilig na kilig na parang isang teenager. Limang taon lang ang agwat niya kay Kapitan Anatalio. “Alam ko na! Bakit kaya hindi na lang si Kapitan Anatalio ang ireto ko sa ‘yo, Eleanor?”