Chapter 3
1074 Words
Chapter 3
Threat and Treat and Shet
Peay Madrid
Sa maliit na kusina kami ngayon, ako na naghihiwa ng pang-singkotsa sa kaldereta at yung artista raw na dinaig pa ang barangay official sa kakatanod sa akin.
Pinaghalong masamang tingin at disbelief ang nasa mukha niya.
Takte itong Koreanong lawi na ito. He's getting on my nerves! Jeez.
"Seryoso?! Hindi mo talaga ako kilala? Gumaganap ako sa mga sikat na pelikula, may teleserye, may concert tour, nagmo-model din ako!"
Umirap ako sa kawalan.
Oh sure.
"Sa pang-isang daang beses na tanong... oo ang sagot ko, hindi kita kilala. Happy? Tanong nang tanong e!" aniko with matching gigil na paghiwa.
"Saang planeta ka ba nakatira? Ha? I don't believe someone doesn't know my existence!" paghihimutok pa niya. Naaning na siya. Lowls.
"Sa Earth ako nakatira, ikaw? Atsaka isa pa," sabi ko sabay bitaw ng kutsilyo.
"Hindi ako mahilig manood ng TV or what so ever. Masyado na akong abala para humanap pa ng entertainment sa buhay. At kung naiinip ka at ako ang kinukulit mo rito. Mabuti pa at pumunta ka sa likod bahay! Kalikutin mo si Joss."
Kumunot ang noo niya. Hindi ba siya nagsasawa sa ganyang facial expression?!
"Who's Joss?"
Kapatid ni Bimby.
Chos.
"Kabayo ko. Nasa kwadra, kung hindi naman nakakahiya e baka pwede mong pakainin?"
Parang bata siyang napatayo, medyo ngumiwi siya, nabinat siguro ang sugat niya.
"Magdahan-dahan ka naman!"
"Don't shout! It's your fault. Bakit ngayon mo lang sinabi na may kabayo ka?!" May inis sa boses niya.
"Huwaw?! At paano ko naging kasalanan iyon."
"I want to ride a horse."
"Nope. Ang instruction ko. Pakainin mo yung kabayo. No more, no less!"
"NO! I WANT. TO. RIDE. IT."
Labas ugat na sa leeg ang lalaki. Ganito ba lahat ng artista?! Napakatigas ng ulo!
Taas kilay ko siyang nilapitan. Tinulak ang noo niya gamit ang pointing fingers ko para maupo siya.
"Hear me out you thick headed. Bahay ko 'to, my territory, my rules! Nakuha mo?!"
"Tss."
Tumayo na siya at pumaroon na sa likod. Mabuti at after 3 days ay nakakalakad na ito.
Minabuti ko ng tapusin lahat ng dapat kong hiwain, yung mga hugasin nung prinsipe na kasama ko at pagbubutingting pa nang kung ano-ano.
Matapos no'n ay pumunta na ako sa likod bahay. Agad na narinig ang lalaking-lalaki na tawa nung Creid habang masayang hinahaplos ang magiliw kong kabayo. Malanding Joss. Tuwang-tuwa!
"Luto na ang tanghalian, tara na. Maghugas ka muna ng kamay ha?"
Inis siyang suminghal. "I know! Stop reminding me."
Napapailing na lang akong nakayukom ang kamao. Parang may imaginary apoy na lumalabas sa mata ko.
Ang sarap ipagkanlulo ng hinayupak na iyon mga repa!
Patience Peay, pasasaan ba at masasaktan mo rin yang Koreanong-lawi na iyan! Makita lang niya kapag naghilom ang sugat niya. Ti-triplihin ko iyan! Pwe!
Pumasok na ako sa kusina. Nakita king prente lang ito na nakaupo.
"O? Anong hinihintay mo? Undas? Hala at magsandok ka ng pagkain mo ano."
"No! Assist me, prepare my food."
Nanlaki ang mata ko sa galit.
"Hoy! Aba at nakakuha ka ng katulong! Huwag ming pinaninindigan iyang pilay mo at baka balian kita ng ribs letche ka. Sasandok ka ng pagkain mo? O hindi na kita pakakainin?"
Umismid ito bago nagsandok at kumuha ng prinitong daing na bangus. Haynaku giliw. Ewan ko ba at baliw na baliw ang kababata ko sa artista na ito, puro lang naman siya arte. Gwapo pero mukhang walang ibang asset.
Umupo na ako at naghain bago gumawa ng sawsawan na combo.
Toyo+kalamansi+sibuyas+sili.
"Wala ka bang soup? Napaka tuyo ng ulam." Reklamo niya.
"Magsawsawan ka kasi! Wala ka sa fine dinning restaurant ano."
Binigyan ko siya ng platito na may sawsawan.
"Ayan, subukan mo mister Anak-Ng-Mayaman, para naman maging tao ka na!"
"Hey!"
Inirapan ko na siya at kumain. Nag-iinarte pa itong Creid na ito pero napakaganang kumain. Ang lakas lakas po niyang kumain.
After he burp ay parang prinsipe na pinunasan ng panyo ang bibig niya. And I can't help my self but to mentally strangle this fake prince attitude. Haynakodai.
"Why didn't you let me contact my manager? Use my ATM? Gusto mo ba talaga akong masolo?" Pagmamahambog niya. Ang sarap yurakan ang yagbols niya. Ewan ko lang mga zir.
"Sorry to destroy your dreams pero hindi kita kini-keep. I am just saving you and myself for another trouble, mister trouble maker."
"What do you mean?" Now he is getting serious.
"Let me tell you this. Mayroon na akong intuition na hindi lang basta kidnap for ransom ang nangyari sa iyo... They're more than, wanting to execute you. Dead per se."
He's face turns pale.
"S-Stop scaring m-me."
"Sana nga tinatakot lang kita. After kitang mailigtas ay bumalik ako sa pangyayari. Walang pulis doon... Bagkus ay mga grupo ng mga lalaking kahina-hinala. They're about seven person... And some of them are still scouting on this area."
"f**k! I am so messed up!"
I sighed.
"I know, obvious naman po ano. I am not using your ATM or pati pagcontact sa gusto mong i-contact dahil baka bait iyon. They can easily track your location at pati ako damay..."
Napapahilamos ito ng mukha.
"Paano mo nalaman ang mga ganitong bagay?"
"I am training before as, well, masasabi mo na isang tao na magiging alagad ng batas. Pero pinigilan ako ng pinsan ko. Dahil risky yung propesyon na iyon. To sum it up, my pinsan akong nasa isang Top Agency na tumutugis sa kriminal.
Lucky for you at uuwi siya next week, and I am personally ask for his assistance. Because I saw some triggering marks with them."
"Marks."
Malalim akong humugot ng hangin.
"Sindicate, malaking sindikato boi."
"f**k! f**k it!"
"Huminga ka ng kaunti, masisigurado ko sa iyo na habang nasa pader ka ng hacienda. Safe ka. You're at my house. Ibibili kita ng sim just to inform some important person about sa kalagayan mo. Pero sa oras na ito. Nasayo ang desisyon mo. Kung didito ka muna o makikipagsabayan ka ba?"
He turns silent, bago tumango.
" Alright. "
" Then welcome to my humble territory."
Sa kabilang dako ay kapwa nakahiga sa damuhan ang pitong lalaki na pawang armado at nakasuot ng kahina-hinalang itim na kasuotan.
They are like helpless and beaten like a pulp sa itsura nila. Maga ang mukha at tila naliligo ang lupa sa payak na bukirin ng dugo.
Only two person are standing.
The first person. Sa kanyang heel boots ay nakadiin ang ulo ng isang bandido, may hawak itong espada at agad na pinugutan ang lalaki.
While the other person na nakasuot ng pandoktor ay kumuha ng syringe na may lamang kemikal at mabilis na binawian ng buhay lahat ng sagabal sa plano ng ZION.
"They need to survive," ani Alicer habang pinupunasan ng puting tela ang may dugo nitong espada.
"After all, malaki ang hakbang at ambag nila sa Bearer's Society."
"Of course Frezen."
- Writer
