หอพัก อาณาเขตรอบนอกที่ไม่ได้กว้างมาก เป็นตึกสามชั้นโทนขาวแบบธรรมดาทั่วไป คล้ายตึกอื่นๆ แต่ดูเก่ากว่าเยอะ เนื่องจากอายุการใช้งานมีมานานพอสมควร และไม่ได้ซ่อมแซม
" อยู่ได้ใช่ไหม? "
หมอเกียรติหันมาถามหลังขับรถเข้ามาจอดตรงลานจอดรถ
" ได้ค่ะ สบายมาก "
เป็นประโยคคำตอบที่ดี ทว่าน้ำเสียงนั้นถัดไปทางย้อนแย้งตงิดๆ คนฟังจึงรู้สึกอย่างนั้น เขาเลยต้องเงียบไป ราวกับกำลังคิดพิจารณาในความเห็นของเธอ ก่อนจะถอนหายใจยาว
" แน่ใจนะ ว่าอยู่ได้"
" ค่ะ แรกๆ อาจจะไม่ชิน เพราะปะกาอยู่กับพ่อแม่มาโดยตลอด แต่อยู่ๆ ไปอาจจะชอบก็ได้ ที่นี่ดูสงบดี ต่างกันแค่ไม่ได้ยินเสียงคลื่นทะเลก็เท่านั้น "
" นั่นล่ะที่หมอเป็นห่วง ที่นี่ไม่ใช่ธรรมชาติ กลัวปะกาจะไม่ชอบ "
" หกเดือนเองไม่ใช่เหรอคะหมอ? "
สาวเจ้าเหลือบตาขึ้นมอง กลอกไปมาอย่างน่ารัก ในขณะปากยังค้างเป็นรูปตัวโอตอนพูดคำท้าย ก่อนจะหรี่ลงไปปลดเข็มขัดต่อ แต่ปลดยังไงก็ปลดไม่ออ
