ลิขิตฟ้า ธารา DARK5

คิดที่ไม่ได้แปลว่า kiss

ความงงที่เธอมีไม่ได้อยู่ที่ท่าทางหรือคำพูดของเขา แต่มันอยู่ที่ความคิด

" หมายความว่าจะให้ฉันแกะแล้วก็ป้อนน่ะเหรอ? "

หญิงสาวขมวดคิ้ว พูดภาษาของตัวเองพร้อมกับทำท่าประกอบ น่าแปลกที่คราวนี้เขาฟังมันออกและเข้าใจราวกับเป็นภาษาของตัวเอง ตอบรับเธอโดยการพยักหน้าให้กับเธอ ปะการังถึงกับอ้าปากค้างทำหน้าไม่ถูก

" นายไม่ใช่เด็กสามขวบนะ! "

ถึงจะบ่นกระปอดกระแปด แต่กลับแย่งปลาในมือของเขาไปถือไว้เสียงั้น

" เอามานี่ ป้อนก็ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน "

ก่อนจะใช้นิ้วชี้หน้าอกตัวเอง และพูดแค่ศัพท์ที่ตัวเองจำได้

" Teach me. โอเคไหม "

" หืม? " ที่ทำคูดัสถึงกับเลิกคิ้วสูง

" สอนฉัน สอนอะ สอนฉันพูดภาษาของนาย ฉันอยากคุยกับนายรู้เรื่องแบบที่คุณอื่นเขาคุยบ้าง"

สุดท้ายประโยคยาวเหยียดนี้กับทำเขางงอีกระลอก

" รู้อย่างนี้ ตั้งใจเรียนตั้งแต่ตอนนั้นก็ดี "

ก่อนจะเลิกคิ้วอีกครั้งก็ตอนเธอทำหน้าจริงจังและย้ำเขาอีกรอบ

" Teach me นะ"

" OK." นั่นจึงทำให้เขาตอบรับพร้อมยักไหล่

แน่นอน คนต้นคิดข้อผูกมัดขึ้นมาอย่างเธอจะต้องทำตามอย่างที่ว่า แต่กลับไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลยต่อความรู้สึกเธอ เมื่อต้องมานั่งแกะปลาและยื่นไปป้อนให้เขา ในขณะที่มีสติสัมปชัญญะครบถ้วน ไม่ใช่ตอนเผลอเหมือนครั้งที่แล้ว เธอมักจะหลุบตามองต่ำในจังหวะที่ยื่นมือไปป้อนทุกครั้ง เพราะเขาเอาแต่จ้องหน้าเธอ พร้อมกับโน้มหน้าเข้ามางับปลาในมือเธอราวกับเป็นแมว

" ฮะแฮ่ม อิ่มได้แล้วมั้ง "

จนกระทั่งปลาที่อยู่ในจานไม่เหลือเลยสักตัว หญิงสาวจึงเหน็บ ถือวิสาสะลุกขึ้นเดินไปล้างมือข้างหลังบ้านของเขา พลางบ่นกระปอดกระแปดด้วยภาษาของตัวเองเช่นเคย

" นายนี่คงจะมีเงินจริงๆ แฮะ ดูดิไม่ถึงสองวัน ผู้ใหญ่ก็สามารถเสกบ้านให้นายอยู่ได้แล้ว แถมน้ำครบไฟครบ ชิ...น่าหมั่นไส้ชะมัด "

ก่อนประโยคหลังจะหันกลับมา พร้อมเบ้ปากมองบน สบตาเข้ากับเขาที่ยืนมองอยู่นานแล้วพอดี

" มองอะไร? "

ทว่าเขาไม่ได้พูด แต่กลับเดินดุ่มๆ เข้ามาหาพร้อมโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ปลายจมูกแทบชน ทำสาวเจ้าถึงกับชะงัก ยืนตัวแข็งทื่อ เบิกตาโพลง

" อะ อะไร "

ดวงตาสีฟ้าจ้องเขม็งเข้าไปในตาคู่สวยอยู่สักพัก ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก หลังดึงใบไม้แห้งที่ติดอยู่กับเส้นผมออกให้ ยกขึ้นมาตรงหน้าให้เธอดู แน่นอนมันทำดวงตาซึ่งเบิกโพลงอยู่ในทีแรกถึงกับเขเพราะหรี่ตาตาม จังหวะนั้นเขาเกือบหลุดขำ

" อึก.." ส่วนเธอกลืนน้ำลายลงคอก้อนใหญ่

ทั้งคู่ยืนในท่านั้นราวอึดใจหนึ่ง ก่อนปะการังจะเป็นฝ่ายหลบตา เธอทำทีเกี่ยวผมทัดหูแก้เขิน ก่อนจะเอ่ยคำนี้ๆเบา ที่เป็นภาษาสากล

"เอ่อ... ขอบคุณ "

แน่นอน มันทำเขายิ้มกว้าง หลังถูกดันตัวออกห่างเบาๆ ด้วยมือบางของเธอ พร้อมเปลี่ยนเรื่อง

"ไหนดูสิ หมอเกียรติให้ยาหลังอาหารไว้รึเปล่า "

แสร้งเดินไปเปิดถุงยาที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้กับเตียงนอน ก่อนจะดึงมันออกมาซองหนึ่ง

" นี่ไงเจอแล้ว! นายต้องกินมันนะ "

ประโยคหลังเธอหมุนกลับมาพร้อมหยิบยาในซองมาใส่มือ พลางยื่นไปให้เขา ในจังหวะเขานั้นยืนมองเฉย ด้วยแววตาที่เธอเองก็เดาไม่ออก แต่กลับทำหัวใจเต้นแรงอย่างน่าแปลก

มาถึงตอนนี้ หากจะรู้ตัวอีกทีก็เหมือนสายเกินไปแล้ว เมื่อคิดจะชักมือกลับ หลังเขาฉวยมันไปทาบริมฝีปาก และคาบยานั้นเข้าไปอย่างรวดเร็ว

" -///- "

ปะกาหน้าแดงก่ำ ถึงกับประหม่าทำตัวไม่ถูก ก่อนเร่งดึงมือออก และถอยหลังห่างจากเขาไปไกล แก้สถานการณ์ด้วยการหลบตาทำทีก้มหาของในย่ามที่สะพายมา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าก่อนออกจากบ้าน เธอหยิบมาแค่ดิกชันนารีเล่มเดียว ความคิดต่อจากนั้นกับการไม่ยอมให้ตัวเองหน้าแตกจนต้องกลายเป็นตัวตลก จึงต้องไปให้สุด!

กลายเป็นว่าเธอจำใจจะต้องดึงมันออกมา พลางยิ้มเจื่อน และโชว์หน้าปกขึ้นสูงระดับสายตาของเขา พร้อมคิด...ทำไมต้องเป็นเธอคนเดียว ที่มีอาการประหม่า ในขณะที่เขาเหมือนจะเฉยๆ แถมท่ายืนดูสบายๆ ราวกับคนไม่มีความรู้สึกอะไรเลยด้วย

" หืม? " มิหนำซ้ำยังเลิกคิ้วสูงหลังเห็นของในมือเธออีกต่างหาก

" เอ่อ เริ่มได้รึยัง "

" เริ่ม? " ก่อนจะทวนคำด้วยภาษาไทย

" เอ่อ..สอนฉัน "

" Oh! Okay"

" ตอนนี้เลยนะคะ "

แต่แล้ว..

ประโยคนี้ของเขากลับทำให้เธอชะงัก

"Let's go baby."

" หะ! "

" หะ! " ส่วนเขานั้นอุทานตาม

แน่นอนมันทำให้เธอเบ้ปาก ทำหน้าอยากจะร้องไห้ขึ้นมาจริงๆก็ตอนนี้

" งื้อ จะรอดไหมเนี่ย~"

สองชั่วโมงต่อมา

กับการงมเข็มในมหาสมุทร ช่างเป็นภาพเคลื่อนไหวที่น่าทึ่ง หากเพื่อนในกลุ่มเดียวกันนามว่าอัลฟามาเห็น

คูดัสสามารถนั่งนิ่งนานเป็นชั่วโมง โดยไม่ออกอาการ ไม่แสดงอารมณ์หงุดหงิด และสอนเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบได้อย่างไร??

....มันช่างย้อนแย้งกับนิสัยของเขา นับตั้งแต่เรือยักษ์นั้นอับปางมา....

จนกระทั่ง ...

ความเหนื่อยล้าที่มีในตัวปะกาเริ่มออก ผ่านดวงตาปรือคู่สวยนั้น พลางหาวหวอดๆ พร้อมกับตบปากแปะๆ สบตาเขาราวกับเด็กอนุบาล ทำคูดัสซึ่งกำลังสอนถึงกับหลุดยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเท้าคางนั่งมองดูเธอ

ชายหนุ่มได้โอกาสแสร้งแซวเธอเป็นภาษาอังกฤษ ที่ทำให้เธอถึงกับชะงัก

" Are you sleepy? "

" หาา? "

" Do you sleep first? "

ประหม่าถึงขั้นเบิกตาโพลง ก่อนจะกลอกตาไปมา ลนลานเปิดหาคำศัพท์ พร้อมพึมพำเป็นภาษาของเธอเอง แต่ทำให้คนได้ยินเข้าใจผิด

" แปลว่าอะไร แปปนะ ขอคิดก่อน "

คูดัสโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ในจังหวะที่เธอกำลังวุ่นวายอยู่กับการร่ายหาคำศัพท์ จึงไม่ทันได้ระวัง กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนถูกริมฝีปากร้อนฉ่า แนบบนริมฝีปากบางของเธอแล้ว

จุ๊บ -3

ปะการังถึงกับอึ้ง เบิกตาโตเท่าไข่ห่าน ก่อนจะโวยวายหลังจากเขานั้นถอนจูบ

" อะ อื้มม อะไรของนายเนี่ย?! "

แน่นอนมันทำร่างสูงถึงกับงง เขาผละตัวออกไปขมวดคิ้ว

"You told me to kiss? "

" ห๊า "

" Doesn't it mean that? "

ต่างกับเธอ เมื่อได้ยินคำว่า ' kiss ' ที่ออกเสียงคล้ายกัน แต่ความหมายคนละอย่าง ก็ทำให้เธอปรี๊ดแตกทันที

"โอ๊ย คิด คิดที่หมายถึงคิด คิดแบบนี้น่ะเข้าใจไหม?!"

พร้อมใช้นิ้วจิ้มรัวๆ ตรงขมับของตัวเอง

" คิดที่ใช้สมอง ไม่ใช่ให้มาจูบฉัน ไอ้บ้า! "

" คิด? "

ทว่าเขากลับส่ายหน้า บ่งบอกถึงความไม่เข้าใจ แต่ก็ยอมเอ่ยคำขอโทษแต่โดยดี เมื่อเห็นท่าทีของเธอ ราวกับกำลังโกรธ

" Sorry.."

นั่นทำให้ปะการังสงบลงไปได้บ้าง เธอจ้องเข้าไปนัยย์ตาลึกสีฟ้าดุจน้ำทะเลนั้น ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์มากมายและความหมายยากจะเข้าถึง พลางนิ่งไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว

" ไม่เป็นไร...ช่างมันเถอะ "