หลายวันต่อมา...
ตั้งแต่คืนนั้นที่โรฮานหยุดกลางคันแซนดี้ก็แทบไม่อยากจะเจอหน้าโรฮานอีกเลยสาเหตุก็ง่ายๆ นั่นคือเธอโมโหโรฮานที่ปล่อยให้ตัวเธออารมณ์ค้างนั่นแหละ ซึ่งเธอคิดว่าที่โรฮานหยุดการกระทำไปแบบนั้นก็เพราะคงคิดถึงหน้ามาเรียที่เป็นคนรักขึ้นมารึเปล่า แต่มันก็ไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิดเพราะตั้งแต่คืนนั้นวันต่อมาเธอก็โดนลูกน้องของโรฮานตามติดแจอย่างกับเธอเป็นนักโทษไม่ว่าเธอจะทำอะไรขยับตัวไปไหนหรือคุยกับใครลูกน้องของโรฮานก็เข้าจะมาถามและเอาไปรายงานต่อเจ้านายตัวเองหมดแม้แต่ตอนที่เธอเข้าห้องน้ำ..
“คุณหนูแซนดี้ครับ เข้าไปนานแล้วนะครับ” เสียงเคาะประตูดังพร้อมคำถามที่ทำเอาแซนดี้แทบระเบิด
“ก็ฉันอึอยู่ไง! นายจะบ้ามายืนเฝ้าหน้าห้องน้ำทำไม! ไม่เหม็นรึไงที่ต้องมาดมอึฉันเนี่ย!” เธอโวยเสียงดังลั่นจนคนในบ้านสะดุ้งตามๆ กัน
“ผมไม่เป็นไรครับ” คำตอบสุภาพเรียบง่ายของลูกน้องโรฮานทำเอาแซนดี้แทบจะกรีดร้องออกมาให้โลก
