ครูสอนว่ายน้ำเฉพาะกิจ

1568 Words

ยี่สิบนาทีโดยประมาณลุงเอกก็พาพวกเรามาถึงบ้าน ฉันกับคริสเข้าไปไหว้คุณตาฉันกับพ่อของเขาที่นั่งดื่มกันอยู่ศาลาในสวนหลังบ้าน “มากันแล้ว ชมพูพาคริสไปดูทีวีรอในบ้านก่อนก็ได้ อีกชั่วโมงกว่าๆ ถึงจะได้เวลาอาหารเย็น หรือป้าอ้อยทำอะไรไว้ให้กินก็พากันไปดูในครัว” ตารีบไล่ฉันกับคริสทันที คงไม่อยากให้มารบกวนเวลาดื่มของพวกเขานั่นเอง ฉันเลยพาคริสเข้าไปในบ้านและพาไปห้องครัว “คริสนายกินข้าวไหม” จำได้ว่าตอนไปบ้านเขาแม่บ้านก็ทำกับข้าวไว้รอ “ก็หิวนะ ปกติกลับบ้านป้ากรก็ทำกับข้าวไว้รอ” “จำได้ หมูทอดบ้านนายอร่อย” “วันหลังไปกินสิ” ฉันหันไปมองเขา คริสพยักหน้าอย่างเชิญชวน ก็ไม่รู้ว่าเขาชวนเล่นหรือชวนจริง แต่คิดว่าลองไปกินหมูทอดฝีมือป้ากรสักวันก็น่าจะดี “ฉันไปแน่ แต่ตอนนี้ดูก่อนว่าป้าอ้อยทำอะไรไว้ให้” ฉันเปิดตู้กับข้าว เห็นผัดซีอิ๊วกับปีกไก่ทอดในนั้นก็ถือมันมาวางบนโต๊ะกับข้าวให้เขา ปกติถ้าเป็นอาหารหลังเลิกเรียนเมนูก็ประมาณนี้แหละ ผัดๆ ทอดๆ “นายกินคนเดียวไปก่อนนะ ฉันจะขึ้นห้อง” “หืม รีบอะไรขนาดนั้น” “วันนี้มีเรียนว่ายน้ำ นัดครูห้าโมงเย็น เนี่ยอีกสิบนาที ขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวไม่ทัน” “เรียนว่ายน้ำ น่าสนุก ไปเล่นด้วยได้ไหม” ฉันหยุดคิดนิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้า “เอาสิ” ก็ถ้าไม่ให้เขาไปเล่นกับฉันก็จะให้ไปอยู่ไหนล่ะ ฉันรีบวิ่งขึ้นห้อง เปลี่ยนชุดว่ายน้ำแบบวันพีชที่มีกระโปรงกันโป๊ สวมชุดคลุมอาบน้ำทับอีกทีก่อนจะมาหาเขาที่ห้องครัวอีกครั้ง “กินไหม” เขาถามขณะที่มือถือปีกไก่กอดเคี้ยวตุ้ยๆ น่าอร่อย “ฮื่อ ไม่อะ เดี๋ยวจุก” “จะไปแล้วเหรอ รอแป๊บหนึ่ง” เขายกขวดน้ำขึ้นดื่ม เช็ดมือกับกระดาษทิชชูก่อนจะไปล้างมืออีกที ฉันพาเขาไปที่สระว่ายน้ำ ปูเสื่อนั่งขอบสระ พอได้เวลานัดแล้วครูยังไม่มาจึงตั้งใจจะโทรหา แต่ก็เห็นว่าในไลน์มีการพยายามโทรหาฉันสามสายก่อนจะส่งข้อความมาบอก น้องชมพูครูต้องขอโทษด้วยนะคะ วันนี้ไม่ได้ไปสอน พอดีลูกสาวครูไม่สบาย ฉันอ่านข้อความแล้วถอนหายใจอย่างเซ็งๆ คงถอนหายใจแรงมากคริสถึงได้ถามแบบนั้น “มีอะไรเหรอ” “ครูบอกว่าไม่ได้มาวันนี้น่ะ เพิ่งอ่านไลน์” “อืม แล้วเอาไง” “เอาไง กลับไปดูหนังในห้องเหมือนที่ตาฉันบอกไหมล่ะ” ฉันตอบแบบประชดหน่อยๆ “ไม่อยากดูหนัง ไหนๆ เธอก็ตั้งใจจะเรียนว่ายน้ำแล้วก็ลงสระเลยสิ” “ก็บอกว่าครูไม่มาไง” “นี่สอนได้” พอเขาบอกแบบนั้นฉันก็หันไปมอง หรี่ตาอย่างสงสัย “เอาน่า ฉันเรียนว่ายน้ำมาตั้งแต่ปอสาม ตอนนี้ว่ายเก่งแล้ว สอนเธอได้ อีกอย่างนี่ก็สระบ้านเธอ อุปกรณ์อะไรๆ ก็พร้อมขนาดนี้ ไม่พาจมหรอกน่า” เขาพูดยิ้มๆ มองอุปกรณ์สำหรับเรียนว่ายน้ำที่เตรียมพร้อมคล้ายล้อเลียนหน่อยๆ เลยอดค้อนให้ไม่ได้ คนยิ่งเซ็งๆ อยู่ “ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บหนึ่ง” แล้วคริสก็ไม่ให้โอกาสฉันปฏิเสธเลย เขาแกะกระดุมเสื้อนักเรียนตรงนั้น ฉันเลยต้องเบือนหน้าไปทางอื่น ใช้เวลาประมาณหนึ่งคริสก็ลงไปในสระตรงหน้าฉัน “ลงมาน่าชมพู ตรงนี้ตื้นๆ ยืนถึง” “รู้น่า” สระบ้านฉันนี่นา รู้ว่าตรงไหนตื้นตรงไหนลึก ฉันลุกขึ้นยืน เพื่อปลดชุดคลุมอาบน้ำ ซึ่งคริสก็ทำเป็นว่ายน้ำไปทางอื่นก่อนตอนที่ฉันทำท่าจะดึงสายผูกชุดคลุม ซึ่งก็ทำให้รู้สึกหายใจได้โล่งขึ้น ตอนแรกสั่นๆ เหมือนกันที่ต้องมาใส่ชุดว่ายน้ำให้เขาเห็น คริสก็คงรู้ว่าฉันจะอายเลยหลบให้ พอฉันถอดชุดคลุมเสร็จแล้วลงมาในสระเขาถึงว่ายกลับมาหา เขาหยิบแผ่นโฟมสำหรับลอยตัวลงมาให้ฉันเกาะ “เกาะไปก่อนจะได้ไม่เหนื่อยมาก น้ำเกือบถึงคอเธอ” “อืม” ฉันรับมันมาเกาะไว้ รู้สึกมั่นใจกว่ายืนด้วยตนเอง “เรียนกี่ครั้งแล้ว” “เพิ่งเรียนไปสองครั้ง” พอฉันตอบคริสก็ทำท่าครุ่นคิด “เธอดำน้ำเป็นยัง” “อืม เป็น” “เคยลองว่ายแบบไม่ต้องใช้โฟมบ้างไหม” “เคย จากตรงนี้ไปอีกขอบสระ ถึงบ้างไม่ถึงบ้าง แต่ว่ายแบบกรรเชียงได้นะ” “อืม แสดงว่าลอยตัวเป็นแล้ว งั้นลองใช้โฟมไปก่อน เดี๋ยวช่วย” คริสเข้ามาช่วยพยุงให้ฉันตีขาโดยใช้แผ่นโฟมพาไปขอบสระอีกฝั่ง ทำอยู่สองสามรอบ เขาดูมีความอดทนจริงๆ เดินกลับไปกลับมากับฉันได้แบบไม่เหนื่อยเลย...ทำให้เกิดเรื่องประทับใจอีกแล้ว “ฝนตก” ไม่รู้ฟ้ามืดลงจนฝนตกเปาะแปะตั้งแต่ตอนไหน มัวแต่สนใจเล่นน้ำ “แค่นี้เอง พอดีเล่นน้ำสนุก” เขาพูดยิ้มๆ สายตาดูสนุกจริงๆ “ลองว่ายเองดูไหม สักรอบสองรอบ” เขาบอกแล้วก็เดินไปรอที่กลางสระก่อน ไม่ได้ให้ฉันว่ายไปขอบสระอีกฝั่งในครั้งเดียว “ลองดู เดี๋ยวรอตรงนี้ก่อน” ความจริงก็เคยลองว่ายแล้ว และตรงนี้น้ำไม่ได้ลึกมาก ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรมากมาย ยิ่งมีคนเชียร์แบบนี้ก็ยิ่งอยากลองดู “ก็ได้” ฉันโยนแผ่นโฟมไปข้างหน้าก่อน ให้มันอยู่ใกล้มือไว้...แต่รู้สึกว่าคนที่ยืนรออยู่ตรงกลางเส้นทางจะทำให้อุ่นใจกว่า คริสยิ้มให้ฉัน ยักคิ้วให้คล้ายเป็นการให้สัญญาณ ฉันจึงลองว่ายน้ำเข้าไปหา หลับหูหลับตาตีน้ำเข้าหน้าตัวเอง หายใจหอบอยู่เหมือนกัน แต่พอมือยื่นไปแตะตัวเขาและคริสก็รับฉันไว้ก็ทำให้อุ่นใจขึ้น ฉันลูบน้ำออกจากหน้าตัวเอง พอหายตื่นเต้นถึงรู้ตัวว่ามือข้างหนึ่งเกาะไหล่เขา ส่วนคริสก็จับเอวฉันไว้ เราอยู่ใกล้กันมาก จนฉันใจเต้นแปลกๆ เริ่มไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้มันคือความเขินอาย... “อย่าตีน้ำแรงขนาดนั้นสิ” เขาบอกพร้อมกับปล่อยฉัน คว้าโฟมมาให้เกาะแทน ฉันถึงเพิ่งหายใจหายคอได้เต็มปอด...ความรู้สึกนี้มันอะไรกันนะ “ก็กลัวมันว่ายไม่ได้” “ตีน้ำแรงแบบนี้มันก็เข้าหน้าตัวเอง แล้วก็จะจม มา ลองใหม่” เขาบอกแล้วสาธิตให้ดู แล้วก็ค่อยลองให้ว่ายอีกรอบ...กี่รอบนับไม่ถูกที่ฉันว่ายน้ำไปเกาะตัวเขา ใจเริ่มสั่นเข้าไปเรื่อยๆ จนถึงขีดสุดมันค่อยสงบลง กลายเป็นความรู้สึกอบอวลอยู่ข้างใน “อีกรอบหนึ่ง คราวนี้ลองสุดเลย” เขาขยับไปถึงขอบสระ ก่อนจะส่งสัญญาณให้ฉันว่ายน้ำไปหา เป็นความรู้สึกที่ไม่กดดันเลย รู้สึกว่าตัวเองรู้วิธีการจะว่ายไปให้ถึง อีกอย่างก็มั่นใจว่าหากผิดพลาดขึ้นมาคริสก็คว้าฉันทัน ไม่มีอะไรน่ากลัวเลย มั่นใจกว่าตอนเรียนกับครูอีก และฉันก็ว่ายไปถึงตัวเขาโดยไม่เหนื่อยหรือหวาดกลัวเหมือนทุกครั้งที่ลองว่ายไกลๆ แบบนี้ ฉันคว้าตัวเขา คริสจับฉันไว้ ไม่ได้เกาะกันหนึบเหมือนตอนแรกเพราะฉันพยุงตัวได้ดีขึ้น เขาแค่ช่วยพยุง ฉันรีบลูบน้ำออกจากหน้า เงยหน้ามองเขา เห็นเขายิ้มก็ยิ้มกว้างตาม “ว่ายเก่งขึ้นเยอะแล้วนะ” เขาชมให้ใจชุ่มชื่นเหมือนสายฝนปรอยๆ ตอนนี้เลย ตัวเองก็คิดว่าว่ายได้เก่งขึ้นกว่าแต่ก่อนจริงๆ “อืม คิดแบบนั้นเหมือนกัน นี่นายสอนดีกว่าครูหรือเปล่า” “จ้างฉันไหมล่ะ” “นายจะคิดแพงไหม” เราแค่แซวกันเล่นไปอย่างนั้น เพราะอย่างไรก็คงเรียนกับครูเหมือนเดิม เรียนกับเขาตลอดไปไม่ได้หรอก แค่นี้ยังใจหวิวๆ ที่ฉันแอบค่อนขอดว่าคริสไวไฟตั้งแต่มอหนึ่งตอนที่คุณพ่อเขาฝากให้ดูแลเรื่องผู้หญิง ตอนนี้ก็เริ่มคิดว่าตัวเองจะไวไฟไม่แพ้กัน...ความรู้สึกมันเกิดขึ้นได้ไวขนาดนี้เลยเหรอ มันเหมือนมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างที่ไม่เข้าใจ “ครึ่งหนึ่งที่เธอจ่ายครูก็พอ” มีลดให้อีก “เหนื่อยหรือยัง” เขาถาม “อืม” “งั้นก็พัก แต่ฉันขอว่ายน้ำสักรอบสองรอบ” แล้วเขาก็ผละออกไป ว่ายน้ำจากตรงนี้ไปถึงขอบสระอีกฝากในทางยาว ฉันกระโดดขึ้นมานั่งบนสระ มองเขาว่ายน้ำ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่าน้ำที่กระเพื่อมเวลาร่างของคริสแหวกว่ายสะท้อนแสงไฟแล้วสวยจัง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more