The Ghost Kryptonite

Chapter 11

Umagang-umaga pero nakatulala ako sa labas ng bintana at hindi ko alam kung ilang oras o minuto na ako nakatulala dito. Paano ba naman simula ng gumising ako walang ibang laman ang utak ko kundi ang panaginip ko naman ka gabi at halos mabaliw na ako sa kakaisip kung paano ito nangyari pero wala naman akung mahanap na sagot sa mga tanong na nasa utak ko. Nagtagal kami ni Rayle doon sa gubat habang nakahiga siya sa akin at hindi nagtagal bigla nalang niyang hinawakan ang kamay ko at nagwika na sa susunod ulit na pagkikita naming at sa isang nagising nalang ako at bumalik na naman ako sa reyalidad. Tinignan ko nga nang orasan ko at malapit ng mag alas-otso ng umaga.

Hindi ko alam kung baliw ba ako o sadyang tanga lang talaga ako na iniisip ko ang panaginip ko lalo na si Rayle at ang mga pinang-sasabi higit sa lahat ang kanyang mga ngiti at kindat na kahit sino makikilig at mapapangiti sa kanya. Nakakalunod nga ang kanyang mga tingin na parang hinihigop ako ng kanyang mga tingin palapit sa kanya at kung hindi pa ako umiwas baka mapatulala na talaga ako.

“Kanina pa kita tinatawag pero nakatulala ka pala at hindi mo manlang narinig na pumasok ako sa apartment mo paano nalang kung magnanakaw ako?” mabilis akung napabalikwas at napatingin sa nagsalita at doon bumungad sa akin ang mukha ni Ivan na nakabusangot habang nakatingin sa akin at kaagad naman akung napakamot sa ulo ko. Ganon naba ako ka tulala at hindi kuna alam ang nangyayari sa paligid ko. Hindi ko nga narinig na tumunog ang pinto ko paano nga talaga kung magnanakaw iyon malamang patay na ako dahil sa katangahan ko. Nilamon na ng panaginip ko ang buong utak ko kaya ito ngayon walang ibang inisip kundi si Rayle.

Paano ba naman kasi kapag si Rayle ang kasama ko nagiging masaya ako na akala mo naman siya lang ang paraan para mapasaya ako ng ganito at kapag kasama ko siya pakiramdam ko ligtas ako at kompleto ako hindi ko din naman naiintindihan ang sarili ko pero ang alam ko iyon ang nararamdaman ko. Tinignan ko si Ivan na nakabusangot habang nakatingin sa akin kaya napangiti nalang ako sa kanya at ngumiti dahil binisita talaga ako nito parang walang kasalanan ang mokong kita mo dinalhan ako ng mga prutas paano ba naman kasi gusting-gusto kung kumain ng prutas kaya iyan ang dinala niya sa akinparang peace offering lang ano. Dahan-dahan akung tumayo at ngumiti pa sa kanya ng matamis kaya wala na nga itong nagawa at ngumiti narin siya sa akin at inilahad ang dala nitong supot.

“Ano yan ha?” tanong ko sa kanya at ako naman ang napataas ang kilay. “Parang wala ka lang kasalanan ano? Akala mo nakalimutan kuna ang ginawa mo sa akin noong isang araw?” sita ko sa kanya kaya bigla naman itong napakamot sa kanyang batok at doon niya palang siguro naalala ang kanyang ginawa. Malamang pinagalitan na ito ni Tita paano ba naman uminon siya tapos hindi ako sinundo wala namang kaso kay Tita kung uminom siya pero kasi hindi ako sinupot ng mokong.

“Sorry na,” naging maamo ang kanyang mukha habang sinasabi ang salitang sorry sa akin at kung hindi ko lang matalik na kaibigan si Ivan baka nahulog na ang loob ko sa kanya dahil sa kabaitan nito at mapag-mahal sa kanyang pamilya. Kaya nga hindi na ako magtataka na isang salita lang siya ni Tita kung sa tama naman si Tita ayos lang kay Ivan.

“Ayos lang umuwi naman ako para matulog,” sagot ko sa kanya at kinuha ang dala nito at tinapik ang kanyang balikat. “Baka kamo inuna mo babae mo tapos nakalimutan muna ako,” sita ko sa kanya pareho naman kaming walang pasok ngayon dahil suspended dahil nadin sa malakas ang ulan kaya makapag-pahinga kami pero ako hindi naman ako makapag-pahinga dahil ang laman ng utak ko ay ang panaginip ko at si Rayle.

“Alam mo naman na wala akung babae bahala ka nga sa buhay mo,” saad nito sa akin at dumiritso sa kusena at tinignan ang ulam ko nag luto lang ako ng itlog kanina at alam niyo ba na magaling magluto si Ivan kung minsan nga siya ang nagluluto sa akin dito sa bahay hindi ko alam kung ano pa ang kayang gawin ng mokong na ito sigurado ako na napaka-swerte ng babaeng makakatuluyan nito balang araw. Habang wala pang girlfriend si Ivan hindi naman ako lumalayo sa kanya kasi hindi naman ako masamang kaibigan na may girlfriend na ang bestfriend ko sisingit pa ako marunong ako rumespito pero sa wala naman.

“Kamusta nga pala ang pakiramdam mo sinabi sa akin ni Tita na marami ang nainom mo kaya hindi mo ako nasundo walanghiya ka mabuti nalang naisipan kung umuwi kung hindi malamang aabutin ako ng umaga doon langya ka talaga!” sita ko sa kanya kaya liningon na naman niya ako kaagad na nilapitan tapos bigla nalang niya akung niyakap. Napangiti nalang ako dahil ganito talaga si Ivan kaya paano kappa magagalit sa kanya kung niyakap kana niya kaya niyakap ko nalang din siya sabay kagat sa kanyang kamay kaya malakas itong napahiyaw at umurong palayo sa akin. “Ayan bati na tayo ha!” malakas kung saad habang hindi mawala ang tawa ko dahil sa nakabusangot nitong mukha habang masakit ako nitong tinitignan sigurado akung may marka ng kagat ko ang kanyang kamay.

“Kahit kailan talaga ang ugali mo Kleyton alam mo namang masakit bahala ka nga sa buhay mo!” iniwan na naman ako nito at binuksan ang ref ko habang kumukuha ng pwede nitong lutuin mabuti nalang kaka-grocery ko lang noong isang araw kung hindi malamang mapupuno na naman ng sermon ang tenga ko. “Pinuntahan na kita dito kaya kalimutan mo nalang baka gusto mo ilagay nalang kita sa sako at itapon sa bangin,” kaagad ko naman siya pinanlisikan ng mata habang kinukuha ang apple sa dala nito at hinugasan sa lababo.

“Dito ka lang ha kukunin ko lang ibang labahan ko para labhan wala na akung magawa,” hindi ko na hinintay ang sagot ni Ivan ang totoo nilalamig kasi ako parang biglaan lang kaya sinabi ko nalang iyon sa kanya hindi ko nga alam kung bakit bigla nalang akung nilamig sa hindi malamang dahilan. Bahala na nga!