หลง(แสนดี)

ตอนที่3 อิสระกำลังหายไป

"แสนดีวันนี้วันเกิดมิ้นไปเที่ยวคลับด้วยกันไหม น้าไปด้วยกันน้า"มิ้นกับเพื่อนๆอีก2คนเดินเข้ามากอด เข้ามาช่วยถือหนังสืออย่างเอาอกเอาใจ ไม่ใช่อะไรอ้อนอยากให้เพื่อนรักอย่างแสนดีไปด้วยกัน อยากไปให้ครบแก๊ง แก๊งนางฟ้าดาวมหา'ลัย

"แสนดีขอโทรบอกนมทิพย์ก่อนได้ไหม"ไม่ใช่ไม่เคยไปเพียงแค่ไปไม่บ่อย ช่วงรับน้องพี่รหัสก็พาไปที่นั่น ไม่มีความสนุก แสนดีรู้สึกว่ามันวุ่นวาย หนวกหูเสียงเพลงที่มันดังก้องถึงโสตประสาทและรู้สึกรำคาญเวลาถูกมองหรือโดนแซว

ท่านเจ้าสัวปราโมทย์กับคุณหญิงณีนุชกลับไปที่ต่างประเทศได้สองวัน จริงๆแสนดีก็รู้สึกเหงาไม่ได้เข้มแข็งเหมือนที่พูดออกไปหรอก เพียงเพราะไม่อยากให้คุณพ่อคุณแม่ต้องกังวลใจทุกอย่างที่แสดงออกไปคือต้องไม่อ่อนแอ

CLUB

"แสนดีทางนี้"อย่าถามถึงความสวย เพราะแสนดีมีเหลือล้น เธอถูกจ้องมองตั้งแต่เดินลงจากรถ ชุดสีสายเดี่ยวสีแดงเผยให้เห็นช่วงเอวคอด หน้าท้องแบนราบไร้ซึ่งไข้มันโคตรดึงดูดสายตานักล่า ช่วงขาที่เรียวยาวบวกกับกระโปรงสั้นเหนือเข่าเซ็กซี่จนละสายตาไปไหนไม่ได้ ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนนุ่มสลวยสวยช่างเข้ากลับบุคลิกสวยหวานน่ารักแต่ไม่เลี่ยนจนเกินไป

แสนดีบอกให้บอดีการ์ดกลับไปโดยไม่ต้องรอ บอกแค่ว่าคืนนี้จะนอนคอนโดเดี๋ยวให้เพื่อนๆไปส่ง เธอแค่อยากมีเวลาส่วนตัวใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไปบ้าง ไม่ใช่มีคนคอยติดตามเหมือนเป็นเด็ก 5 ขวบ

ร่างบางเดินไปตามทางจุดมุ่งหมายคือโต๊ะกลางที่มีเพื่อนๆรออยู่ บนทางที่เดินไปคล้ายรันเวย์ สาวสวยเซ็กซี่ในนาทีนี้ต้องยกให้แสนดี แต่เพื่อนๆก็ไม่มีใครยอมใครสมกับชื่อแก๊งนางฟ้าที่ได้รับฉายามาจากหนุ่มๆในมหาวิทยาลัย

"แสนดีสวยมากหนุ่มๆมองจนเหลียวหลัง"แจนกระซิบข้างหูเพื่อนพร้อมกับยื่นแก้วเหล้า แสนดีส่ายหน้านิดๆไม่ชอบกลิ่นของเหล้าเพราะความฉุนของมัน ไม่ชอบรสชาติเพราะมันขมจนเฝื่อนคอ ส่วนที่ว่าหนุ่มๆมองจนเหลียวหลังแสนดีไม่ได้สนใจกับคำพูดนั่นหรอก ไม่ได้คิดว่าตัวเองสวยแต่ก็ไม่เคยแพ้ใคร

"ขอเป็นอย่างอื่นได้ไหมที่ดีกรีต่ำหน่อย แสนดีกลัวเมา วันนี้เพื่อนๆต้องไปส่งแสนดีที่คอนโดนะ ไม่ได้เอารถมาแถมให้คนที่มาส่งกลับหมดแล้วด้วย"เธอหย่อนก้นนั่งลงกว่าจะได้นั่งถูกเพื่อนๆกอดคอกระซิบเล่านั่นเล่านี่อย่างมีความสุข อย่างว่าแหละได้ออกมาโลดแล่นท่องราตรีเพื่อนๆเลยแฮปปีหน่อย

เหล้าปั่นสีสดถูกวางตรงหน้า จริงๆไม่ได้มีดีกรีต่ำเท่าไรถ้าดื่มไปหลายแก้วก็ทำให้หมดแรงได้เหมือนกัน แสนดีคออ่อนชอบเที่ยวแต่ไม่ชอบดื่ม เหล้าปั่นแบบนี้น่าจะเหมาะกับเธอที่สุด ภายนอกการแต่งตัวอาจจะดูแรงแต่ความจริงเธอย้อนแย้งไร้เดียงสาโดยเฉพาะเรื่องอย่างว่า

"ไอ้เวย์ทำไมทำหน้าเหมือนโดนบังคับให้แต่งงานแบบนั้นวะ"พยัคฆ์ที่วันนี้เข้ามาดูงานเงยหน้าถามลูกพี่ลูกน้องเมื่อเห็นใบหน้าของไอ้หมอหื่นสันดานเถื่อนหงิกงอยังกับตะขอตกปลา

เวย์วัฒถอนหายใจเฮือกใหญ่หย่อนก้นลงที่โซฟาสีหม่น หม่นพอๆกับใจแกร่งในตอนนี้ หลังหนาเอนตัวพิงโซฟาด้านหลังใช้แขนแกร่งก่ายหน้าผากอย่างคิดไม่ตก มองเพดานฝ้าที่มีหลอดไฟสีอุ่นเหมาะกับบรรยากาศภายในคลับที่ไม่สว่างจ้า

"คุณย่าจะให้กูหมั้น"ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างคิดไม่ตก ความโสดกำลังจะถูกพรากไป อิสระที่เป็นแรงจูงใจไม่เคยคิดที่จะอยากมีใครกำลังถูกยัดเยียด

เหล้าถูกยื่นให้ไม่ใช่เพื่อเมา แต่เพื่ออยากให้เพื่อนคลายเครียด...

"หวงอะไรนักหนาวะกับความโสด บางทีมึงอาจจะมีความสุขแล้วนึกขอบคุณคุณย่าพุ่มก็ได้ ที่จับมึงคลุมถุงชนแบบไอ้พยัคฆ์"แผ่นดินที่นั่งลงข้างๆว่าขึ้น ไม่ได้เห็นใจแต่ก็ไม่ได้มองว่าสิ่งที่คุณย่าท่านทำมันเลวร้าย จริงๆเวย์วัฒควรมีครอบครัวและควรมีใครสักคนมาคอยดูแล ไม่ใช่เลิกงานจากที่โรงพยาบาลแล้วเตร็ดเตร่ท่องราตรีเหมือนพวกวัยรุ่นจ้องล่าเหยื่อไปวันๆ

"กูเห็นด้วยกับไอ้ดินนะ"ลมเหนือที่เพิ่งเข้ามา นั่งลงที่โซฟาตรงข้ามมองเวย์วัฒอย่างเข้าใจ แต่ก็เห็นด้วยกับเหตุผลของแผ่นดินและถ้าเฟยต้านอยู่ก็คงเข้าข้างแผ่นดินเหมือนกัน

"ให้กูแต่งกับเด็กอายุสิบเก้าปีมันใช่เหรอวะ ทำอะไรเป็นรึเปล่าก็ยังไม่รู้ กูไม่ชอบเด็ก โดยเฉพาะเด็กที่ไม่ประสาเรื่องเซ็กซ์คงหาผัวไม่ได้หน้าตาคงขี้เหร่ถึงขั้นไม่มีใครอยากเอา กูนี่แม่งซวยฉิบหาย"ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด กระดกเหล้าราคาแพงส่งเข้าปากภายในท้องร้อนวูบวาบเพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป

"เด็กอาจจะเด็ดนะมึง ดูพวกกูสิแพ้เด็กราบคาบ"