PROLOGUE
JANELLE'S POV
"Hoy Austin ano ba! Bumaba ka nga diyan!" Sigaw ko mula sa ibaba ng laboratory building kung saan siya nakatayo
Nasa taas kasi ito ng mga bakal na nakaharang sa building at nagbantang tatalon pag hindi ko siya kinausap. Meron kasi kaming hindi pagkakaintidihan kaya ako nagtampo pero wala akong idea na ganito ang gagawin niya. Pati tuloy ang dean at mga teachers sa school ay nagkakagulo na ng dahil sa kabaliwang ginagawa niya.
"Austin please huwag ganito..baba ka diyan." pagmamakaawa ko.
"Ayoko! hanggang hindi moko pinapatawad hindi ako aalis dito," mariing tanggi niya.
"Austin naman eh, huwag mo naman akong takutin please? I love you okay? Kaya please umalis kana diyan.."
"You don't love me..galit ka sa akin kaya magpapakamatay nalang ako!"
"Babe please no!! Don't do that I love you please.." Tuluyan nang nagsilaglagan ang mga luha ko.
Nang dahil na mga luha na naglandas sa pisngi ko ay umalis siya sa kanyang kinatatayuan at mabilis na bumaba saka ako pinuntahan.
"Babe..I'm sorry. Andito na ako Hindi na ko tatalon, but please stop crying.."
"Huwag mo akong tatakutin ng ganon! nagtatampo ako oo, but I'm not mad at you. But you know that I love you, and I don't wanna lose you in my life kaya huwag mo nang uulitin yun ha? Promise mo,"
Pinunasan niya ang luha ko tapos kiniss ako sa forehead.
"Ang sweet naman ng babe ko." Then hinug niya ko and kissed me again on lips
"I promise hindi na mauulit..basta promise mo din na hindi kana magagalit sa akin ha?"
Nagnod lang ako..then I hugged him back..
"I love you Babe.."
"I love you too.."
"I love you more than you love me and more than you'll ever know.. " tapos ay nagpinky swear kami at kiniss on lips.. Tapos ay nagpalakpakan ang mga tao na nasa aming paligid..
Nagising ako bigla at napabalikwas ng bangon ng biglang may kumalabog sa may labas ng kwarto.
Napasubsob nalang ako sa aking mga palad ng mapagtanto kong nananaginip lang pala ako.. Akala ko ay okay na ulit kami ni Austin, akala ko bumalik na ulit ang pagmamahal niya gaya ng dati.. Pero..panaginip lang pala..
Pagtingin ko sa orasan ay pasado one o'clock na.. Then I heard Austin's shout.. Lasing naman siya... Gabi gabi ay umuuwi nalang siyang lasing.. Kung hindi lasing,palaging mainit ang ulo.. Sabagay,may bago paba?sa araw araw na ginawa ng diyos wala na siyang ginawa kundi ang magpakalasing.. Sa twing nakikita ko siyang ganyan halos madurog ang puso ko pero wala akong magagawa dahil sa tuwing magtatangka akong kausapin siya ay puro mura lang ang matatanggap ko sa kanya..hinayaan ko nalang siya na ganyanin niya ako tutal ako naman ang dahilan kaya siya naging ganyan,minsan kahit masakit na ay binabalewala ko nalang dahil mahal ko siya at ayaw ko siyang mawala. Masakit oo..pero lahat titiisin ko alang alang sa marriage namin at sa Anak ko.. Dahil ayokong lumaki siya na walang ama at lumaki na hindi buo ang pamilya.
