Billionaire's Regret

Chapter 4

Celestine

“Bwisit siya! Kailangan ba talagang sabihin ’yon?! Kailangan ba niya talaga akong ipahiya sa harapan ng lahat?!” Inis kong reklamo kay Tifanny habang tinotorture ang lunch ko.

Napagtawanan lang naman ako ng lahat matapos niya akong mapahiya sa lahat ng mga classmate ko. Sabihan ba naman ako ng nagdaday-dream siguro ako sa kanya?!

Nangigil ako sa Mr. de Lucca na ’yon! “Kasalan mo naman iyon. Bakit ba kasi tulala ka kita mo namang nagkaklase tayo.” Tawa ni Tiffany sa akin habang iniinom ang paborito niya picpoc.

Sinamaan ko siya ng tingin. Akala ko pa naman kakampihan niya ako. She rolled her eyes and smirked at me. “So, totoo bang nagdadaydream ka kay Sir de Lucca?” Nang-aasar niyang tanong nang manahimik ako sandali. Argh! Akala ko ba bestfriend ko siya?!

I pulled my hair because of my frustration. Then, Tiffany laughed at me, she knows me well. Wala akong matatago sa kanya. alam niya lahat ng sekreto ko pati na ang mga pinagagawa ng madrasta at step-sisters ko sa akin. But then, katulad ko ay wala din siyang magawa kundi damayan ako sa magulo kong buhay.

“I know something is going on in that pretty head of yours. Huwag kang mag-alala selyado ang sekreto mo sa akin,” nanunukso niyang sabi sa akin.

Duh, I know what she's saying. I rolled my eyes at her and shut up my mouth. This is what I’ve learned from her, it's better to keep silent than to voice out your nonsense reasons. Wala din namang magagawa ang mga rason na iyon.

“I bet that Mr. de Lucca have hots on you.” She suddenly said. I almost choked on my food because of what she said. Uminom agad ako ng tubig at sinamaan siya nang tingin. Tinaasan niya lang ako ng kilay na para bang mali ang ginawa ko.

“By the way he looks at you, malamang kung ice cream ka lang tunaw ka na.” Sabi niya nang seryoso sa akin. Hindi lang pala ako ang nakapansin dito pati din pala siya.

I mentally slapped myself obviously kami lang palang dalawa ang nakikinig sa klase.

“And don't tell me he's not looking at you. Pagpasok palang niya sa classroom nakatuon na agad ang mata niya sa’yo hindi lang ’yon napapansin ng mga kaklase natin dahil abala sila sa pakikipaglandian.” She spat the last word she said.

She really hates those b*tches bukod sa wala ng utak panay pa ang reklamo. I didn't answer her opinion. I don't know what to say.

Kapag argumento ang labanan, alam kong matatalo lang ako sa kanya. Oo nga't pumapangalawa ako sa kanya sa pagiging matalino namin sa klase pero pagdating sa ganito palagi akong talo.

I heavily sighed and nodded at her, she's waiting for my answer. What should I say? Tama naman ang sinabi niya alangan namang itanggi ko pa. And she knows me inside and out. I can’t hide anything from her.

“Sana nga lang huwag magkamali si Sir, alam ko mga modus ng ganyang lalaki. Matatadyakan ko talaga siya at sisisguraduhin kong basag ang itlog niya!” Napangiwi ako sa bestfriend ko.

Jusko, kawawang itlog minasaker po ng bestfriend ko pero mas maawa ako kay Mr. de Lucca kapag tinitotoo niya ang iniisip niya. At sana lang, hindi ako mahulog sa kanya.

Akmang magsasalita pa sana si Tifanny ng lumapit ang isa naming kaklase. Napangunot ang noo ko dahil kapag ganitong kumakain kami walang nangangahas na lumalapit sa amin dahil nagiging amasona ang bff ko.

She doesn't like anyone disturb our food dahil grasya daw ito at di dapat pinag-aantay. Nanginginig pa siyang lumapit sa aming dalawa.

“Ahmm, ano… ahm.” Loka-loka kasi itong si Tifanny kita niya naman ang nangyari sa isang ito.

My best friend smirked when she knows this one is stuttering. Yeah, mahirap nga siya at working student pa pero pagdating sa prinsipyo walang makakatalo sa kanya. In her eyes, all are fair in religion, status, and in love.

She's a fighter, I'm not. “Ahm, P-parker –Hoy! Bilisan mo ’di kami mag-aantay ng pasko!" Ladies and gentlemen hindi na niya po pinatapos ang kaklase namin dahil binara niya na agad. Namutla ang kaklase namin at walang prenong nagsalita.

"Parker, pinapatawag ka ni Sir de Lucca, mag-uusap daw kayo sa parusa mo dahil sa hindi mo daw pakikinig kanina." Anito na namumutla pa dahil sa ginawa nitong matalik kong kaibigan.

Pagkatapos ay agad itong umalis sa harap namin or should I say tumakbo papalabas ng Cafeteria. Hindi siya ang inaalala ko kaya ako natigilan sa sinabi niya ako nenerbyos.

‘T –Tifa, tama ba ako nang narinig?" Baka nabibingi lang ako o ’di kaya'y nagkamali lang ako ng rinig. Dear Lord, ito na nga ba ang sinasabi ko! I am so nervous! Hindi ko alam bakit biglang bumilis ang pintig ng puso ko.

“Nope, you heard it right. Tumayo kana dyan and bring your *ss at his office para mapadali ’yong sinasabi niyang parusa.” Seryoso niyang sabi sa akin. Alam ko ang iniisip niya at mukhang pareho kami ng iniisip. Wala akong choice kundi sundin ang sinabi ng guro.

Ayokong ipatawag si Daddy dito, magmula ng mamatay si Mommy at ipalit niya ang kabit niya. I never talked to him just like he never saw me as his daughter. For I know, kapag kaya ko nang tumayo sa sarili kong mga paa, paalisin din niya ako sa buhay niya. Gaya ng ginawa niya sa aking Ina bago ito namatay.

I hated him from that day, he is the main reason for my sufferings. Puno nang pag-aalala ang aking mukha nang tumayo sa aking upuan at kinuha ang aking bag.

Tiffany looked at me and by the reaction of her eyes, she wants me to be aware.

Tinanguan ko siya at naglakad sa direksyon ng faculty office. The bell just rang while I'm walking silently praying that nothing bad will gonna happen. Nanlalamig ang buo kong katawan pati na ang pawis ko nang makitang nagsilabasan ang mga guro sa opisina nila.

“Sana naman may iba pang teacher na nasa loob. Ang awkward kapag kami lang dalawa roon.” To my dismay, wala akong nakitang kahit na isang guro na naiwan maliban nalang sa isang opisinang nakabukas.

Napalunok ako, alam kong si Mr. de Lucca ang naroon. That's his office, iyon ang nakasulat sa pangalan na nasa pintuan. Mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko ng malapit na ako sa pintuan ng opisina niya. I saw him doing something on his laptop. Ang gwapo talaga niya kahit nakayuko. Kitang-kita ang kakisigan niya sa suot nitang long sleeve at slacks.

Pinagpapawisan siya ng konti na mas lalong nagpagwapo sa kanya. Napatulala lang ako sa harap ng opisina niya habang nakatitig sa kanya ng mapaputilag ako ng tumikhim siya.

Anak ng tinapa! Napatanga ba talaga ako at nawala sa sarili habang iniimagine ang guro ko? He's in front of me, staring at me intently.

He's looking at me as if I am the most beautiful thing in his eyes. Iyon ang nakikita ko, sana lang nagkakamali ako. Hindi pa din maalis-alis ang pagkakatitig nya sa akin kaya ako naman ang tumikhim upang agawin ang atensyon niya.

“M –Mr. de Lucca, pinapatawag niyo daw ako?” I can't help myself but stutter. I'm really nervous I felt my hands sweating and my knees are shaking.

Wala siyang reaksyon ngunit bumalik siya sa pagkakaupo niya sa upuan kaharap ng lamesa at laptop niya. Nakatayo lang ako sa harap ng pintuan bago siya nagsalita.

“Pumasok ka, Ms. Parker and lock the door,” he said huskily. Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya, malaking pagkakamali yata ito pero ’yong katawan ko nagrerespond sa sinasabi niya.

Anong nangyayari sa akin? Bakit kusang gumagalaw ang katawan ko? Ginawa ko ang sinabi niya pero nagulat ako nang nasa harapan ko na si Mr. De Lucca. He pinned me at the door. He's panting heavily while looking at me as if I am his prey. Nagulat ako sa ginawa niya at hindi nakapagsalita.

Matiim niya akong tinitigan, ang dalawa kong kamay ay itinaas niya at mahigpit na hinawakan. Magrereklamo na sana ako at sisigaw ng sinakop niyang bigla ang bibig ko. I was caught off-guard and I can't react immediately to his lips into mine.

Nagpupumiglas ako at pilit siyang itinutulak ngunit sa tuwing gagawin ko yon mas lalong dumidiiin ang labi niya sa labi ko pati ang katawan niya ay mahigpit akong niyayakap.

He sucked my lips, tinikom ko ang bibig ng ipapasok na niya ang dila niya. “Open your mouth, baby…” Bulong niya pa. Nanigas ako sa inutos niya sa akin hindi ako makagalaw.

Ang sunod na ginawa niya ay ang nagpasinghap sa akin. He gripped my butt and squeezed it tightly. Naibuka ko ang aking bibig at ipinasok niya ang bibig niya hindi ko alam kung bakit nagawa ko iyon.

Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya, mali ito. Maling-mali. “S –stop this Mr. de Lucca! This is wrong!” Nang magkaroon ako ng pagkakataon sinabi ko iyon sa kanya. Nang natigilan siya mabilis ko siyang itinulak habang hinihingal kahit hindi naman ako tumakbo. Tinakpan ko ang bibig ko habang nakatitig siya sa akin.

“I-I am sorry, baby... I can't help myself lalo na nang makita kitang pumasok sa opisina ko.” Anong laro ang nilalaro ng teacher na ito at dinadamay pa ako? Hindi ko napigilan hindi mapaiyak dahil sa takot.

“What game are you playing Sir? I am a minor and I am your student. This is seriously wrong, Sir.” Pinilit kong magpakatatag ngunit ng makita niya ang mga luha ko ay lumabot ang ekspresyon ng kanyang mukha.

Lalapit sana siya sa akin ng patigilin ko siya. I admit I have these crazy feelings towards him kahit kakilala lang namin pero mali ito.

“This is not wrong, baby… hindi ko mapigilan ang sarili ko alam kong kakilala lang natin pero makita lang kita parang sasabog na ang dibdib at utak ko.” He softly said. Hinawakan pa nito ang pisngi ko.

Hindi ko napansing nakalapit na pala siya at kayakap na ako. What the hell Celestine?! Masyado ka bang affected sa sinasabi niya at hindi ka makapagsalita dyan!

This is seriously a taboo! But why, this feels right? Hindi ko siya magawang itulak o pigilan lang. Ang sinasabi ko sa sarili kong huwag mahulog sa isang pagkakamali heto at ginagawa ko na...