The Marriage Proposal (Stand alone)

Chapter 1 (Victoria)

Kabanata 1 (Victoria)

“Are you really sure about this iha?.” Tanong ni papa. Tumango ako saka ngumiti kahit labag sa loob kong pakasalan ang taong ayaw ko.

“Ayaw kong gustong isipan na, ginawa mo ito para sa kalagayan ko, Victoria. Na naaawa ka lang sa nakita mo nung nakaraang araw.” paliwanag nito.

I cleared my throat, natatamaan ako sa sinasabi nito.

“Don't think of that pa, aamin akong naawa ako pero kailangan niyo ng tulong sa akin at ngayon hindi na ako napipilitan. I finally decide in my own, pa.” balik kong paliwanag.

My mom fix my hair and she manage to put my light make on. And the floral dress she buy was hug to my body. I look like a prim and proper in this dress. Pinawavy rin nito ang buhok ko para bagay sa suot ko, natural lang din na maitim ito saka hanggang balikat.

Nilagay ko na rin ang earings ko. Napatigil si mama sa pag lagay ng kuwintas sa aking leeg.

“Hindi ba at hindi mo gusto ang nag iisang anak ng Del Laroa?.” usisa niya.

Napalunok ako ngunit agad akong ngumiti. “Well, I give him a chance.” I lied in her. My mom suddenly smiled at me and continue what she was doing.

“If you're not really into marrying him in the end iha, or ayaw mo talagang mag stay sa marriage niyo you can still file a divorce.” siwalat ni dad. Sumang ayon rin si ma.

Tumingin ako sa kanila.

“But for the sake of companny, I'll still rely on him. Kapag tapos na we can separate ways.” sang-ayon ko rin. Ngunit ang hindi ko matanggap ay ang makasama ito sa iisang bubong.

Tumuloy na kami papuntang resto kung saan pormal na pinaunlakan kami ng mga De Laroa ng dinner date.

At paniguradong nandun rin si Edmon. Ang baduy na iyon, nakakairita talaga sa paningin iyon, as if I had a choice?. Mas sikat ang pamilya nila at mas mayaman dito sa lugar namin.

I sighed at hinanda ang sarili. We prepared ourself and then when we already arrive, I just be myself and confidently walking in the entrance.

“Your daughter is really beautiful, frida. Bagay talaga sila ng anak ko.” manghang sabi ni Jennifer yung mom ni Edmon. Ngumiti naman ako.

“Of course, Jennifer. Nagmana sa kagandahan ko.” pagsasakay ni mama. Tahimik lang ako saka tipid na ngumiti sa kanila.

“What do you think, iho. Maganda ba si Victoria?.” napadako ang mata ko sa taong kinasusuklaman ko sa lahat.

Tinanong siya ng mismo ng mama niya. Halos umikot ang mata ko nang ngumiti siya sa akin. Gusto kong bugbugin yung ngipin niyang puno ng braces. Akala mo naman maganda yung ngiti. Nagmumukha lang siyang pangit. Pa simple ko siyang sinamaan ng tingin ngunit hilaw rin akong ngumiti sa kaniya para hindi mahalata itong mga parents namin.

“Indeed mom, she's gorgeous.” sagot niya. Inayos pa nito ang makapal niyang eyeglasses. Kunware naman akong kinikilig. Pero sa totoo lang Nasusuka ako.

“Uhm... T-thank you, Edmon.” as if I like what he told me. Maganda naman talaga ako except sa kaniya na jologs. Eww... Ayaw ko talaga siyang titigan ng matagal kaya Umiwas ako ng tingin nang makitang titig na titig siya sa akin. Na para bang ako yung magiging putahe niya.

I just think that I'm vomiting on his face. Gosh disgusting!.

“You're welcome, Victoria.” Rinig Kong sabi niya. I just took a quick glance on him and simply rolled my eyes at him. Syempre yung hindi nakikita ng parents namin. Nakita kong natigilan siya.

“Mukhang kailangan ko na nga rin ng apo, gusto kong kumalat na agad yung genes ng anak ko.” nasamid ako sa sariling laway sa sinabi ni Mr. De Laroa.

Pasimple kong hinaplos ang lalamunan ko dahil sa ubo. Pumait ang mukha sa naisip.

Apo talaga? Agad agad?!. I mentally said to myself. Parang gusto kong mag walk out.

“Are you okay iha?.” Tanong nito na ikinatango ko agad saka tumikhim.

“O-oo, I'm Alright.” hilaw kong sabi saka ngumiti. Yung ngiting aso.

“Binigla mo naman kase si Victoria,, hon. Ikaw talaga.” sabi namin ni Mrs. De Laroa. Dumako ang tingin ko sa baduy na lalake, parang nasisiyahan sa sinabi ng ama.

“Oh, sorry about that iha. Masyado lang kase akong excited.” palihim akong Napaismid.

Ano sa tingin nila? Na gagawa na talaga kami ng apo? Asa naman sila. Iyung pakay ko ay yung kayamanan nila na magbabalik sa pag unlad ng kompaniya namin.

“O-okay lang po talaga ako saka wala po yon.” bawi ko. Winawara pa ang kamay sa ere.

“Let's change the topic first.” pahiuna ng asawa nito. Habang kami ay na tahimik lang.

“Before that let's eat muna? Para pag usapan ang marriage proposal sa mga anak natin.” Saad namin ng papa ni jologs.

After eating and silent moment. Sinabihan kami ng parents namin na mag-usap muna sa isa't isa at magpakilala ng lubusan. Palihim kong inikot ang mata ko saka umismid. Nagsitayuan kami ni Edmon at nagpasyang naglalakad sa pasyalan ng resto, may pasyalan kase rin dito kung saan malaya kayong makapagsalita at mag liwaliw sa paligid.

Nang mapansing napalayo na kami ay tumikhim ako saka nagsalita.

“If I were you, h'wag ka ng umasa na magtatagal ang marriage natin, Edmon.” I smiled at him. Yung pekeng ngiti na kanina ko pa pinakawalan.

Natigilan siya sa paglalakad.

“After the business settled everything, we can separate ways.” patuloy ko pa.

“W-what?.” tinignan niya ko at mataman ko rin siyang tinignan.

“I am not in love with you to begin with. Mas mabuting mapagkasunduan lang natin ang kasal para sa negosyo. At wala akong plano para mahulog sa'yo.” I sarcastically said while simple throw a look like a dagger to him.

“V-victoria.” kita kung paano nag iba ang emosyon niya. Na para bang hindi nagugustuhan ang sinabi ko. Marahan akong natawa ng sarkastiko.

“What else do you expect Edmon?. Na porket magpapakasal tayo ay may happy ending?.” taas kilay kong sabi.

“I-i see, you d-don't want it.” humalukipkip ako.

“Ganun lang ang sasabihin mo?.” reaksyon ko sa kaniya. Parang natatame pa siya sa kinatatayuan niya.

“May gusto ka sa akin hindi ba?.” mataman kong tingin sa kaniya. Namilog ang mata niya sa gulat, umirap ako.

“P-paano mo nalaman?.” Tanong pa nito.

Umismid ako saka inaalala ang sinabi ni Rover. Nagkita kase kami noon sa meeting ni Dad kasama ng parents niya at nang makakuha ng tiyempo, nagsabi sa akin ng seryoso. The same as him kung manamit at pomorma.

“Sa kaibigan mong katulad mo rin na baduy, jologs or whatever pathetic name that you will fit in.” diretsahang sabi ko and I shrugged my shoulders.

Yung hitsura niyang nakajumper at nakastripe na medyas ang nakakasakit mata sa akin. Dumagdag pa yung braces niya sa ngipin na kanina ko pa gustong bugbugin. Yung buhok niya na parang dinalaan ng aso sa hapnig nito sa ulo. Kaloka talaga ng amats nito.

Halatang nasaktan naman siya sa sinabi ko kase nagmumukhang malungkot siya ngayon.

“Masama ba talaga yung magkagusto ako sa isang katulad mo?.”

Umirap ako, kahit ilang beses ko siyang irapan ay tatarayan ko siya. Nakakasuka e. “Well, hindi naman but except the type of you. I more than like those handsome guys, at h'wag kang umasa na magugustuhan kita pabalik.” paliwanag ko pa habang ngumiti. Yung sarkastiko.

He gently nod his head.

“I u-understand. But--.”

“And marrying you, is my greatest nightmare.” I stated.

Natigilan itong muli. Parang nahihirapan itong napalunok.

“T-then why you accept this marriage?.” he stuttered.

“Stupid ka talaga no.” umiiling ako. “Wala akong choice kung hindi ang pumayag dahil iyon sa kompaniya naming nalugi.”patuloy ko pa. I distance myself at him. Malapit na kase kaming magkabungguan dahil sa paglalakad.

Pansin ko ang pananahimik nito.

“Mas mayaman naman kayo kaysa sa aming mga Fonte and I want to grab a chance just to save our companny through our stupid marriage.” I disgustingly said to him.

“Just because of that?.” tila Di makapaniwalang sabi niya ngunit ayaw ko ng ulitin.

“We will have an agreement after this.” I told him. “For now, act like happy to know about me. Act like you hopelessly in love with me.” gosh, I want to vomit.

He slowly turned his head in me. Lumambot ang ekspresyon nito.

“I am...”

Kinunotan ko siya ng boo saka bahagyang lumisik ang mata ko.

“I mean, yeah but h-how about you?.”Umiwas ito ng tingin nang pinandilitan ko siya ng mata.

“I'll do the same, kahit nakakasuka.”

I'm acting like vomiting in front him. Yung hindi nakikita ng parents namin.

“You really hate me that much.” tila masakit niyang salita. He's almost crying with his voice. Napatawa ako ng sarkastiko.

“Anong kadramahan ito, Edmon?. Did we agreed already?.” tumingin ako sa mata niya. Pilit niya namang iniwas ang mga mata.

“Are you crying, what the effin f?.” I burst into laugh.

“I'm sorry---.” he stop and blink his eyes. Nakayuko na siya ngayon. Mas mataas naman siya kaysa sa akin at nahihirapan naman akong tinignan siya ng mabuti kaya sumuko na lang ako.

“Gusto mo bang hindi ko na lang Ituloy?.” nanantya kong sabi.

“Pwede naman kaming mag back out at maghanap ng iba. Pipili ako ng hindi tatanggi sa usapan, Iyung mas mayaman at mas gwapo---.” pinutol niya ang sasabihin ko pa sana.

“N-no, I already agreed.” Bumalik ang tingin niya sa akin. Suminghap siya at nagpipigil ng emosyon.

“But I will still pursue you, Victoria. Because I really like you.” he confessed in front of me not breaking eye contact.

Kinikilabutan ako sa sinabi nito. Nanayo ang balahibo sa tindi ng pagkadisgusto.

“Pwede ba Edmon. Nasusuka ako kaya tigilan mo yang kalokohan mo.” I hissed at him.

“My feelings for you isn't a joke, and stupid one, Victoria.” Natigilan ako sa Matigas niyang boses. Ngunit nagbago na naman iyon.

“Kahit ano man ang gagawin mo, hahayaan kita. Pero ang gustuhin ka ay sana hahayaan mo lang ako.” he said like he's begging to like him back.

“Bulok na talaga yan, Edmon. Bahala ka kung ayaw mong tumigil, tutal ikaw rin naman ang masasaktan sa huli.” pabalang kong sabi.

“At least you allow me to court you.” para akong nabingi sa sinabi nito.

“What?!.” I frustratingly look at him.

“You're courting me? Hibang ka na ba?. Kanina gusto mo ako, ngayon you will talk about courtship?! What the h*ck.” mura ko pa.

“Katulad ng sinabi mo, we will make an agreement. And I'll make sure, you will fall in love with me, soon.” matapang niyang sabi.

“Malala ka na, Edmon. Sa tingin mo hahayaan kita sa gagawin mo?.” natatawa ako. Iyung tawang walang buhay.

“Ewan ko na lang kung maaawa o matatawa ba ako sa'yo.” iling kong sabi.

“I will make you happy, Victoria.” he gently said. Umismid ako saka pinandilitan siya ng mata.

“Ambisyoso ka talaga ano?. Malulungkot lang ako kapag kasama kita, Edmon. At nandidilim ang mga mata ko sa hitsura mo.” paliwanag ko pa.

I heard him scoffed and I can see that his stiffened.

“Tss...and courting me? I will not allow you saka isa pa, alam mo na ba na may iba akong gusto?.” seryoso kong sabi.

Its Damon Fuentabelia my one and only crush since high school until I graduated in college. We're both single and making a career. Ngayon nasa states pa siya kasalukuyang nag trabaho as engineer.

May dumaang sakit sa mga mata nito at kahit naka eyeglasses siya ay makikita pa rin.

“H-hindi. But I don't really care who it was.”

“At siya lang din ang pwede kong payagan na manligaw sa akin. Sa kaniya lang rin ako sasaya.” mariin kong sabi.

“B-but we're getting married, Victoria.” Pansin ko ang panginginig ng labi nito. Ngumiwi ako.

“I know and about that we will talk in another time. Saka hwag mong ipagsabi sabi, kung gagawin mo iyon ay tututol talaga ako sa kasal.” masungit kong Saad sa kaniya.

“H-hindi...” agaran niyang sabi habang umiiling. “Hindi ko gagawin, I promise. J-just don't cancel the wedding.” he said almost whispering. Tila nanghihina pa. Napalunok siya sa tinging iginawad ko.

Ngumisi ako ng nakakaloko.

“Talaga lang huh. Saka ang yabang mo, samantalang wala kang binatbat roon. Mas gwapo iyon sa'yo at mapagkumbaba, Edmon kaya para sa akin hindi ka pa nanligaw, busted ka na.” irap ko.

“Look at yourself in the mirror, Edmon. And realise that you're even not worth it to like. Gets mo?.” sabay hagod ko ng tingin sa suot niya. Ang yaman yaman tapos jologs manamit.

He swallowed hardly.

“Besides I have a high standard. At mayroon akong ka-taste taste sa katawan.” ngisi ko.

Hindi siya makapagsalita. Na-insulto talaga siya sa sinabi ko. Asa naman siya kung magsisinungaling ako.

“You are not my ideal man, Okay?. I prefer those beautiful eyes, killer smile, tall dark and handsome like those famous models I've seen on magazines.” I frankly said. And thinking about Damon my long time friend.

Hinagod ko ang tingin niya mula ulo hanggang paa.

“Hindi sa katulad mo na... Kulang na lang pinapahiya mo sarili mo sa suot iyang nakakairita.” I flipped my hair.

Matunog itong lumunok. He sighed sadly. “I-i know, pero hindi pa rin magbabago ang nararamdaman ko para sa'yo even if you throw hurtful words to me.” he straightly said.

“Oh, pity Edmon. Sad but truth, isn't it?.” mapanuya kong sabi. Inaayos pa kunware ang buhok niya na tumatabon sa kaniyang noo.

Umatras siya. Natawa na lang ako ng peke.

“I think we n-need to go back.”

Aakmang tatalikod na siya ng hinawakan ko siya sa braso.

“Wait, I noticed you're eyes is glistening with tears. Such a dramatic boy.” kunware naaawa kong sabi.

Natigil naman ako nang napatingin ito sa aking malinis at makinis kong kamay na nakakapit sa kaniyang braso na parang walang ka laman laman.

Napabitaw ako agad.

“Oh, gross.” I hissed and gritted my teeth.

Nag hugas ako ng kamay gamit ang alkohol ko na hinugot ko mula sa aking sling bag. Binuhos ko talaga lahat para ma realise niya kung gaanu ako nandidiri sa kamay ko na Lumapat sa balat niya.

Rinig ko ang nahihirapan nitong paglunok. I rolled my eyes at him. I know that he is controlling himself for a cry. Pero wala namang emosyon ang mata nito, parang nanunubig lang at sa tuwing kumukurap siya, mawawala iyon.

“Anyway, I need your number para makontak kita.” I said in annoyance.

Napansin kong lumiwanag ang itsura niya nang hiningi ko ang number nito. Ano siya? Nag fifirst move ako? Sa jologs na yan.

“Oh ano? Umasa ka naman na magiging text mate tayo, asa ka.” irap ko. Tumikhim siya.

“Then why you need my number?.”

“Don't forget the agreement. I will text you where we could meet and talk about the rules when we get married.” I explained.

“W-we will meet...” Umismid ako. At alam ko na ang nasa isip niya.

“What are you thinking Edmon?. We will not having a date, Okay? We will just have to talk. Gumising ka nga sa katinuan, and stop day dreaming about me.” Matigas kong wika.

“I-I'm not, I just---.”

“Don't talk too much here. Just give me your number. Bilisan mo.” I hissed.

“O-okay, just text me.”

Binigay niya naman iyon. Tinaype ko ang pangalan niya sa contact number nito na 'Jologs.'

Nakita niya naman iyon. Suminghap siya.

“H'wag kang aasa na magiging sweet at caring ako sa iyo. Pero sa mata ng mga magulang natin, kailangan nating magpanggap na tanggap natin ang isat isa.” mataman kong sinamaan siya ng tingin.

Iniwas ko ang mata ko nang walang emosyon niya akong tinignan.

“Victoria.” he gently said my name.

“What?!.” i annoyingly turned to him.

“My feelings for you is not hypocrite. Either we're at the back of our parents or facing them. Still it's not changing.” he stated and walk out.

Umawang ang bibig ko.

“Ang corny mo, yuck kang badoy ka. H'wag mo na yung ulitin!.” narinig niya sinabi ko dahil natigilan ito ngunit nagpatuloy naman. Buti na lang walang nakarinig na iba. Malayo kase kami sa mga tao.

I march towards him and walk beside him. “Umayos ka ngayong jologs ka kung hindi mananagot ka sakin.” Pambabanta ko ngunit wala siyang tugon. Malungkot lang itong bumuntong hininga.

Napairap na naman ako sa kawalan. Gusto talaga ako ng hinayupak na ito ngunit wala siyang pag-asa sa akin and in the Marriage, we will not working out.