O askerdi. Beni kurtaran, özgürlüğüme kavuşturan adam. Bugünkü Kardelen olmamdaki ilk adımdı. O gün orada bir sürü asker vardı. Yüzlerini seçemiyordum, sesleri birbirine karışıyordu. Tek duyabildiğim, beni zincirlerimden kurtaran o tok sesiydi. Aklımda kalan tek yüz de onun yüzüydü. Yüzündeki yara izi bile sanki o gün, o anda beni kurtarmak için çizilmiş bir harita gibiydi.
( YAZAR ANLATIMIYLA )
Kardelen gözlerinden akan yaşların farkında bile değildi. Ağlıyordu. Uzun zamandan sonra ilk kez, tutamadığı, gizleyemediği bir şekilde ağlıyordu. Bu, geçmişin bir anda hafızasına hücum etmesinin getirdiği bir isyan mıydı, yoksa Alp'i görmenin sebep olduğu karmaşık hisler mi, bilmiyordu. Sadece kalbindeki çarpıntıyı ve midesindeki garip burukluğu hissedebiliyordu.
Alp , Kardelen'i görür görmez t
