Bölüm 6: Emanet ve Ölüm
Devran'ın öfkesi, konağın duvarlarında yankılanan bir gök gürlemesi gibiydi. Ali'yi, kısa ve anlaşılmaz bir emirle gönderdikten sonra, tüm dikkatini Sahra'ya çevirdi. Yağmurun altında ıslanmış, çamurlu ve sargılı hali, onun gözünde bir zayıflık simgesiydi. Ama Sahra'nın dik duruşu ve gözlerindeki sönmeyen kıvılcım, bu zayıflık görüntüsünü yalanlıyordu.
"Bir daha böyle bir kepazeliğe izin vermeyeceğim," diye homurdandı Devran, ona yaklaşarak. "Sen bir mülksün. Ve bir mülk, sahibinin izni olmadan, hele ki benim yeğenim gibi bir serseriyle birlikte dolaşamaz." Soğuk parmağını Sahra'nın çenesinin altına dayayıp, yüzünü yukarı kaldırdı. "Ayağın iyileşene kadar odanda kalacaksın. Anlaştık mı?"
Sahra, çenesindeki dokunuştan tiksintiyle geri çekildi. "Anlaştık," diye mır
