อันอันฉันรักเธอ

บทที่ 4 - 1/2

เมื่อตอนที่อันอันมาถึงร้าน ป๊ากำลังหัวหมุนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ทั้งคิดเงินให้ลูกค้า ทั้งหันไปสั่งลูกจ้างเรื่องเสิร์ฟอาหาร เสียงเรียกลั่นร้านจนบรรยากาศเหมือนสนามรบขนาดย่อม

“อันอัน มาแล้วเหรอลูก! ดีเลย มาช่วยอยู่ที่เคาน์เตอร์หน่อย เดี๋ยวป๊าขอเข้าไปดูในครัวแป๊บหนึ่งนะ!”

พูดยังไม่ทันขาดคำ ป๊าก็วิ่งปรู๊ดเข้าไปในครัว ทิ้งให้อันอันยืนงงอยู่ท่ามกลางดงลูกค้าที่กำลังต่อคิวคิดเงินยาวเป็นงูเลื้อย

“สักครู่นะคะ คุณป้า เดี๋ยวอันรีบคิดเงินให้นะคะ!”

เธอรีบก้าวเข้าเคาน์เตอร์พร้อมยิ้มหวาน ก่อนรับบิลอาหารจากคุณป้าขาประจำที่มายืนรออยู่

“อันอัน~ เมื่อวานป้าดูรายการที่หนูไปออกมาด้วยนะ ชุดหนูน่ารักมากเลย นางฟ้าตัวจริงเสียงจริง! ป้าดูเพลินเชียว~ ส่วนไอ้หนุ่มที่ยืนข้าง ๆ นั่นก็หล่อไม่เบาเลยนะ ชุดเหมือนนกเพนกวินอย่างที่หนูแซวเลย ฮ่าฮ่า!”

คุณป้าพูดไปยิ้มไปอย่างเอ็นดู

อันอันหัวเราะเขิน ๆ “ขอบคุณค่ะป้า~ สนุกไหมคะ อย่าลืมดูต่อศุกร์หน้านะคะ รับรองมีให้ขำอีกแน่ ๆ”

“ได้เลยจ้ะ! ตอนนี้ป้าบังคับทั้งบ้านให้ดูรายการของหนูทุกศุกร์เลยนะ ไม่ให้พลาดซักตอน แล้วศุกร์หน้าหนูจะใส่ชุดอะไรอีกล่ะ?”

อันอันยิ้มตาเป็นประกาย ก่อนยกมือแตะปากทำท่าลับสุดยอด “อันขออุบไว้ก่อนค่ะป้า~ ไว้รอลุ้นกันวันศุกร์หน้าเลย รับรองว่าป้าต้องประทับใจแน่นอน!”

พูดจบเธอก็ส่งเงินทอนให้พร้อมรอยยิ้มหวานประจำตัว

“ขอบคุณนะคะป้า แล้วเจอกันใหม่ค่ะ นางฟ้าประจำร้านรอต้อนรับเสมอค่ะ”

คุณป้าหัวเราะเอ็นดูก่อนออกจากร้านไป

อันอันยิ้มแก้มแทบแตก ยืนรับบิลต่ออย่างคล่องแคล่ว เสียงหัวเราะของลูกค้ากับกลิ่นเกี๊ยวหอมกรุ่นที่ลอยอบอวลทั่วร้านทำให้หัวใจเธอพองโตไปด้วยความสุข เธอยิ้มรับลูกค้าทุกคนอย่างร่าเริง ขยันขันแข็งราวกับพนักงานดีเด่นประจำเดือนของบ้านเกี๊ยวเลยทีเดียว

กว่าลูกค้าจะเริ่มซา จนอันอันมีโอกาสได้นั่งพักก็ล่วงเลยไปกว่าชั่วโมงเต็ม วันนี้เป็นวันเงินเดือนออก จึงมีลูกค้าที่เป็นพนักงานออฟฟิศแวะมาทานกันเป็นกลุ่ม ๆ แน่นร้านตั้งแต่เที่ยงยันบ่าย

ร้านเกี๊ยวของครอบครัวอันอันขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยกลมกล่อมจนกลายเป็นตำนานย่านนี้ไปแล้ว เมนูเกี๊ยวมีให้เลือกสารพัด ทั้งเกี๊ยวนึ่ง เกี๊ยวน้ำ เกี๊ยวทอด เกี๊ยวซุป เกี๊ยวซอสเปรี้ยวหวาน และเกี๊ยวต้มยำที่เป็นลูกรักของใครหลายคน เรียกได้ว่ากินได้ทุกวันไม่มีเบื่อ

นอกจากเมนูเกี๊ยวแล้ว ทางร้านยังมีอาหารจานเดียวอย่างข้าวผัด เส้นหมี่ราดหน้าหลากสูตร และของทานเล่นที่เป็นซิกเนเจอร์ของร้านอย่าง ขนมเปี๊ยะต้นหอมสูตรต้นตำรับจากจีน เสิร์ฟคู่กับ น้ำจิ้มซอสเปรี้ยวสูตรพิเศษ ที่ทุกโต๊ะต้องสั่ง แถมยังปิดท้ายด้วย เกี๊ยวทอดสูตรดั้งเดิม เมนูยอดฮิตตลอดกาลที่ใครได้ลองก็ติดใจ

“สวัสดีค่า~ ลูกค้ามากี่ท่านคะ?”

อันอันส่งเสียงทักอย่างร่าเริงพลางยิ้มต้อนรับชายหนุ่มสองคนที่เพิ่งเดินเข้าร้านมา หนึ่งในนั้นสวมแว่นกันแดดกับหน้ากากอนามัยมิดชิด ส่วนอีกคนรูปร่างท้วมดูท่าทางคุ้นหน้าอย่างบอกไม่ถูก

“เอ๊ะ...พี่โชค!?” อันอันร้องอย่างตกใจ เมื่อจำได้ว่าชายร่างท้วมนั่นคือ พี่โชค ผู้จัดการส่วนตัวของภูผา!

“อ้าว คุณอันอัน! บังเอิญจังเลยครับ ทำงานอยู่ที่นี่เหรอ?”

โชคทักกลับด้วยน้ำเสียงแปลกใจปนดีใจ

อันอันยิ้มแห้งนิด ๆ ก่อนตอบเสียงสดใส “ใช่ค่ะ ร้านนี้เป็นร้านของป๊าอันเอง~ วันนี้แม่ติดธุระ ก็เลยให้อันมาช่วยเก็บตังค์กับรับออเดอร์นิดหน่อยค่ะ”

“อ๋อ~ แบบนี้นี่เอง ถึงว่า...ปกติพวกเรามาบ่อยนะครับ แต่ไม่เคยเจอคุณอันเลย”

พี่โชคหัวเราะเบา ๆ ก่อนเอ่ยเสริม “ร้านนี้เป็นร้านโปรดของซันเลยนะครับ วันนี้งานเสร็จนิดหน่อยเลยมาช่วงนี้ ปกติจะมาช่วงสาย ๆ แล้วจะเจอคุณลุงใจดีเจ้าของร้านทุกครั้ง”

“อ๋อ~ ส่งสัยเป็นป๊าอันน่ะค่ะ ท่านจะมาดูร้านตั้งแต่เปิดเลย ปกติแม่ก็จะมาช่วยด้วย แต่วันนี้แม่ติดธุระเลยให้อันมาแทนค่ะ”

เธอพูดพลางยิ้มสดใสตามสไตล์ “โชคดีจังเลยนะคะที่ได้เจอกัน! เชิญนั่งเลยค่ะ เลือกโต๊ะตามสบายเลย~”

พูดจบ อันอันก็ผายมือเชิญทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร ก่อนถือเมนูเดินตามไปอย่างคล่องแคล่วเพื่อรับออเดอร์

ทั้งสองเลือกนั่งที่โต๊ะประจำ มุมในสุดของร้าน...โต๊ะที่ค่อนข้างเงียบและเป็นมุมที่ลูกค้าขาประจำชอบนั่งกัน

ชายหนุ่มร่างสูงที่เดินนำหน้าไปก่อนนั่งลง และค่อย ๆ ถอดหน้ากากอนามัยกับแว่นกันแดดออก...

ภูผา