อันอันฉันรักเธอ

บทที่ 3 -2/2

‘555 นางฟ้าตัวเตี้ยกับนกเพนกวิน ต่อไปฉันคงขำทุกครั้งที่เห็นสองคนนี้’

‘สองซันปะทะสองอัน! คู่พิธีกรที่กัดกันน่ารักที่สุดเท่าที่เคยดูมาเลย ฮ่า ๆ ๆ’

‘นางฟ้า vs เพนกวิน ศึกต่อไปใครจะชนะ รอเลยจ้า!’

‘โอ๊ย ขำไม่ไหว! เมื่อวานดูรายการตอนดูดน้ำ ทำเอาพุ่งเกือบเลอะโซฟา เค้าสองคนเป็นพิธีกรคู่ฮาใช่ไหมเนี่ย!’

ฯลฯ

อันอันไถมือถือดูคอมเมนต์ของผู้ชมที่พูดถึงรายการเมื่อคืนด้วยสีหน้ากึ่งฮากึ่งปวดใจ

“นางฟ้าตัวเตี้ยเหรอ!?”

เธอพึมพำเสียงเบา ตาค้างไปสามวินาที ก่อนจะเบะปากใส่หน้าจอ

ฉันเตี้ยที่ไหนกันยะ! 165 เซนฯ กำลังดีเลยต่างหาก!

ตาสองซันนั่นต่างหากที่สูงเกินมนุษย์ปกติ! จะให้ฉันไปต่อขาเหล็กสู้หรือไง!

หญิงสาวยังไม่ทันจะด่าในใจจบดี เสียงแจ้งเตือนไลน์ก็ดังขึ้นมา พร้อมชื่อแชตที่เธอเห็นทีไรก็ต้องอมยิ้มทุกที

เจ๊หวานสุดสวยที่สุดในปฐพีชานมไข่มุก:

อันเอ๊ย~ อ่านคอมเมนต์ของรายการยัง? หูย คนเมนต์ล้นทะลักเลยลูก!

ผู้กำกับรายการเพิ่งทักมาบอกว่า อยากให้อันช่วยคิดคอนเซ็ปต์ชุดพิธีกรสัปดาห์หน้าแน่ะ!

เผื่อมีไอเดียดี ๆ แกจะหางบฯ เรื่องชุดให้ด้วยนะ เห็นว่าอันชอบแต่งตัว

อันอันสาวสวยที่สุดในปฐพีหลัวจีน:

จริงเหรอเจ๊!? เดี๋ยวอันจัดให้เลยค่ะ!

เรื่องชุดเนี่ย ของถนัดเลย ตอนนี้ไอเดียกระฉูดเหมือนชานมไข่มุกใส่น้ำตาลสิบช้อน!

เจ๊หวานสุดสวยที่สุดในปฐพีชานมไข่มุก:

ดีเลยลูก~ แล้วช่วงนี้เจ๊จะหยุดรับงานละครให้อันก่อนนะ

กลัวชนเวลาเรียน เห็นว่าจะเปิดเทอมเร็ว ๆ นี้ใช่มั้ย?

อันอันสาวสวยที่สุดในปฐพีหลัวจีน:

ใช่ค่ะเจ๊ อีกสองสัปดาห์ก็เปิดเทอมแล้วค่ะ

สัปดาห์หน้าลงทะเบียนเรียน เดี๋ยวอันส่งตารางให้เจ๊ดูนะ จะได้จัดคิวงานได้ง่าย ๆ

เจ๊หวานสุดสวยที่สุดในปฐพีชานมไข่มุก:

ได้เลยจ้า~ งั้นเดี๋ยวเจ๊ส่งสคริปต์เทปหน้าให้นะ จุ๊บ จุ๊บ 💋

อันอันสาวสวยที่สุดในปฐพีหลัวจีน:

ขอบคุณมากค่ะเจ๊ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ 💕

อันอันวางโทรศัพท์ลงพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะได้ยินเสียงแม่ตะโกนมาจากชั้นล่าง

“อันเอ๊ย~ รีบไปที่ร้านช่วยป๊าเก็บตังค์หน่อย ลูกค้าแน่นร้านแล้วลูก!”

“ได้ค่า! อันจะไปเดี๋ยวนี้เลย!” เธอตะโกนตอบ แล้วรีบส่องกระจกดูเสื้อผ้าหน้าผมให้แน่ใจว่ายังดูดีอยู่ ก่อนวิ่งออกจากบ้านไปร้านอาหารของครอบครัว

...

ป๊าของอันอันมีเชื้อสายจีน 100% ทั้งอากงอาม่าอพยพมาจากเมืองจีนตั้งรกรากในไทยจนมีป๊า ส่วนแม่เป็นสาวใต้ใจดีเสียงดัง (มาก) ที่มักพูดคำเดียวแล้วคนทั้งซอยได้ยิน ก็ไม่แปลกที่อันอันจะเรียกพ่อว่า “ป๊า” และเรียกแม่ว่า “แม่” แบบผสมสองวัฒนธรรมลงตัว

เธอเป็นน้องสาวคนสุดท้อง มีพี่ชายอยู่สามคนที่หวงเธอยิ่งกว่าแม่ฮิปโป โจนา หวงเจ้าหมูเด้งซะอีก

ผู้ชายคนไหนที่คิดจะเข้าใกล้หรือจีบเธอ...มักจะต้องผ่าน “บททดสอบแห่งสามพี่ชาย” ที่ใครเจอก็รีบร้องขอชีวิต

กลับมาเรื่องร้านอาหารของครอบครัวกันบ้าง

เดิมทีอากงกับอาม่าเคยเปิดร้านขายเกี๊ยวอยู่ที่เมืองจีน พอมาอยู่เมืองไทยก็สานต่อความอร่อยไม่ให้ขาดตอน เปิดร้านเกี๊ยวเจ้าเด็ดประจำย่านจนโด่งดัง ป๊าของอันอันก็เลยได้รับมรดกความอร่อยนี้มาเต็ม ๆ

ตอนนี้กิจการของบ้านเปิดมาแล้วกว่าหกสิบปีแล้ว! จากร้านเล็ก ๆ สาขาเดียว กลายเป็นร้านชื่อดังมีถึงห้าสาขา กระจายอยู่ทั่วกรุง แต่ละที่ต้องมีที่จอดรถพร้อมบริการลูกค้าอย่างดี (เพราะแม่บอกว่า “ลูกค้าต้องสะดวก ป๊าจะได้รวย!”)

ส่วนสาขาดั้งเดิมนั้นอยู่ใกล้บ้านสุด เดินแค่ห้านาทีก็ถึง ทำให้ป๊า แม่ และอันอันสามารถช่วยกันดูแลร้านได้สะดวก ส่วนอีกสี่สาขาที่เหลือก็อยู่ภายใต้การคุมเข้มของอาลักษณ์ พี่ชายคนโต กับ อารยะ พี่ชายคนรอง ส่วนพี่ชายคนที่สาม อาชวิน ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ต่างประเทศ มีกำหนดจบในอีกสองปีข้างหน้า

ช่วงนี้อันอันเลยต้องคอยช่วยป๊ากับแม่ดูแลร้านสาขาแรกอย่างขยันขันแข็ง...เพราะอะไรน่ะเหรอ?

ก็เพราะค่าขนมพิเศษสุดลับที่ป๊าแอบให้ทุกครั้งหลังเลิกงานน่ะสิ!

แหม~ ใครบอกว่าการเป็นนางฟ้าเหนื่อยกว่าเป็นลูกสาวร้านขายเกี๊ยว...ไม่จริงเลยค่ะ!