CHAPTER 24
GIDEON'S POV
Tahimik ako habang nakaupo sa sofa. Kaharap si Lea, pero wala sa kanya ang isip ko. Nakangiti siya habang may kinukwento tungkol sa bagong trip ng tropa, pero halos wala akong naririnig. Ang laman ng utak ko—si Arziel.
Kanina pa siya hindi lumalabas ng kusina. At kahit pilit kong huwag pansinin, ramdam ko ang bigat ng kanyang mga yapak, ang sadyang ingay ng kutsarang idinadampi sa plato, at ang tila patagong sulyap bago niya ako iniwasan.
Hindi ko siya masisisi. Alam kong nasaktan ko siya kahit wala akong balak.
Alam kong siya ang laging nag-a-adjust. Dahil bawal kami. Dahil lihim kami. Dahil sa paningin ng mundo, magkapatid kami—kahit ang totoo, hindi dugo ang nag-uugnay sa amin kundi isang damdaming pilit naming ikinukubli.
Napabuntong-hininga ako. Hindi ko
