The Man Lying Next To Me

Chapter 15

Sinulat ni Gwen ang lahat na nawala sa bahay nila nang magsalita si Russ. "Gwen, may inventory list ba ang insurance company mo?"

Ayaw na niyang titigan pa ang lalaki dahil nakakadistract kasi ang presensya nito sa kanya. She could now allow it. She was a married woman.

Pero ang isiping kasal na siya sa isang lalaking mandarambong ay ang lalong nagpabigat sa kanyang loob. It hurt too much. Lalo na't nagpakatanga rin siya kung kaya siya na uto. By ignoring the warnings of her heart she'd allowed him to take advantage of her.

Itinigil na niya ang pagsusulat at binalingan si Russ. "I suppose they do.. Bakit kaya ang tagal ng mga pulis?"

"Baka may ibang mas mahalagang bagay pa silang nirespondi. Magkape ka nalang muna, o di kaya tawagan mo nalang yong insurance agent mo."

Ang pagkamabait at pagkaunawain ni Russ sa kanya ay parang gusto niya atang makilig. Ang ayaw na ayaw lang niya ay ang kaawaan siya nito.

"The craftmanship in here is awesome." Ani Russ at pinasadahan ng kamay nito ang antik nilang upuan.

"Itinayo kasi itong bahay namin sa panahon ng kastila. Kaya ganito rin ka antik ang mga kagamitan namin."

"Pero pwede ka namang makapag redecorate eh." Ani Russ tas dinagdagan nito ng creamier ang kanyang black cofee. "Maganda rin ang pagkadisenyo ng kusinang ito. Lalo na pag pininturahan ulit ito ng kulay puti."

Gwen added her own creamer, too. "Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiirita sa pagiging optimistic mo."

"Syempre matutuwa ka, di ba?"

Napangiti lang siya.

"Don't get me wrong ha, hindi naman siguro dapat na magmokmok ka lang dito buong araw, you need to do some decorating para malibang ka."

"Ayoko. I'm the third generation to live in this house, kaya panatiliin kong vintage ang ayos dito."

"Hindi naman museum itong bahay niyo, Gwen."

"But tradition is important."

"Kung hindi mo babaguhin ang ayos nitong bahay niyo, baka mas lalo ka lang maging miserable."

"I'm not miserable." defensive niyang sagot. "Daddy worked hard all his life to maintain this house. It's my legacy." Naalala niya tuloy ang ninakaw na painting na minana pa nila sa lola ng daddy niya.

Naputol lang ang pag-uusap nila ni Russ nang tumunog ang door bell. Binuksan naman kaagad ito ni Gwen, at bumungad sa kanya ang dalawang unipormadong pulis.

"Mrs. Andales?" kumpirma ng pulis. "Ikaw ba yong nag report ng pagnanakaw ma'am?"

Napatango siya at pinapasok niya ang dalawang police officer. "Galing kasi ako sa bakasyon." panimula niya. "Pagkauwi ko dito, wala na ang mga mamahaling kagamitan ko." She indicated the empty living room. Lumipat naman si Russ sa tabi niya at tinapik siya nito sa balikat.

Nilibot muna ng mga pulis ang kabuuan ng bahay, examining it for any forced entry, before joining Gwen and Russ in the kitchen. Nagtanong rin ang mga pulis tungkol sa security system ng bahay, kung na activate ba niya ito bago siya umalis.

"Yes, I activated it. Kaya masasabi kong walang forced entry. Alam ng asawa ko ang code, at isa pa may duplicate siya ng susi."

Napatingin naman ang dalawang police officer kay Russ.

"Oh," ani Gwen. "Hindi po siya ang asawa ko. Siya si Russel Del Valle, kaibigan ko. Ang asawa ko po ang prime suspect sa pagnanakaw dito sa bahay namin." Napatuwid ng tayo si Gwen pagkasabi niya non. "Pilit niya po kasi akong pinabakasyon para ho magawa ang plano niyang pagnanakaw."

"Sigurado ka na ba ma'am na ang asawa mo talaga ang nagnakaw?"

"Walang duda. May susi siya dito sa bahay at alam rin niya kung pano e disarm ang security system. Ang pangalan niya pala ay Kenny Andales."

"Kayo ba ay legal na mag-asawa ni Kenny Andales, ma'am?" tanong ulit ng police officer.

"Yes." She nervously twisted her wedding ring.

"Sa tingin ko abogado ang kailangan niyo ma'am, hindi isang pulis. It's a civil matter po, not a criminal one."

"Pero ninakawan niya ako! He stole everything from me. Ninakaw rin niya ang pinakamahalagang bagay na pagmamay-ari ng mga ninono ko. Hindi ba classified na yan as crime?"

"Meron po ba kayong court order na naglalabag sa kanya na kumuha ni anong gamit dito sa bahay ninyo?"

"Wala."

"Legal na ba kayong nagkahiwalay, ma'am? or maghihiwalay pa lang kayo?"

She couldn't believe this was happening. Hindi niya kasi akalain na pwedeng magamit ni Kenny ang titulo nila bilang mag-asawa upang magamit nito sa pagnanakaw. "Bago pa lang kami ikasal."

"As far as the police concerned ma'am, this is a domestic dispute. Labas na po ito sa jurisdiction namin unless may maipresenta po kayong legal na rason na walang karapatan ang asawa mo sa pag-aari po ninyo."

"Wala nga siyang karapatan sa pagmamay-ari ko."

"Hindi ba't conjugal ang property pag mag asawa kayo?"

Namula siya sa sinabi ng pulis at the same time napahiya rin siya. Kung nasa harapan lang niya si Kenny, hayan masusuntokan niya ang pagmumukha nito.

But still, she managed to remain calm hanggang sa umalis na yong dalawang police officer. She closed the front door, at dinoble pa niya ang lock nito.

"I hate him." sigaw niya.

"Sino yong pulis ba?"

"Hindi! Ano ka ba. Si Kenny. I hate him to the moon and back. He has lied to me and stolen from me and manipulated me. Ginamit niya lamang ako. Pero bakit niya to ginawa sakin?"

"Come on, Gwen." He tugged her hand, leading her toward the kitchen. "Sa tingin ko, hindi lang ikaw ang ginawan niya nito. Kaya makinig ka sakin at ito ang iyong gagawin."

Sinunod naman niya ang mga payo ni Russ. Gaya ng tinawagan niya ang kanyang insurance agent at pinapunta niya ito sa bahay niya. Tinawagan rin niya pati ang kanilang family attorney at pinakiusapan na wala itong sasabihin sa kanyang dad dahil baka atakihin pa ang daddy niya sa puso pag malaman nito ang pinagdaanan niya.

Samantalang kanina pa nagugutom si Russ dahil kape lang yata ang pananghalian at hapunan nila. Parang wala rin namang plano si Gwen na magluto kaya nag presenta na siya. "I'm hungry. Maari ba tayong mag dinner sa labas?"

"Pardon?"

He grasped her hand and strode out of the kitchen. He entered her bedroom and walked directly to the closet.

"What are you doing?"

"This house is bad news right now. Kailangan nating kumain, okay. You need to get out of here." ani Russ at hinalungkat ang mga damit niya na nasa dresser. "Where are your party clothes?"

She used both hands to push his shoulder. "Get out of my closet."

"Don't you have a sexy little something in there?" he said, grinning. "Ang po-pormal naman ng mga damit mo, para kang isang schoolteacher..sige maiwan na kita diyan para makapagbihis ka na."

Sa kotse na hinintay ni Russ si Gwen at panandalian siyang nakaidlip. Namulat lang siya nang sumakay si Gwen sa kotse at magsalita. "Bakit kailangan pa nating kumain sa labas? Baka may makakakita pa satin, ano nalang ang sasabihin."

He pulled the car around the driveway and turned onto the street. "There's an underlying theme to all my seminars. You are not what people say you are, you are whatever you decide to be."

Hindi na lamang umimik si Gwen dahil feeling niya wala siyang laban sa human resource consultant na kasama niya.

"Most people don't know what they're feeling most of the time. But everyone over the age of five can control his or her actions. May kasabihan nga na "to know the artist, look at his art." Yan ang ginagawa ko sa mga seminars ko. I encourage people to concentrate on their actions, to find the artist inside by examining their art, and by taking stock of their accomplishments and creative potential. I tell them, I don't care how you feel, tell me what you've done. Ipakita niyo sakin ang sarili ninyo."

"But I'm no artist." maikling tugon ni Gwen sa mahabang litanya ng lalaki.

Napuno naman ng halakhak ng lalaki ang kotse. "Every word, every gesture is an act of creation." parinig nito sa kanya. "Sa galaw mo rin makikita kung gusto mo nga ang isang tao." His intense brown eyes swept from her head to her toes.

"Hindi ako sigurado kung naintindihan ko nga ang lahat ng sinabi mo." turan pa ni Gwen.

"Nong magkasama pa tayo noon ng isang linggo sa D' Valle Hotel and Resort, I thoroughly enjoyed the company of a vibrant, funny and lively woman. You're so bubbly at that time, sweetie. One-thousand percent na sigurado ako na, yon ang totoong ikaw."

Bubby? Funny? "Hindi yon ang totoong ako, boring ako na tao."

Huminto sila sa tapat ng isang botique and parked his car at the vacated area.

"What are we doing here?" she asked.

"Bibili ng damit mo."

"Pero Russ--"

Heedless of her protests, he escorted her inside the botique. She stated she was too old for party clothing. He countered she was old as she felt. At wala na siyang nagawa dahil nasa harapan na siya sa rack ng mga nakahanger na damit.

"Wala akong perang pambili." Wala na rin kasing laman ang credit card niya.

"My treat." He looked her up and down.

"Russ, this is ridiculous. I don't need any clothes--"

He interrupted her by flashing an emerald-green tube dress in front of her face. It glittered under the fluorescent lightning. "Cute and sexy itong damit, di ba?"

Sang-ayon siya, pero napapailing pa rin siya. "Hindi ako magsusuot ng ganyan."

"Eh anong klase ng damit ang gusto mo? Yong pang manang?"

Wala siyang ibang gusto sa mga oras na yon kundi mabawi ulit ang kayaman niya na ninakaw ng kanyang mapanlinlang na asawa. "Ayokong magsuot niyan."

He cupped her chin with an insistent hand, forcing her to look at him. "Sige na, isuot mo na to. I'm sure bagay talaga to sayo."

She couldn't resist his winning smile. At the very least he distracted her from her problems. She picked through the rack, at nakita niya ang isang dark red satin na dress na may pagka mysterious ang dating. She lifted it off the rack. It had a sleeveless bodice covered in matching lace and a straight skirt with a flirtatious walking slit in the back. "Sa tingin ko mas cute ang dress na ito." She held it up to her body. The skirt was above the knee.

Napa whistle naman sa kanya si Russ. "Sige subukan mo."

"Pero parang hindi yata bagay sakin eh." aniya pa.

Pumili ulit ng ibang damit si Russ at napili nito ang isang electric-blue na halter dress. Not only it was backless, it looked as if it would cling to every curve.

Oh My! Sa tanang buhay niya hindi pa niya nasubokan na magsuot ng ganyang klaseng damit lalo na't isusuot ito sa publikong lugar.

Nasa harapan na siya ng salamin ng fitting room, at talagang naiilang siya sa damit na kanyang sinusukat ngayon.

"Ma'am?" tawag sa kanya ng sales lady. "Kasya po ba sa inyo?"

Gwen opened the door and peeked out.

"Gusto rin po malaman ng asawa niyo kung ano po ang shoe size ninyo."

"My what?"

"Shoe size po. May mga new arrivals po kami na mga shoes dito."

"Hindi ko siya asawa, Miss."

Lumiwanag naman ang mukha ng sales lady na parang natutuwa ito sa sinabi niya. "Ang sabi rin ng kasamahan niyo ma'am, na kapag fit daw sa inyo ang damit na yan ay babayaran na niya ito."

Lumabas si Gwen sa fitting room at don siya nagpatuloy sa pagsasalamin sa labas.

"Anong palagay mo sa dress na ito?" tanong niya sa saleslady.

"Bagay po talaga sa inyo ang damit na yan, ma'am. You're so adorable."

Pinagmasdan niya ulit ang sarili sa salamin, and tucked her hair behind her ears. The lacy bodice made the most of her small bosom and the above-the-knee skirt flattered her legs.

Pumalakpak naman ang saleslady. "Bagay na bagay talaga sa inyo ma'am, pati rin ang kulay bagay din sa inyo."

"Gwen?" tawag sa kanya ni Russ. "Let me see."

"Hali po kayo sir, tingnan niyo po si ma'am." the saleslady urged him to see Gwen out of the dressing room.

Nang makita siya ni Russ na suot niya ang dress na pinili nito, para namang nanlambot ang mga tuhod niya sa klase ng pagkatitig sa kanya ni Russ. Tuloy bigla siyang nailang sa mga titig ng lalaki.

"Bagay sayo, sweetie. Kuhanin na natin. May nakita rin akong shoes na babagay sayo."

Basta napatango-tango na lamang si Gwen, at kung bakit? hindi siya sigurado sa dahilan. Ang importante na nakalimotan niya pansamantala si Kenny.

By the time they left the botique, she wore the new dress and a pair of velvet-textured sandals with three-inch heels. Pagkatapos ay pina make-over rin siya ni Russ sa salon. Pinagupitan ng style ang buhok at kinulayan ito.

Nang matapos siyang ayusan sa salon, pinagbuksan siya ni Russ ng pintuan palabas at nakasalubong niya ang dalawang teenager na lalaki na napatitig sa kanya ng todo. Namula tuloy si Gwen. Napatawa naman si Russ and hooked his arm with hers.

"Hindi ko alam kung pano kita mababayaran sa lahat ng ginawa mo para sakin."

"Ang gusto ko lang naman na kabayaran ay ang maging masaya ka." sagot pa ni Russ.

"Mukha na tuloy akong bayarang babae nito." dagdag niyang sabi.

Pinagbuksan na siya ni Russ ng pintuan ng kotse sabay sabing, "Bayarang babae, huh? Pwes, kung magkano ka man aabotin ko ang presyo mo."

Namula siya sa sinabi nito at napatitig siya sa natural na mapupula na mga labi ng lalaki. Tuloy naalala niya ang halik na pinagsaluhan nila. Inilapit naman ng lalaki ang mukha nito sa mukha niya. Oh no! He was going to kiss her. May take two pa yata ang halikan nila. Pero hindi, hindi niya hahayaang mahalikan ulit nito. Kahit pa gaano niya kagusto na matikman ulit ang napakalambot na mga labi nito.

Pinapasok na agad ni Russ sa kotse si Gwen. When he got in, he divided his attention between the road and the lovely woman beside her. Hindi kasi niya maiwasan na hindi mapasulyap sa kakaibang Gwen ngayon. Napakaseksi kasi nito sa kanyang suot na backless at low neckline. Maiksi rin ang damit nito kung kaya nahantad sa kanya ang makinis na mga binti nito na palagi namang hinihila ng babae upang matakpan lang ang mga hita nito.

When Russ asked Gwen where she felt like eating, she said the first thing that popped into her mind: The Steak House. Pero huli na kung bawiin man niya ang sinabi niya, may mga alaala kasi sila ni Kenny doon dahil don rin kasi ang paborito nilang kainan ng asawa.

"Hmm..sounds good." ika pa ni Russ.

Naintriga naman si Gwen sa sinabi ni Russ. "Nakakain ka na don?"

"Maraming beses na."

"Ikaw lang ang kumain mag-isa?"

"Ah-huh."

"Well, I'm surprised," maingat niyang saad.

"Why surprised?"

Napakibit-balikat siya at nginitian ang lalaki. "Hindi mo ba nadala don ang girlfriend mo? Mukha ka kasing romantic."

"Well, para sagotin yang tanong mo. I travel eight months out of the year and when I'm home, I generally work sixty or seventy hours a week. Kaya wala na akong panahon sa mga romance na yan." Napahinto si Russ sa pagsasalita ng maabotan siya ng red light sa intersection. "But things change. Priorities change." pagpatuloy pa nito.

Hindi naman makapaniwala si Gwen na wala ngang oras sa mga babae si Russ. Playboy kasi ang una niyang impression sa lalaki. Naisip naman niya na kung hindi pa siya kasado kay Kenny may chance kaya silang dalawa? Pero huli na Gwen, kahit anuman ang nararamdaman mo para kay Russ, wala ka ng karapatan na umibig ng iba, paalala na lamang niya sa sarili.

*****