Ang Best Friend Ng Crush Ko (BxB)

Kiss

-

Mag-iisang linggo nang absent si Rence sa school. Simula nung nangyari sa kanya yun, di na siya pumasok. Madalang din siya kumain. Palagi lang siyang nakakulong sa kwarto niya. Di ko naman siya binibisita kasi nahihiya din ako. Di ko na rin naipagpatuloy yung plano at di ko na rin balak ituloy. Talagang nag-aalala ako sa kanya.

-flashback-

Pagpasok ko sa men's rest room, agad kong chineck lahat ng cubicle at nakita ko si Rence na nakaupo sa sahig, hawak yung tiyan niya, at basang basa ng tubig.

Lumabas ako ng rest room at pumunta sa parking lot kung saan nakapark yung kotse ko at kinuha yung jacket ko sa loob at binalikan ko na si Rence. Tinulungan ko siyang makatayo at sinuot yung jacket sa kanya at pumunta sa parking lot. Iniuwi ko siya sa boarding house.

Napagdesisyunan kong wag munang pumasok dahil mas kailangan niya ng kasama. Na never kong naisip na gagawin ko.

Nakatulog siya sa sasakyan ko so no choice ako kundi buhatin siya. Habang papunta ako sa room ni Rence, sakto namang palabas ng room si Kyle.

"Bro, what happened?"

"Just an accident. Hey, can you open the door for me." Sabi ko kay Kyle. Buhat ko kasi si Rence. So siya na yung pinagbukas ko ng pinto ng room ni Rence. Hiniga ko siya sa kama niya.

"Bro, I need your help regarding this one" sabay turo ko kay Rence. He needs to change kase.

"Oh. No. No. I can't and I won't. You can do it by yourself. And Angel, don't forget about the plan." At lumabas na siya ng pinto. How can I do it alone. Medyo nakakaramdam pa nga ako ng ilang sa kanya ehh. No choice, ako ang nagbihis sa kanya at nakita ko yung kabuuan niya.

-end of flashback-

Tuesday ngayon. Wala kaming pasok at bored na naman ako. Nakakulong lang ako dito sa room ko. Bigla na namang pumasok si Kyle.

"Hey bro!"

"Uso ang kumakatok" bigla-bigla nalang kasing pumapasok.

"Oh. Sorry. By the way, what's your relationship now with Rence?" Tanong ni Kyle. Binigyan ko siya ng 'what do you mean' look at tinawanan lang niya ako.

"Don't act like you don't know what am I talking about.." Sabi na eh. About ito kay Rence.

"Wala." Mahinang sabi ko. Eh wala naman talaga.

"By the way, I haven't seen him for about a week now. Kumakain ba yun?" Oo nga noh? Di ko pa rin siya nakitang lumabas since nung nangyari yun. Baka nga di pa rin yun kumakain since nung nangyari yun.

"Ewan ko dun." Pero sa totoo lang, "medyo" nag-aalala ako.

"Puntahan mo" wala talagang masabing maganda itong Kyle na ito.

"Ayoko." Tanging nasabi ko.

"Arte neto. Alam mo, mas kailangan niya ng taong makakausap sa ganitong pagkakataon. He needs you especially your Zayn Malik-like body." Wala talagang masabi itong loko nato. Tsaka sino yung Zayn nayun?

"Zayn what? Who's that?"

"Haha. Wala. Sige bro, I need to go. We have a date"

Loko talaga yun. Ang weird niya. Pero, ano na kayang nangyari sa Rence na yun? Bakit kaya di pa siya lumalabas? My curiousity leads me to his door. Kumatok ako pero walang sumasagot so I call his name.

"Rence?"

"Rence? Are you okay now?"

But still no respond. Ano na ba kasing nangyayari sa tao nayun? Pinihit ko yung door knob, luckily di iyon nakalock.

"Rence!" Nakaupo siya sa isang sulok. Tulala at umiiyak. Umupo ako sa harap niya. Nag-aalala na talaga ako.

"Rence. Are you o---" hindi ko na natapos yung sasabihin ko kase niyakap niya ako. Niyakap niya ako ng mahigpit. I can't help but to hug him to comfort him. I just let him cry on my shoulders.

"Go on. My shoulders are always ready for you."

And after couple of minutes nahimasmasan na siya. Tinulungan ko siyang makatayo pero natumba siya. Nanghihina siya.

"Hindi ka kumakain no? Wag mo masyado dibdibin yun. I'm here for you and I promise that they'll never touch you again." Ewan ko. Basta yan nalang yung lumabas sa bibig ko.

Huh? Bakit ko sinabi yon? Tapos, tiningnan niya ako with a 'what do you mean' look. Pano ko ba ieexplain?

"Ahhh. Eh.. Ku-kumain ka na ba?" Nauutal na tanong ko kahit na alam kong hindi pa siya kumakain. At umiling siya.

"Ako din ehh. Come on. Lets eat. Tara sa baba." Pag-aaya ko sa kanya. Nagluto kasi ako kanina. Umiling na naman siya at tumunog yung tiyan niya. Hahaha. Nakita ko naman na namula siya.

"Okay. Just wait here. Kukuha nalang ako ng food sa baba tapos, iaakyat ko dito." Hindi pa siya sumasagot, lumabas na ako at nagmamadaling kumuha ng food. Pagkabalik ko, nakaupo lang siya sa kama niya. Ayos ahh? Breakfast in bed?

"Here. Kumain ka ng marami." Naupo lang ako sa kama niya at pinapanood siya . di niya ginagalaw yung pagkain. Ayy, nanghihina nga pala to.

"Okay, open your mouth. Susubuan kita. Oh. Ahhhhh" ohhh shitt. Cute din pala siya hahaha. Pero parang nagugutom din ako.. Di pa din kaya ako kumakain.

Napansin niya na nakatingin ako sa kanya. Nakakahiya s**t.

"Kumain ka din, alam kong nagugutom ka" automatiko akong napatingin sa kanya. Nagsalita na ulit siya. Napangiti nalang ako at tumango sa kanya. Sinunod ko yung sinabi niya at kumain din ako.

Masaya lang kaming kumakain sa loob ng room niya. Iisang plate, iisang food, at iisang spoon lang ang gamit namin. At di ko iyon napansin

-fast forward-

7:00 pm na. Nakahiga lang kami ni Rence dito sa kama niya at naglalaro sa ipod ko. Naalala ko lang, may pasok na pala bukas.

"Umm.. Rence?"

"Umm?" Sagot niya habang nakatutok sa iPod.

"Papasok ka na bukas??"

"Ayoko. Natatakot ako." Huminto siya sa paglalaro at tumingin sakin. Now, about 12 inches lang ang layo ng mga mukha namin.

"Napag-usapan na natin yan diba? I've told you already na hindi na sila makakalapit pa sayo di ba?"

"Ummm.. Let me think." Sagot niya. Haha. Parang bata.

"Rence!"

"Okay, okay. Papasok na ko bukas."

"Really?"

"Kulit mo" at sa sobrang tuwa ko niyakap ko siya, part of the "Pakiligin Siya" tactics ni Kyle.

"Ehem" sabi niya.

"Opps. Sorry. Sige matulog ka na. 8 am ang first class natin." Aalis na sana ako ng magsalita siya.

"Umm.. Tungkol diyan."

"What??" I ask him with a smile. Parang alam ko na ang sasabihin niya.

"Dito ka nalang matulog."

"Haha. I knew it."

So Nahiga na ako sa kama niya at nakaharap ako sa opposite niya. Ang awkward kasi eh. Pero dahil sinusubukan kong maging mabait..

"Ummm.. Angel?" Tawag nito sa pangalan ko. Napalingon agad ako sa kanya and saktong nakaharap din siya sakin.

"Yes?"

"Payakap"

"Hu." Pagtanggi ko. Abuso na siya. Pero lolokohin ko muna.

"Okay." Sabi niya tas tumalikod sakin. Nagalit.

"Pssssttt" tawag ko sa kanya. Kinakalabit ko siya.

"Psssstttt"

"Pssssstttt"

"Angel, matulog na tayo. May pasok pa bukas. Baka malate ta----" hindi na niya natapos yung sasabihin niya ng yakapin ko siya mula sa likod. I just think nalang na this is still part of the plan, but I'm enjoying it.

"Sorry" sabi ko.

"Hinde, okay lang"

"Sorry"

"Okay na nga"

"Sorry"

"Sinabi na ngang okay la---" humarap siya sakin without knowing na malapit lang ang mukha ko and..

Nahalikan niya ako sa lips.