-ŞEYDA
Adeta yürüyemiyordum ve elimin acısıyla sıkıyordum dişlerimi. Kalbim delicesine çarpıyordu ve nefes alırken zorlanıyordum. Uzun koridorda ilerlerken sürekli kafamı arkaya çeviriyordum. Sanki her an Cabir çıkıp gelecekmiş gibiydi. Göz yaşlarımı koluma silerken bileklerimden yere damlayan kanlara odaklamıştım bakışlarımı... Saçlarım dağılmıştı, terlemiştim, sersem gibi adım atıyordum. Cabir'in bileğime bağladığı al yazmayı güçlükle çıkardım bileğimden ve sırtımı duvara yaslayarak al yazmayı ağzıma, dişlerimin arasına yerleştirdim... Çektiğim acıdan çığlıklarım duyulmasın diye... Zor bela geldim merdivenlere, başımı şöyle bir uzatıp etrafı kontrol ettim fakat bu saatlerde kolay kolay kimse olmazdı. Güçlü olmam gerekiyordu, her ne kadar iki büklüm olsam da bu şarttı. Artık ağlamaktan n
