ลุ้นรักทายาทมาเฟีย

จัดการ

ด้วยความที่คาร์รินไม่ทันระวังตัว ปากบางของหล่อน จึงถูกปากหนาของผู้ชายตรงหน้าประกบปากบางนั้นอย่างรวดเร็ว เขาบดเบียดบดจูบเรียวปากแนบแน่น หญิงสาวดีดดิ้นไปมาเต็มแรงมือน้อยทุบตีหน้าอกแกร่งไปมา แรงที่มีมันน้อยนิดเสียจนน่าโมโหตัวเอง มือหนาของชายหนุ่มกอดรัดเอวคอดกิ่วไว้แน่น

ชายหนุ่มออกแรงดึงร่างบางบนตักเข้าแนบชิดอกแกร่งมากขึ้น มือหนาจับท้ายทอยไว้มั่น เกรงว่าหล่อนจะหนีหาย ร่างบางตัวเบานี้ดื้อซะยิ่งกว่าอะไร ดูสิเขาบดเบียดปากบางขนาดนี้หล่อนยังไม่ยอมเปิดปากหล่อนเลยด้วยซ้ำ

"อื้อออ....."หญิงสาวครางประท้วง เมื่อชายหนุ่มพยายามจะเปิดปากบางของหล่อนให้ได้ ยังไงซะหล่อนก็จะไม่ยอมให้เป็นเหมือนครั้งที่แล้วแน่ คาร์รินนึกดังนั้นหล่อนจึงออกแรงผลักหน้าอกชายหนุ่มออก ปากบางรีบงับตรงหัวไหล่กว้างของชายหนุ่มทันที

“โอ้ยยยย.....น้องคาร์ริน” เสียงทุ้มเข้มของแกรนด์เดร์ส่งเสียงร้องออกมา เมื่อบ่ากว้างของเขาถูกแม่คู่หมั้นกัดอย่างจัง ชายหนุ่มยืนมองร่างบางที่ยืนหอบหายใจอยู่ตรงหน้าเขา โดยทิ้งระยะห่างนั้นพอสมควร แกรนด์เดร์มองใบหน้าสวยที่ยืนยิ้มอย่างอารมณ์ดีสลับกับลูบบ่ากว้างของเขาไปมา

“ดี..สมน้ำหน้า พี่แกรนด์เดร์บ้าชอบฉวยโอกาส” คาร์รินพูดด้วยน้ำเสียงเชิงเย้ยหยัน สายตาหวานมองชายหนุ่มนิ่งแล้วยิ้มมุมปาก

“นี่น้องคาร์ริน ทำกับพี่ขนาดนี่เลยเหรอ หยุดเลยนะ อย่าหนี” แกรนด์เดร์ ส่งเสียงเรียกร่างบางที่วิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว เขาออกแรงวิ่งตามหญิงสาวทันที ในใจเขานึกเจ็บใจคู่หมั้นของเขาเป็นที่สุด เดี๋ยวนี้ร้ายกาจนักนะ ไม่อ่อนหวานเหมือนเมื่อก่อนแล้วเหรอ ดูซิหล่อนไม่เคยทำร้ายเขาเลย ยังดีนะที่หล่อนกัดไม่เต็มแรงนัก ไม่อย่างนั้นเขาต้องเจ็บมากกว่านี้แน่เลย ชายหนุ่มนึกไปพรางมองบ่ากว้างของเขาไป ระหว่างที่เดินตามทางก็มองหาร่างบางจอมแสบนั่น

หลังจากที่คาร์ริน วิ่งหนีชายหนุ่มออกลงมาจากดาดฟ้า ร่างบางก็รีบเปิดห้องพักแล้วก็รีบลงกลอนประตูทันที หล่อนเกรงว่าชายหนุ่มจะตามมาทัน หากตามทัน หล่อนมีหวังถูกจับตีก้นลายแน่ๆ เลย แต่มันก็สมควรแล้วนี่โดนซะบ้าง แค่กัดเองมันน้อยไปนั่นนะ ทีเขายังทำร้ายจิตใจหล่อนสารพัด ยังดีที่หล่อนไม่ออกแรงมากนัก มันน่าจะกัดให้เนื้อขาดจริงเชียว อีกอย่างชอบฉวยโอกาสที่สุด ขโมยจูบหล่อนอีกแล้วเมื่อนึกดังนั้นร่างบางก็ยกมือเรียวแตะปากบางของหล่อนอย่างลืมตัว ในใจเต้นรัวผิดปกติ

“อะไรคาร์รินเอ้ย อย่าไปหวั่นไหว นึกถึงวันนั้นสิ” หญิงสาวสะบดกับตัวเองเบาๆ แต่แววตาคู่สวยนั้นสลดลงเล็กน้อย อีกใจหล่อนกก็รู้สึกสงสารเขาอยู่ลึกๆ คาร์รินนอนคิดเรื่องราวต่างๆ อยู่สักพักหนึ่งร่างบางก็พล่อยหลับไป

แกรนด์เดร์ กลับถึงห้องด้วยอารมณ์หงุดหงิด ชายหนุ่มนึกเจ็บใจตัวเองที่วันนั้นพูดจาไม่ดีกับเจ้าหล่อนออกไป ทุกวันนี้ทุกอย่างมันเลยดูยากขึ้นอีก หล่อนกลายเป็นเด็กดื้อเสียแล้ว แล้วถ้าในอดีตตอนเด็กๆ เจ้าหล่อนก็เอาแต่ใจใช่ย้อย แล้วความแสบของหล่อนก็มีรอบตัว สาวน้อยน่ารักอ่อนโยนสำหรับเขาคงไม่มีอีกแล้ว ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่นอนหลับใหลอยู่ข้างเขานี้ก็ส่ายศีรษะไปมา ทำไมเธอไม่เป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่นบ้างนะคาร์ริน ผู้หญิงคนอื่นมีแต่เสนอตัวให้พี่แต่กับเธอนี่สิ..... เฮ้ยยย....!!!!! ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ อย่างเหนื่อยล้า

****************

วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่คาร์รินและเพื่อนๆ จะต้องไปจากที่นี่ ทุกคนมีนัดสลายตัวกันตอนบ่าย คาร์รินยืนรอแอนนาอยู่บริเวณร็อบบี้ หล่อนมาพร้อมกระเป๋าถือ สองสามใบ ไม่นานนักชายหนุ่มที่มีใบหน้ายิ้มแย้มก็เดินลงมายังชั้นล่าง เขาส่งยิ้มกว้างให้หล่อนพรางๆ แล้วเดินตรงมายังหล่อนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาข้างหน้านี้

“เป็นไงบ้างครับสองสามวันมานี้ สนุกไหม” คำแรกที่ชายหนุ่มกล่าวทักทาย มันทำให้หญิงสาวนึกถึงเรื่องราวของหล่อนกับคู่หมั้นหล่อนด้วย คาร์รินยิ้มแบบเจื่อนๆ

“ก็สนุกอยู่ค่ะ ยายกานดาเข้าใจหาสถานที่นะคะ” หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่โซฟาอีกฝั่งหนึ่งแล้วก็ยิ้มหลังกล่าวชมเพื่อนสาวชาวไทยที่เป็นคนจัดหาสถานที่เที่ยวนี้

“ครับ ผมชอบที่นี่นะครับ อีกอย่างที่นี่ทำให้ผมได้คุยกับคุณคาร์รินด้วย” ชายหนุ่มพูดไปก็หันไปมองรอบๆ โรงแรมไป แล้วสุดท้ายก็มาส่งสายตาหวานๆ ให้กับคาร์รินทำให้หญิงสาวต้องอมยิ้มกับความเซี้ยวของเขา

“แหมคุณอเล็กก็พูดซะ คาร์รินอายนะค่ะเนี่ย” หญิงสาวบอกชายหนุ่ม ด้วยอาการเขิน จะไม่ให้อายได้อย่างไรกันก็เขาเล่นขายขนมจีบมายังหล่อนตลอดเวลาเลยนี่ซิ

“ผมพูดจริงครับ แล้วทุกอย่างที่ผมพูดมันก็จริงซะยิ่งกว่าจริงเลย” อเล็กบอกหญิงสาวด้วยสายตามุ่งมั่น ทำเอาร่างบางที่นั่งยิ้มอยู่นี่ถึงกับกลืนน้ำลายหนืดๆ เลย

“คุยอะไรกันอยู่เหรอค่ะ อย่าบอกนะว่าจีบกันอยู่” ยังไม่ทันที่สองหนุ่มสาวที่นั่งอยู่ก่อนจะพูดประโยคใดต่อ เสียงหวานของเพื่อนสาวคาร์ริน ก็ดังขึ้นขัดจังหวะพอดี

“คุณแอนนารู้ได้อย่างไรครับ ถูกต้องที่สุดเลย ฮ่าๆ ๆ” อเล็กเป็นคนตอบแทนคาร์ริน ที่นั่งแก้มป่องใส่หญิงสาวผู้มาใหม่อยู่นี้ โดยทั้งสามพากันหัวเราะร่าดังหน้าร็อบบี้ไปหมด แต่ทั้งสามก็ต้องชะงักเสียงหัวเราะ เมื่อหญิงสาวสวยที่เดินนำบริกรและทีมงานฮอลิวู๊ดที่ลากกระเป๋ามานั้น กระแทกส้นเท้าเสียงดังมาก ดาราสาวเดินนวยนาดสะบัดก้นงอนสวยและผมสีทองไปมาอย่างเฉิดฉาย หล่อนหันมายิ้มเหยียดให้กับกลุ่มของคาร์ริน แล้วก็หันไปเช็คเอ๊าหน้าเคาร์เตอร์ คาร์รินพยายามหันมองผู้ชายร่างสูงที่ได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั้นหล่อน ไม่มีแม้เงาหรือบอร์ดี้การ์ดของเขา ไปไหนนะ หรือว่ากลับไปแล้ว หญิงสาวนึกในใจ

“มองหาอะไรหรือคาร์ริน” เสียงแอนนากล่าวถามหญิงสาวอย่างสงสัย เพราะเจ้าหล่อนก็มองหาบางสิ่งบางอย่างเช่นกัน

“ปะ..ป่าว ฉันกำลังมองหาเพื่อนๆ ของเราหนะว่าจะลงมาครบหรือยัง” คาร์ริน ตอบเพื่อนสาวอย่างตะกุกตะกัก เหมือนเด็กถูกจับได้ว่าทำอะไรผิด

“อ๋อ ฉันนึกว่ากำลังมองหาสิ่งเดียวกับฉัน ก็ผู้ชายที่มาด้วยกับเจ้าหล่อนวันนั้นไง หล่อมาก เท่ห์สมาร์ท เสียดายเห็นไกลไปหน่อย ไม่ถนัดเลย สงสัยจะเป็นแฟนยายดารานี่” แอนนาบอกหญิงสาวตามตรง ใบหน้าสวยภายใต้แว่นหนานั้นนิ่วมันเล็กน้อย

“ช่างเหอะแอนนา ปล่อยเขาไปเหอะ” เสียงหวานของคาร์รินกล่าวตัดบท หลังจากที่ทั้งสามคนคุยกันได้ไม่นานนัก เพื่อนๆ ทั้งหมดมากันพร้อมหน้าพร้อมตา ทุกคนต่างร่ำรากันเรียบร้อย โดยบางคนเริ่มทยอยออกเดินทางแล้ว คาร์ริน ยังคงนั่งรอบอดี้การ์ดของหล่อนให้มารับ เจ้าหล่อนผิดเองที่ไม่โทรตั้งแต่เมื่อคืน ทำให้พวกนั้นมาเรทเล็กน้อย อเล็กอาสานั่งรอเป็นเพื่อน เพราะว่าใจเขาก็ยังไม่ค่อยรีบกลับเช่นกัน

อเล็กออกปากชวนหญิงสาวออกไปเดินเล่นเพื่อฆ่าเวลานั้น ทั้งสองเดินคุยกันตามชายหาด ภาพที่แสนบาดตานี้ มันปรากฏต่อหน้าชายหนุ่มผิวขาวใบหน้าหล่อคมเข้มที่ยืนมองทั้งคู่ไปด้วยอารมณ์ครุ่กรุ่น มือหนาหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดเบอร์สั่งการบางอย่าง ไม่นานนัก รอยยิ้มมุมปากก็ปรากฏขึ้น

“คุณคาร์รินค่ะ คนที่บ้านคุณมารับแล้วคะ” เสียงพนักงานสาว วิ่งเข้ามาหาหญิงสาวที่เดินรับลมอยู่แถวๆ นั้น อเล็กหันมายิ้มให้หญิงสาว

“เอ่องั้นคาร์รินกลับก่อนนะค่ะคุณอเล็ก” หญิงสาวกล่าวลาเพื่อนชายที่ขายขนมจีบหล่อนเป็นว่าเล่นด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรภาพ

“อ๋อครับ ว่างๆ ผมจะแวะไปหาที่บ้านบ่อยๆ นะครับ” อเล็กถือโอกาสขออนุญาตหญิงสาวไปเที่ยวบ้านหล่อนซะเลย

“ยินดีคะ ว่างๆ เชิญนะคะ” คาร์รินกล่าวเชิญชวนชายหนุ่มอย่างยินดี อเล็กไม่ได้พูดคำใดออกมา เขายิ้มให้ พรางยกมือขอตัวรับโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ในกระเป๋านานแล้ว

******************

คาร์รินเดินมายังร๊อบบี้เพื่อเอากระเป๋าเดินทาง แต่พนักงานบอกว่ามีคนมายกขึ้นรถไปแล้ว หญิงสาวก็ไม่ได้ว่าอะไร หล่อนรู้ดีว่าลูกน้องของป๋าเขานี่ทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง พนักงานสาวเดินนำหล่อนไปยังรถที่จอดรอรับหล่อนอยู่แล้ว โดนมีบอร์ดี้การ์ดใส่แว่นดำยืนรออยู่ข้างรถ หญิงสาวไม่ทันได้สังเกตุด้วยซ้ำว่าบอร์ดี้การ์ดหล่อนหน้าใหม่หรือเก่า ในใจของหล่อนก็อยากจะกลับบ้านเต็มทีแล้ว

ร่างบางเข้าไปนั่งด้านในโดยยังไม่ทันมองว่ามีสิ่งใดผิดสังเกตุ แต่ทันทีที่ประตูรถปิดลง ประตูนิรภัยฝั่งด้านหลังคนขับก็ปิดขึ้นโดยอัตโนมัติ เพื่อกั้นส่วนหน้ารถระหว่างคนขับกับคนนั่งโดยสาร ร่างบางถึงกับตกใจ เมื่อหล่อนเงยใบหน้าสวยขึ้นไปมองร่างแกร่งที่นั่งอยู่เบาะด้านหลังขยับมานั่งประกบข้างหล่อนด้วยความรวดเร็ว

“เอ๊ะ...พะ พี่แกรนด์เดร์ นี่มันอะไรกันคะ” คาร์รินเอ่ยถ้อยคำฉุนเฉียว เมื่อผู้ชายหน้าหล่อที่นั่งทำหน้าตายอยู่นี้ ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มายังหล่อน หญิงสาวถอยร่างกายจนติดกับอีกฝั่งทันที

“ก็พี่เองนะซิ จะใครซะอีกหละ” ชายหนุ่มยังไม่วายพูดจายียวนกวนประสาทหล่อน หญิงสาวถึงกับทำอะไรไม่ถูก หล่อนเหมือนสัมผัสได้ถึงความไม่ค่อยปลอดภัยนัก

“แล้วพี่มานั่งในนี้ได้อย่างไร นี่มันรถคาร์รินนะ” หญิงสาวต่อว่าชายหนุ่มไม่ยั้ง หล่อนนึกโมโหเขาที่ทำตัวเหมือนเป็นหัวขโมยขึ้นทุกวัน

“นี่มันรถพี่ แล้วคนข้างหน้าก็คนของพี่” แกรนด์เดร์หรี่ตามองหญิงสาวที่ตอนนี้เหมือนนกน้อยที่กำลังจะถูกจับใส่กรง

“แล้วลูกน้องป๋าของคาร์รินหล่ะคะ พี่ทำอะไรเขาหรือเปล่า” หญิงสาวถามถึงบอร์ดี้การ์ดของหล่อนทันทีด้วยความเป็นห่วง พี่แกรนด์เดร์ก็มาเฟียย่อมๆ เหมือนกัน ความร้ายกาจความโหดไม่ต่างจากคุณอาอาลัลกับคุณป๋าของหล่อนเท่าไรนัก หล่อนเกรงว่าเขาจะทำร้ายคนพวกนั้น

“ก็ป๋าน้องเรียกกลับไปหมดแล้ว อยู่ก็ไม่ทำหน้าที่นี่ ปล่อยให้คุณหนูคาร์รินถูกแมงหวี่แมงวันตอม” แกรนด์เดร์หันไปบอกสาวน้อยที่นั่งหันมายังเขาด้วยสีหน้าตกอกตกใจอยู่

“อันนั้นมันก็เป็นเรื่องของคาร์รินคะ แล้วพี่แกรนด์เดร์มีสิทธิ์อะไรมาวุ่นวายด้วยคะ” คาร์รินตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มดังลั่น ยังดีที่รถคนนี้เก็บเสียงไม่อย่างนั้นคนขับด้านหน้าต้องได้ยินแน่นอน

“พี่มีสิทธิ์แน่นอน สิทธิ์ในการเป็นคู่หมั้นไง” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเข้มและเรียบ เขามองหญิงสาวที่จ้องเขาเขม็ง อย่างไม่แพ้กัน

“สิทธิ์ของพี่ก็กำลังจะหมดในไม่ช้านี้หละคะ คาร์รินจะถอนหมั้น แล้วก็จะไปคบกับคนที่เขาเต็มใจแต่งงานด้วย” หญิงสาวตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มไม่แพ้กัน

“หึ...ไม่มีวันนั้นแน่นอนคาร์ริน พี่ไม่ยอม แล้วก็ไม่มีใครหน้าไหนมาขวางพี่ด้วย” แกรนด์เดร์เค้นเสียงต่ำพูดใส่ใบหน้าหญิงสาว

“พี่แกรนด์เดร์เห็นแก่ตัว ทีพี่เองยังไปนอนกับสาวคนนู้นทีคนนี้ที เมื่อไม่อยากแต่ง เราก็ถอนหมั้นไปซะ” คาร์รินตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มดังลั่น น้ำอุ่นๆ มันเริ่มเอ่อล้นดวงตาหวานนั้น

“พี่ไม่ถอน แล้วก็ไม่มีวันถอนด้วย จำไว้”

เพี๊ยะ...!!!! สิ้นเสียงพูดของชายหนุ่มคือเสียงฝ่ามือหญิงสาวฟาดไปที่ใบหน้าหล่อขาวจนขึ้นที่แดงอย่างเห็นได้ชัด “เลว เลวที่สุด” คาร์รินพูดใส่ชายหนุ่มด้วยความโกรธหล่อนไม่ลังเลเลยที่จะตบหน้าชายหนุ่มจอมเห็นแก่ตัวนี้

“หึ...พี่เลวนักใช่ไหม พี่เลวได้มากกว่านี้อีก” แกรนด์เดร์พูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแสนจะเย็นยะเยือก ทำเอาคนฟังต้องถอยหนี เมื่อร่างแกร่งค่อยๆ เคลื่อนกายหนาเข้าหาร่างบางช้าๆ สายตาคมฉายแววดุจนน่ากลัว มุมปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยพี่จะจัดการเด็กดื้อให้อยู่หมัด พี่ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น ในเมื่อหล่อนจะถอนหมั้นกับเขามันก็มีวิธีเดียวที่เขาจะยับยั้งหล่อนได้.......>>>>>>>