Nahimas niya ang kaliwang braso nang dumampi ang tila yelo sa lamig na hangin. Nanginig din siya dala niyon. Ganito rin ba talaga kapag mag-isa kang naglalakad? Lahat na lang kailangang maalala mo?
Nagpalinga-linga siya sa pagbabakasakaling may makikitang ka-buddy na puwedeng makasabay pauwi. Bahagya pang pumihit patalikod.
Nakalagitnaan na niya ang malawak na pathwalk na sentro ng unibersidad nang matanaw si Jiro na seryosong nakaupo sa konkretong mesa sa tapat ng Graduate School building. Mag-isa lang nito at mukhang malalim ang takbo ng isipan.
Natigilan siya at tuluyang pumihit paharap sa gawi nito. Pinagmamasdan ang binata sa malayo.
Kapag ganito talaga si Jiro ay nagmumukha itong misteryoso. Pero aywan ba niya kung bakit para sa kanya, nakadaragdag pa iyon sa natural na taglay n
