Wala siyang kaimik-imik at tulala lang din habang nilalaro sa kamay ang red ballpen ni November. Kasalukuyang nasa loob sila ng silid-aklatan dahil nagpasama sa kanya ang huli matapos siya nitong istorbohin sa sana ay pagtulog niya sa opisina.
Maigi na rin iyon, naisip niya. Baka kasi mapasarap din ang kanyang pag-idlip at hindi na niya mapasukan ang kanilang susunod na klase ng alas cuatro. Siya pa man din ang tipo ng tao na kapag sobrang antok na ay dere-deretso na ang tulog.
Isa pa, naisip niya ulit, na mas maigi na ring dumating si November sa opisina kanina kaysa hindi. Ayaw niyang maabutan siya ng kahit na sinong ROTC instructor o alumni na natutulog sa opisina. Nakahihiya iyon. Ayaw rin niyang masita lalo na at tatatak na sa isip niya ang kahihiyan niyang iyon habang buhay.
Sumag
