"Anak, Ciel! Mabuti naman at nakarating ka na!" masiglang bungad sa akin ni Mama nang makababa na ako ng sasakyan. Ramdam ko ang kasiyahang nararamdaman ni Mama sa mga oras na ito, lalo na't mahigit isang taon na rin ang lumipas mula nang huli akong makauwi rito.
"Sorry po, Ma. Akala ko nga po hindi rin ako makakauwi ngayon, eh. Hindi po kasi ako pinayagan ng head namin, pero nagulat na lang po ako kagabi nang tinawagan ako at sinabing puwede na daw akong mag-leave, kaso 2 days lang daw po puwede."
"Hays— ano ka ba! Ang mahalaga nakauwi ka na! Halika na! Nasa loob na ang Tita Loy mo at ang pinsan mong si Disney."
"Teka po, Ma! Nasaan po pala si Papa?" hindi ko napigilang itanong nang hindi ko napansin si Papa sa paligid.
"Nagpapahinga ang Papa mo sa loob. Kauuwi lang ng Papa mo galing
