เพลย์บอยอ้อนรัก

ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

"คุณแม่ขา น้ำค้างตัดสินใจได้แล้วนะคะ" เธอบอกกับคุณแม่เสียงอ่อย ถึงเธอจะยอมตัดสินใจแต่งงานกับเขา แต่เธอก็ยังเป็นกังวลในหลายๆ เรื่องอยู่ดี เธอไม่ได้รู้สึกดีใจเลยแม้นแต่น้อย แต่เธอกลับรู้สึกเศร้าเสียมากกว่า แต่ถึงยังไงเธอก็ได้ตัดสินใจไปแล้ว

"จริงหรือลูก หนูตัดสินใจว่ายังไงไหนบอกแม่สิลูก" คุณขวัญนภาถามลูกสาวด้วยรอยยิ้มขณะที่ท่านกำลังนั่งลงที่โต๊ะอาหาร แล้วน้ำค้างก็นั่งลงตามท่าน แล้วตอบท่านว่า...

"น้ำค้างตกลงจะแต่งงานกับพี่เขาค่ะ" รอยยิ้มเต็มใบหน้าของผู้เป็นแม่ ท่านดีใจที่ลูกชายของท่านจะได้ผู้หญิงที่ดีมาเป็นภรรยา แล้วท่านก็แน่ใจว่า แม็กจะต้องเลิกเจ้าชู้ถ้าได้รู้จักกับน้ำค้างลูกสาวของท่านคนนี้อย่างแน่นอน ขณะที่คุณขวัญนภากำลังดีใจในคำตอบของลูกสาวอยู่นั้น แต่น้ำค้างเองกลับไม่ได้รู้สึกดีใจเลย

เธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งบนโลกใบนี้ ที่อยากจะมีชีวิตคู่ที่มีความสุขเหมือนกับคนอื่นๆ เขาแต่ในเมื่อเธอได้ตัดสินใจไปแล้ว เธอก็จะทำมันให้ออกมาดีที่สุด เธอจะมัดใจเขาไว้ให้ได้ตามที่คุณแม่บอก แต่จะทำยังไงล่ะ ข้อนี้เธอคงต้องไปศึกษาเอาเองแล้ว เพราะคงไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้ น้ำค้างเป็นผู้หญิงที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ชีวิตของเธอก็ผ่านความเลวร้ายมามาก กว่าจะได้มาเจอกับคุณแม่คนนี้ เธอก็ลำบากมาพอสมควร เพราะฉะนั้นเรื่องนี้เธอก็จะต้องผ่านมันไปให้ได้เช่นกัน

"ขอบใจมากนะลูก ต่อไปถ้าหนูมีปัญหาอะไรให้หนูคิดไว้เลยว่า แม่อยู่ข้างหนูเสมอ" ถึงคุณขวัญนภาจะรู้ว่าเรื่องนี้มันไม่ง่ายเลย แต่ท่านก็อยากให้กำลังใจน้ำค้าง ท่านเชื่อว่าน้ำค้างต้องทำได้

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

แม็ก คาร์ลอส ได้เดินทางมาเหยียบเมืองไทยในรอบสิบห้าปี วันนี้ที่เขายอมมาเมืองไทย ไม่ได้เป็นเพราะอยากจะมาแต่งงาน แต่เป็นเพราะอยากจะมาดูหน้าผู้หญิงที่จะมาแต่งงานกับเขา ซึ่งแม็กก็ไม่รู้เลยว่าเธอคนนั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร มาครั้งนี้แม็กพาคนสนิทมาด้วยหนึ่งคน ชื่อมาร์ค เป็นมือซ้าย ส่วนมือขวาชื่อจอร์น ให้ทำงานแทนเขาอยู่ที่นิวยอร์ก เมื่อมาถึงสนามบินก็มีคนของคุณขวัญนภาเอารถมารับ ท่านไม่ได้มารับลูกชายด้วยตัวเองเพราะท่านรอรับอยู่ที่บ้าน ก็เลยส่งคนขับรถมารับที่สนามบินแทน

รถแล่นผ่านหน้ามหาวิทยาลัยของไทย แม็กตื่นตาตื่นใจกับสาวๆ นักศึกษาที่เมืองไทย เพราะมีแต่คนสวยๆ หุ่นดีๆ กันทั้งนั้นเลย มองไปก็เพลินตาดี แล้วแม็กก็เห็นเด็กนักศึกษาผู้หญิงคนนึง ดูจากหน้าตาแล้วน่าจะอยู่ปีสามปีสี่เห็นจะได้ ผู้หญิงคนนั้นผิวขาวขายาว ใส่กระโปรงทรงเอสั้นพอประมาณ ก้นงอนงาม เสื้อสีขาวชุดนักศึกษาแนบเนื้อ เห็นส่วนเว้าส่วนโคง ลำคอยาวระหง ใบหน้าเล็กรูปไข่ตาโตจมูกโด่งกำลังดี ปากเป็นกระจับได้รูป น่าจูบชะมัด มองแล้วรู้สึกถูกใจแม็กเป็นที่สุด แม็กมองผู้หญิงคนนั้นที่นั่งรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัย ในขณะที่รถค่อยๆ เคลื่อนเพราะติดคนกำลังเดิมข้างทางเท้าหน้ามหาวิทยาลัย

แม็กนั่งมองเธออยู่ในรถ กะว่าจะบอกให้คนขับรถของคุณแม่ จอดสักหน่อยจะลองเข้าไปทักเธอดู แต่แล้วเขาก็เห็นว่ามีผู้ชายนักศึกษาด้วยกันเดินมานั่งข้างๆ เธอ ทำให้แม็กเข้าใจว่าน่าจะเป็นแฟนของเธออย่างแน่นอน เพราะเธอออกจะสวยบาดตาบาดใจเขาขนาดนี้ เธอคงมีเจ้าของแล้วเป็นแน่ ทำให้แม็กเสียอารมณ์ทันที แล้วรถคันที่แม็กนั่งอยู่ก็เคลื่อนตัวออกไปจากตรงนั้น

น้ำค้างไม่ได้มองว่ารถใครจะผ่านไปผ่านมา เธอไม่ได้สังเกตว่ารถคันนั้นเป็นรถคันของคุณแม่ของเธอ วิ่งผ่านหน้าเธอไป ส่วนรถคันที่คนขับรถอีกคนของบ้านเธอก็ขับมาจอดด้านหน้าเธอพอดี

"โน่นคนขับรถบ้านแกมารับแล้ว เชิญย่ะแม่เจ้าหญิง" เสียงดัดให้ฟังดูดี แต่คนฟังแล้วมันช่างขัดหูเสียจริง

"กลับก่อนนะเมธี" เมธีคือชื่อพ่อแม่ตั้งให้ เพื่อนสาวของน้ำค้าง ชื่อในวงการว่าเมญ่า จากเมธีมาเป็นเมญ่า มองเผินๆ เมธีเป็นผู้ชายหน้าหล่อรูปร่างดี เพียงแต่เมธีไม่ใช่ชายแท้ก็เท่านั้นเอง

"ฉันบอกหล่อนกี่ครั้งแล้วยะ ว่าชื่อเมญ่า...อินี่บอกเท่าไหร่ไม่รู้จักจำ" เมธีแต่งตัวเป็นชาย แต่ใจเป็นหญิง รูปร่างสูงโปร่งหน้าตาดี เพื่อนสนิทของน้ำค้างตั้งแต่ปีหนึ่ง จนถึงตอนนี้พวกเธอก็อยู่ปีสี่กันแล้ว

"จ้าเมธี...เอ๊ย! เมญ่า...บายยยย" น้ำค้างหันมายิ้มให้เพื่อนแล้วโบกมือบ๊ายบาย แล้วเธอก็เดินขึ้นรถแล้วก็กลับบ้านทันที โดยมีคนขับรถส่วนตัวที่คุณแม่ให้คอยไปรับไปส่งเธอไปเรียนทุกวัน