ตอนที่ 5
1261 Words
ตอนที่ 5
"อีกนานไหมกว่าจะถึง" เสียงเข้มเอ่ยถามคนขับรถ ด้วยอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย ก็สาวสวยคนเมื่อสักครู่แม็กอยากได้ แต่เธอกลับมีเจ้าของแล้วน่ะสิ
“อีกสองซอยก็ถึงแล้วครับ” คนขับรถตอบ เมื่อแม็กมาถึงหน้าบ้าน ที่มีประตูรั้วเหล็กขนาดใหญ่กั้นอยู่ มันก็เปิดออกเองอย่างอัตโนมัติทันที รถแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน คุณขวัญนภาออกมารอต้อนรับลูกชาย ด้วยความดีใจ ที่ลูกชายของท่านยอมมาเมืองไทยสักที
"สวัสดีครับคุณแม่ ไหนล่ะครับผู้หญิงที่คุณแม่จะให้ผมแต่งงานด้วย" แม็กเมื่อก้าวขาลงจากรถได้ ยังไม่ทันได้เดินมาถึงคุณแม่เลยด้วยซ้ำ เขาก็เอ่ยถามประโยคคำถามที่อยากรู้ออกมาทันที
"แม่ดีใจจริงๆ ที่ลูกชายของแม่อยากจะแต่งงาน" ผู้เป็นแม่รีบตอบกลับลูกชายออกไปทันที ถึงจะรู้ว่าแม็กไม่ได้อยากจะแต่งงานอย่างที่ท่านพูดจริงๆ แม็กคงแค่อยากจะเห็นหน้าน้ำค้างก็เท่านั้น ข้อนี้ท่านรู้ดี
(แม็ก คาร์ลอส)
"ใครว่าล่ะครับ ผมแค่อยากจะมาดูตัว ไม่รู้ว่าจะขี้เหร่ขนาดไหน จะทั้งอ้วน ทั้งดำ หรือเปล่าก็ไม่รู้" ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่าถ้าเป็นแบบที่ผมพูดจริงๆ ผมไม่เอาแน่ๆ เสียชื่อเพลย์บอยหมด อุตส่าห์สะสมชื่อเสียงในเรื่องนี้มาตั้งนาน ผู้หญิงแต่ละคนที่ผมเลือกมันต้องสวย น่ารัก หุ่นดี แล้วก็เนื้อเน้นๆ ผอมแห้งแรงน้อยผมก็ไม่ชอบ
"คนขับรถกำลังไปรับกลับบ้าน เดี๋ยวก็คงจะถึง ป่ะตาแม็กเข้าบ้านก่อนไม่ต้องอยากเห็นหน้าน้องขนาดนั้นก็ได้" ผมก็ต้องอยากเห็นหน้าเธอคนนั้นเป็นธรรมดา ก็บินรัดฟ้าข้ามน้ำข้ามทะเลมาก็เพื่อสิ่งนี้แหละ อ่อ...เพื่อสมบัติของผมด้วย คุณแม่นะคุณแม่!! ถ้าเธอสวยน่ารักก็คุยกันได้นานหน่อย แต่ถ้าขี้เหร่ก็จบผมบินกลับบ้านของผมพรุ่งนี้แน่ ส่วนเรื่องแต่งงานฝันไปเถอะผมไม่แต่ง!
ผมเดินตามคุณแม่ของผมเข้าบ้าน บ้านหลังนี้ผมยังไม่เคยมา คุณแม่พึ่งซื้อตอนกลับมาอยู่เมืองไทย ผมมองภายในบ้านตกแต่งได้ทันสมัยตามสมัยนิยมเรียบๆ แต่ก็ดูหรูหราดี
"ยัยน้องสาวนอกไส้ ไปเรียนเหรอครับคุณแม่” ผมถามคุณแม่อีกครั้งอย่างสนใจ ขณะที่หย่อนก้นนั่งลงที่โซฟาภายในห้องนั่งเล่นข้างๆ คุณแม่ของผม วันนี้ดูสีหน้าของคุณแม่ ท่านดูจะมีความสุขกว่าวันที่ไปหาผมที่นิวยอร์กเยอะเลยนะครับ
"ทำไมเรียกน้องแบบนั้นล่ะตาแม็ก แกจำไว้เลยนะว่าน้ำค้างคือลูกสาวของแม่คนหนึ่งเหมือนแก" ฮึ!! น้องสาวอย่างนั้นเหรอ พี่น้องที่ไหนเขาแต่งงานกัน ผมไม่มีทางคิดกับยัยนั่นเป็นน้องแน่ๆ
“เธอไม่ใช่น้องสาวผม ผมเป็นลูกคนเดียว แต่ถ้าเป็นอย่างอื่น...ผมไม่ขัด” ผมพูดอย่างขอไปที จนคุณแม่ถอนหายใจออกมาแรงๆ จนผมต้องหันไปมองหน้าท่าน ผมรักคุณแม่ของผมนะ แต่ผมไม่ต้องการการบังคับ ผมไม่ต้องการแต่งงาน แต่เงื่อนไขที่คุณแม่ตั้งขึ้นมันทำให้ผมต้องเดินทางมาที่นี่
“แม็กน้องไม่มีใคร แม่อยากให้แกรักน้องนะลูก” คุณแม่คงรักยัยน้องสาวนอกไส้มากสินะ มากกว่ารักผมอีกมั้ง ผมไม่เข้าใจ ทำไมต้องมายัดเยียดเธอให้ผมด้วย
“คุณแม่ก็เลยมายัดเยียดให้เป็นเมียผมอย่างนั้นเหรอครับ” ผมบอกตามตรงว่าไม่ค่อยพอใจคุณแม่เท่าไหร่ ที่คุณแม่ทำกับผมแบบนี้
“ตาแม็ก!!” คุณแม่เสียงดังใส่ผมทันที ท่านคงไม่พอใจที่ผมพูดความจริง
"เอาเถอะครับคุณแม่ แล้วเมื่อไหร่เธอจะมาสักที” ผมอยากจะเห็นหน้ายัยนั่นแล้ว ไม่รู้ว่าผู้หญิงแบบไหนที่อยากจะแต่งงานกับผู้ชายที่เขาไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด
"อ้าวนั่นไงมาพอดี น้ำค้างมาหาแม่สิลูก" ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินตรงเข้ามา เธอตัวเล็ก ผิวขาว ผมยาวสวย ใส่ชุดนักศึกษารัดรูปจนเห็นถึงส่วนเว้าส่วนโค้งรูปร่างของเธอ เธอเดินเข้ามาใกล้อีกนิด ฮึ๊ย!!! เธอคือคนที่ผมเห็นเธอนั่งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ตอนที่ผมนั่งรถผ่านหน้ามหาวิทยาลัย แต่เธอมีแฟนแล้วนี่ เห็นสนิทสนมกันเชียวสงสัยยัยนี่จะไม่เบา นี่น่ะเหรอผู้หญิงไทยที่คุณแม่ชมนักชมหนาให้ผมฟังอยู่บ่อยๆ ผมขมวดคิ้วแน่นเมื่อเธอเดินเข้ามาถึง ผมทำหน้าเข้มใส่เธอทันที
"นี่น่ะเหรอครับ ยัยน้องสาวนอกไส้ที่คุณแม่จะให้แต่งงานกับผม” ผมพูดขึ้นอย่างเสียอารมณ์ทันที ที่จริงผมยอมรับเลยว่า เห็นเธอครั้งแรกผมก็รู้สึกถูกใจเธออยู่ไม่น้อย แต่มารู้ว่าเธอมีผู้ชายของเธออยู่แล้ว ผมรู้สึกขยะแขยงผู้หญิงแบบนี้เหลือเกิน แล้วยังมีหน้าจะมาแต่งงานกับผมอีก ผมพูดแล้วก็มองหน้าเธออย่างไม่พอใจทำให้เธอต้องก้มหน้าลง คงเห็นสายตาของผมที่มองไป...
"สวัสดีพี่เขาสิลูก" คุณแม่พูดพร้อมกับดึงลูกสาวสุดที่รักเข้าไปนั่งข้างๆ ท่าน
"สวัสดีค่ะ" เธอเงยหน้ามองผมแล้วพนมมือเรียวสวยยกขึ้นไหว เมื่อสายตาของเธอสบตากับสายตาของผมดูเธอจะชงักไป ผมไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ แต่ผมรู้สึกว่าเธอสวย สวยมากจริงๆ ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งสวย แต่ผมก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันทีที่นึกถึงไอ้หน้าอ่อนที่นั่งข้างๆ เธออย่างสนิทสนม
"เป็นไงตาแม็กลูกสาวแม่สวยไหม" สวยครับ!! ผมไม่คิดว่าน้องสาวนอกไส้ของผมเธอจะสวยขนาดนี้ ใบหน้าของเธอสวยหวาน ดูน่ารัก ดวงตากลมโต ขนตายาวเป็นแพ นี่คุณแม่ไปเจอยัยนี่มาจากที่ไหนนะ
"ก็งั้นๆ ธรรมดามากสำหรับผม คุณแม่ก็รู้" ผมตอบแบบปัดๆ เรื่องอะไรเพลย์บอยอย่างผมที่ผ่านผู้หญิงมามาก จะต้องมาชมยัยนี่ด้วย หน้าตาก็ดูสวยดีหรอก แต่เธอคงไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาแน่ๆ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนมีแฟนอยู่แล้ว ยังจะมาแต่งงานกับผู้ชายอีกคนได้
"ตาแม็ก น้องออกจะน่ารักทำไมพูดจาแบบนั้นล่ะ" เธอทำให้คุณแม่ดุผม ผมจึงมองไปที่เธออย่างสำรวจอีกครั้ง เธอก้มหน้าลงไม่กล้าสบตากับผม
"ห้องผมอยู่ไหนเหรอครับคุณแม่ ผมขอขึ้นไปพักก่อนได้ไหมครับ" ผมเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องทันทีก่อนที่ผมจะโดนคุณแม่ดุไปมากกว่านี้ ถึงเธอจะสวยแต่ผู้หญิงอย่างเธอ ผมนิยมเอามาไว้แค่บนเตียงเท่านั้น ไม่มีวันที่จะได้มาเป็นเมียของผมหรอก ไม่รู้ว่าคุณแม่จะรู้หรือเปล่าว่า กำลังจับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำ แล้วมาใส่พานให้ผม
"น้ำค้าง...หนูพาพี่เขาไปส่งที่ห้องหน่อยนะลูก"
"ค่ะคุณแม่" นอกจากเธอจะสวยแล้ว เสียงใสๆ ของเธอมันยังทำให้เธอดูน่ารักขึ้นไปอีก เอ๊ะ!!! นี่ผมเป็นอะไรไป ทำไมจะต้องชมยัยนี่ด้วยนะ คิดแล้วก็หงุดหงิดตัวเองจริงๆ
- Writer
