ใจรักเพียงเธอ

Chapter.8 มีจากก็ต้องมีพบ

“แก้ม มีอะไรพูดกับพี่ พี่บอกแล้วไงว่าเราไม่ใช่คนไกล เรื่องลูกอินถ้าแก้มกังวลพี่ช่วยเลี้ยงให้ได้ เสาร์อาทิตย์ ปิ๊กกับแป๊กก็อยู่ คงดีใจถ้ามีน้องไปเล่นด้วยอีกคน “

“พี่น้อย แก้มไม่อยากรบกวน แก้มเกรงใจจริงๆ ค่ะ “

“จะเกรงใจทำไม เรามันหัวอกเดียวกัน พี่เคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว แม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ได้เป็นกันง่ายๆ แก้มเก่งกว่าพี่หลายเรื่อง อดทนยอมทำทุกอย่างเพื่อลูกโดยไม่นึกถึงความสุขของตัวเองเลยสักนิด เรื่องเรียนต่อแก้มควรตั้งใจ อย่าห่วงลูกอินเลยพี่จะดูแลให้เอง “แม่หม้ายผัวตายอย่างนิรนาทเข้าใจรินรดาเป็นอย่างดี แต่รุ่นน้องคนนี้ไม่ได้ผัวตายแล้วยินดีกับตำแหน่งคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว หากเป็นความลับเธอจะไม่คั้นถามให้รำคาญใจ ไว้สะดวกใจอยากเล่า เมื่อนั้นนิรนาทก็พร้อมยอมรับฟัง “ตามนี้นะ วันหยุดพาลูกอินมาส่งบ้านพี่ ไม่ใช่เรื่องลำบากนักเลยดีเสียอีก เด็กๆ จะได้สนิทกันมากขึ้น “รินลดาหมดหนทางยกเหตุผลมาอ้างเพราะถูกนิรนาทดักไว้หมด

ในใจรู้สึกโล่งแม้จะแอบเกรงใจอยู่นิดหน่อย ได้นิรนาทช่วยดูแลลูกอินช่วงวันหยุดก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้โล่งใจและรู้สึกว่าลูกปลอดภัยเพราะอยู่กับคนที่เธอรู้จักและสนิทสนมมานาน

“ขอบคุณมากนะคะพี่น้อย “พนักงานรุ่นน้องยกมือไหว้ขอบคุณเพราะรู้สึกซาบซึ้งน้ำใจครั้งนี้มาก

“เล็กน้อย อย่าคิดมากไปทำงานได้แล้ว “

“ค่ะ “

โต๊ะทำงานชิดมุม สิ่งของบนโต๊ะจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ แฟ้มเอกสารแยกหมวดหมู่ชัดเจนง่ายต่อการค้นหา รินรดาเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงประจำโต๊ะทำงานของตน แก้วน้ำส่วนตัว กระเป๋าผ้าใบกลางวางประจำตำแหน่งไม่คลาดเคลื่อน งานของเธอคือพนักงานตำแหน่งเล็กๆ ในบริษัทแห่งหนึ่ง เงินเดือนไม่สูงนักเมื่อใช้วุฒิมอหกเทียบ

ความสามารถด้านภาษาของคือใบเบิกทางชั้นเลิศทำให้ได้งานนี้อย่างรวดเร็ว พื้นฐานความรู้ของนักศึกษาแพทย์ยังพอมีเหลือ ตำแหน่งธุรการเลยตกมาเป็นของเธอ

“แก้ม พี่ฝากดูเอกสารเบิกจ่ายด้วยนะแล้วก็จดหมายเวียนด้วย สายๆ ท่านประธานจะเข้ามา พี่ฝากด้วยนะ “

“ได้ค่ะพี่อร “รินรดาพยักหน้ารับคำสั่งงานวันนี้จากเลขาของท่านประธาน เธอต้องเร่งมือทำงานให้เร็วกว่าทุกครั้ง มีงานใหญ่รออยู่ช่วงบ่ายสามนั่นก็คือไปรับลูกที่โรงเรียน หากไปช้าเกรงว่าจะถูกงอนแล้วเจอลูกอ้อนขอของเล่นชุดใหญ่ นั่นอาจจะทำให้กระเป๋าเงินของเธอเบาลง รินรดาพร่ำสอนลูกสาววัยสามขวบเรื่องการประหยัด แม้บางครั้งเธอนั่นแหละที่อดไม่ได้ยอมตามใจลูกเพราะความน่ารัก และมีความคิดที่ว่า ลูกสาวคนเดียว

“คราวหน้าเราไปกินอีกนะคะพี่น้อย เพิ่งรู้ว่าภูเก็ตมีส้มตำแซ่บๆ แบบนี้ด้วย “

“ภูเก็ตมีอีกหลายอย่างที่อร่อย พี่เบื่ออาหารทะเลแย่แล้วคิดว่าแก้มก็คงเหมือนพี่”

“แก้มชอบอาหารทะเลมากค่ะ พอได้มาอยู่แหล่งจริงๆ ก็เริ่มเบื่อแล้วเหมือนกัน แต่ลูกอินชอบมากเลยนะคะ โดยเฉพาะกุ้งสดๆ “

“งั้นดีเลย วันหยุดพี่จะได้คิดเมนูกุ้งทำให้หลานกิน “

“กลัวลูกอินจะไม่ยอมกลับบ้านมากินข้าวฝีมือแม่แล้วสิ ฝีมือทำกับข้าวพี่น้อยธรรมดาที่ไหน”

“ตอนสามีพี่ยังอยู่เขาชอบให้ทำกับข้าวให้กิน เฮ้อ อย่าเศร้าไปเลย รีบไปทำงานต่อดีกว่าได้ข่าวต้องรีบไปรับเด็ก “รินรดาหลุดขำอะไรของรุ่นพี่คนนี้ เพราะแบบนี้เธอถึงสนิทกับนิรนาทเป็นพิเศษ

การทำงานช่วงบ่ายราบรื่นไม่มีเรื่องกังวล เว้นเสียว่าเลขาสาวเดินมาเกาะขอบโต๊ะอ้อนวอนขอให้เธอเข้าประชุมช่วงบ่ายด้วย อรอุมาอ้างเหตุผลเรื่องเอกสารมีจุดไม่เข้าใจ หากผิดพลาดในที่ประชุมมาเกรงว่าจะถูกตำหนิถึงขั้นถูกไล่ออก

“นะแก้ม ช่วยพี่หน่อยนะ “

“แก้มนั่งทำแต่งานเอกสาร ไม่เหมาะมั้งคะถ้าจะให้เสนอหน้าเข้าไปอยู่ในห้องประชุมด้วย อีกอย่างแก้มต้องไปรับลูกตอนบ่ายสาม ขอโทษด้วยนะคะพี่อร “

“ถ้ามีแค่ท่านประธานพี่จะไม่กังวลเลย ดันมีแขกต่างบ้านลูกค้าใหม่เข้าร่วมด้วยนี่สิ พี่ไม่มั่นใจเลยน้องแก้ม เรื่องลูกพี่วานให้คนขับรถของบริษัทไปรับให้ได้ ช่วยพี่หน่อยนะ “แบบนั้นยิ่งไม่ได้ คนขับรถของบริษัทมีหน้าที่รับคำสั่งจากท่านประธานเท่านั้น เหตุใดจะต้องทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นใหญ่ รินรดาพยายามมองหาตัวช่วยแต่บ่ายๆ แบบนี้คงไม่มีใคร ต่างคนก็ต่างทำงาน

“ไม่ได้จริงๆ ค่ะพี่อร “อรอุมาหน้าเสียไม่คิดว่ารุ่นน้องฝ่ายธุรการจะกล้าปฏิเสธ

----