CHAPTER 66
HAZEL POV
Nakatingin lang ako kay Dad matapos siyang magkwento. Kita ko kung paano niya pilit pinipigilan ang mga luha niya—pero kahit anong pigil, kusa pa rin itong pumatak. Ang makita ang daddy ko na umiiyak dahil sa mga alaala na pilit niyang tinatago sa dibdib niya ay parang tinutusok ang puso ko. Hindi biro ang pinagdaanan niya. Dalawang babae na pinakamahalaga sa buhay niya ang nawala—at parehong hindi na kailanman babalik.
Si Mommy… nawala noong ipinanganak niya kami. May mga alaala pa siya kasama si Mommy—mga masasayang sandali, mga tawanan, yakap, at halakhak. Pero si Georgelyn? Ang kakambal kong nawala pa lang noong dalawang taong gulang… wala pa siyang muwang, wala pang masyadong alam sa mundo. Hindi niya pa kilala nang lubos si Dad, ako, o kahit ang sarili niyang
