CHAPTER 13
MR. BELFORT POV
Tahimik akong nakatingin kay Hazel—o kay Georgelyn—o kung sino man talaga siya.
Mula sa locket na hawak niya, hanggang sa mga matang litong-lito sa harap namin ngayon… parang pinipiga ang puso ko sa bawat segundo ng katahimikan. Ang mga alaala ng nakaraan ay parang unos na bumabangon, pero pinipilit kong manatiling matatag. Hindi ako pwedeng magpadala.
Hindi pa ngayon.
“Mahal ko ang asawa ko,” mahinang simula ko, at nakita kong napatingin siya sa akin. “At kung ikaw man siya… kung totoo ngang bumalik ka mula sa kawalan, ikaw ang pinakamasakit at pinakamasayang milagro ng buhay ko.”
Nanigas ang katawan niya, tila hindi alam kung matatakot ba siya o matutuwa.
Pero itinuloy ko ang sasabihin ko, kahit ramdam kong masakit ito para sa kanya—at sa akin na rin.
