CHAPTER 17

1961 Words

LAURA POV ALAS—KWATRO ng umaga nang magising ako. Kahit pumipikit na ang mata ko ay bumangon dahil maliligo pa muli ako nang magising ang buong diwa ko sa buong byahe. Kinuha ko ang towel at underwear ko. Tinignan ko rin ang susuotin ko sa buong byahe, isang maong shorts and oversized shirts para comfortable sa buong byahe. “Good morning po,” mahinang sabi ko at napahikab dahil inaantok pa talaga ako. “Magandang umaga, apo. Maligo ka na para makain ka ng almusal. Aalis ka na ngayong araw, mamimiss ka namin pero tandaan mo ay always kaming nasa likod at gilid mo, okay?” sabi ni Lola sa akin. Niyakap ko si Lola. “Mamimiss din po kita, Lola at Lolo. Always po tayo mag—video call, ha? Tinuruan ko na po kayo,” sabi ko sa kanya. “Oo naman, apo. Kayo nga nina Lara and Juanito ang wallpaper s

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD