Aras’ın evindeki o yoğun geceden sonraki gün, vücudumda hâlâ onun hapsinin izlerini taşıyordum. Ancak bu kez duygusal bir sarsıntı yoktu; sadece yeni bir normalleşme vardı. Eray’dan ayrılığımın ve ona ettiğim ihanetin acısı, Aras’ın tutkusu tarafından uyuşturulmuştu.
Aras, odasına gitmeden önce beni masasına çağırdı. Yüzü, her zamanki gibi kontrol altında, ama gözlerinde yoğun bir beklenti vardı.
“Bu akşam benimle geliyorsun,” dedi. “Şirketin en büyük potansiyel yatırımcısıyla yemekteyiz. Bu, önemli bir anlaşma. Ve sen, bu akşam benim çalışanım değil, eşim olacaksın.”
Kalbim hızla çarpmaya başladı. Eşi. Yani, herkesin gözü önünde onun malı, onun sevgilisi olacaktım.
“Ne yapmam gerekiyor?” diye sordum, sesim beklenmedik bir şekilde sakindi. Artık kuralları sorgulamıyordum.
Aras gü
