Chapter 62. Manghuhula

2166 Words

WYNTER JUAREZ Bukod sa tinanghali na akong magising, 8 am, ay sinadya ko rin na hindi muna lumabas sa kwarto kahit na mag-isa na lamang ako at wala na si Ryan. And the purpose is to avoid my family in the dining. Tutal ay gawain ko naman na ito noon pa. Alas nuebe na akong lumabas sa kwarto dahil naligo muna ako. Inaasahan kong ako na lamang mag-isa ang hindi pa kumakain dahil ibinilin ko na si Ryan kay Monet sa text ko kaninang alas singko bago ako matulog, na kapag kumain ang mga tao sa bahay ay tawagin si Ryan para makasabay, at ako, huwag na lang munang gisingin. Pero mali pala ako. "Buti bumaba ka na. Tatawagin pa lang sana kita." Si Ryan. Nakasalubong ko siya sa hagdan kaya napahinto ako. Hindi ko alam kung bakit ang aga niyang nagising samantalang pareho kaming alas singko na ul

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD