WYNTER JUAREZ
Oras na mahawakan ko ang alaga ni Ryan na kasalukuyang buhay na buhay, hindi ko naiwasang mapabungisngis.
Oo. Hindi ko nilusot ang kamay ko sa loob ng suot niyang shorts—shorts na lang dahil nabasa ang pyjama niya kagabi nang sagipin niya ako pool—ay nalaman ko pa rin na nagtagumpay ako dahil damang-dama ko ang katigasan ng kaniyang ulo. Sa ibaba.
Agad akong lumayo sa kaniya at bumalik sa puwesto ko para mahiga.
"Hindi raw tatayo, ah? Lokohin mo lelang mo!" Saka ako muling humalakhak. Alam kong hindi magandang ideya ang pagtawa ko dahil mukhang lalo pa siyang nainis sa akin. Pero hindi ko kasi napigilan.
Ang yabang niya kung makapagsalita na hindi na tatayo ang alaga niya sa akin. May pa-never again pa siyang nalalaman! Duh.
When I finally stopped myself from laughing,
