ครืดดดดด
สมาร์ทโฟนเครื่องบางกำลังสั่นเตือนเจ้าของเครื่องให้รู้ตัวว่ากำลังมีสายเข้า ณดาเอื้อมมือคลำหาโทรศัพท์ข้างหัวเตียงมืออีกข้างก็ถือหนังสือเอาไว้แน่นสายตาก็เอาแต่จดจ้องบทความในหนังสือ ช่วงนี้ใกล้สอบเธอจึงต้องอ่านหนังสือหนักเป็นพิเศษ ไหนจะหาข้ออมูลมหาวิทยาลัยที่สนใจเพื่อที่จะต้องสอบเข้าเรียนต่อ เป็นการเรียนเทอมสุดท้ายที่แสนสาหัสจนบางครั้งก็อยากหยุดเรียนแล้วนอนพักสมองอยู่บ้านเสียดื้อๆ แต่ก็ทำได้แค่คิด
"ตอนนี้ณดาอ่านหนังสืออยู่ค่ะ มีอะไรฝากข้อความไว้ก่อนเสียงสัญญาณ ติ๊ด "
"ใจร้าย " เสียงทุ้มนุ่มที่แสนคุ้นเคย ทำให้เด็กสาวยิ้มออกมาทุกครั้งที่ได้ยินเสียง สองทุ่มครึ่งเป็นเวลาที่เธอต้องรับสายจากพ่อเลี้ยง เธอเกือบลืมไปเลย เด็กสาวเหลือบมองนาฬิกาข้างหัวเตียงก่อนจะใช้ที่คั่นหนังสือสอดกั้นหน้าที่อ่านค้างเอาไว้จากนั้นก็ปิดหนังสือลง
"โอ๋ๆ ณดาลืมนี่คะว่านี่มันได้เวลาแล้ว นึกว่าพวกโรคจิตที่ชอบโทรมาก
