เช้านี้อากาศสดใส แสงแดดเจิดจ้า ขัดกับความรู้สึกหม่นลึกข้างในจิตใจของผม..
ตั้งแต่เดินออกมาจากห้องนอน พะพายก็ตามติดตัวผมไม่ยอมห่างไปไหน ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเพราะเหตุใดเจ้าตัวถึงได้ดูผิดปกติขนาดนี้
หากแต่ผมไม่คิดจะสนใจ เพราะความรู้สึกข้างในใจจิตใจน่าเป็นห่วงเสียมากกว่า
ผิดกับชายอีกคน.. ที่หน้าตาดูสดใส ใบหน้ายิ้มแย้มแตกต่างจากเมื่อคืนวาน
แค่เห็นใบหน้านั้นกำลังมีความสุข.. น้ำตาของผมก็พร้อมที่จะไหลลงมาอาบลงบนหน้าอยู่ตลอดเวลา
ทำไมถึงไม่เคยมีใครบอกผมเลยนะ..ว่าอาการอกหักเพราะแอบชอบพี่ชายมันจะทรมานแบบนี้..
ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าตนเองจะต้องมาติดอยู่ในความรู้สึกหน่วงหน่วงเช่นนี้
เคยคิดว่าเขาเป็นเพียงพี่ชายมาตลอด.. ความผูกพันช่างน่ากลัว..ตั้งแต่เขาห่างออกไป..ถึงได้รู้ว่าหัวใจห่วงหาตัวเขาแค่ไหน
แต่กับเขาแล้ว.. ผมคงไม่สลักสำคัญอะไร..
ผมที่เป็นแค่น้องชาย.. เขาแค่พยายามดูแลผมในฐานะพี่ชายให้
