Aybars'dan
Ben kızdan uzak durmaya çalıştıkça kendimi daha da yakınında buluyorum. Kızın üstüne düşmek nedir, Aybars… Bir de yatakta. Zaten ufak tefek bir şey; altımda resmen kayboldu.
“Kalksana be, karabasan gibi çöktün üstüme.” Öfkesi çenesine vurdu yine.
Sustum ve kalktım; kız haklıydı.
“Anne.” Çıbanın başı, annem kıza yatacak başka yer bulamamış, benim odaya koymuş.
“Ne var ula? Karadenizde gemin mi vardı da battı?”
“He ana battı. Ha, bu kızın ne işi var odamda?”
“Yer yoktu.” Dedi. Elleri de belinde.
“Hemem gidecek bu kız.”
“Düğün ne zaman?”
“Ana, ben diyorum kız gidecek. Sen diyorsun düğün.”
“Evlenirim dediniz ya oğlum. Haber saldım köye; şöyle horonlu, kemençeli güzel bir düğün yapalım.”
Kızın kolundan tuttuğum gibi kapıya yaklaştım; anamın da tuttum, ikisini birden kapın
