Sabay kaming napaangat ng tingin sa kalangitan. Ngayon ay andito kami sa parke at namamasyal. Hindi ko naalintana na halos isang buwan na pala akong naninirahan sa kalsada. Ang kalsadang nagturo sa 'kin kung paano ako magpatuloy sa paglalakbay kahit hindi ko naman mabatid sa unahan kung ano ang aking maaaring mahahantungan.
Sa halos isang buwan na 'yon, marami akong napagdaanan. Mga karanasang alam ko sa aking sariling hindi ko talaga makakalimutan. Mas naging malawak ang aking pag-unawa sa mundo. Na ito ay hindi basta-basta lalo na ang mga nakapaloob dito.
Kailangan mong maglaan ng pawis kung nais mong mabuhay. Kailangan mong pagtuonan ang sarili mong kapakanan bago mo matuonan ang iba. Sa katunayan, napakahirap ang ganoon sa akin. Hanggang ngayon pa rin ay maraming mga tanong, ang nag
