The Last Element and the Evergen

A deafening laugh was heard in the four corners of the room. A man in a black cloak was laughing loudly and his whole existence is shouting the word 'evil' "Hinding hindi ka magtatagumpay!" A woman shouted in despair, totally opposite to the man she was talking with. She wears a white cloak with a gold lining, angelic face, and her existence shouts the word 'good' "HAHAHAHA! Walang sinuman ang makakatalo sa akin Eden! Kung sana ay pinagbigyan mo lang ang aking kagustuhan, dalawa sana tayong namumuno ngayon!" "Hades! Parang awa mo na! Itigil mo na ang kahibangan mo!" "At bakit Eden? Para ikaw nalang ang mamuno? Ayaw mo bang dalawa tayong nagtutulungan?" "Hades, kahit kelan man ay hinding hindi papanig ang kabutihan sa kasamaan! Iyan ang pagkakatandaan mo!" Inismiran lamang ng lalaking si Hades ang babaeng nasa harapan niyang nag ngangalang Eden. "Eden, Alam mo naman na matagal na kitang nagugustuhan, Kung sana lang ay sinuklian mo ang aking pagmamahal ay hindi sana tayo aabot sa ganito," mahinahong usal ni Hades habang nakatitig sa babae. "Kahit kailan man ay hindi ko hinangad na mahalin ng isang katulad mo! Makasarili ang iyong pagmamahal dahil sarili mo lang ang iyong iniisip. Huwag na huwag kang magsalita ng kahit ano tungkol sa pag ibig dahil hindi mo alam kung ano iyon! Hindi mo pa nararanasan na magmahal!" Sigaw sa kaniya ni Eden. Nagliyab ang galit sa kalooban ni Hades at agad niyang sinakal ang babae. Agad namang nahirapan si Eden sa paghinga ngunit hindi niya pinutol ang pakikipag titig sa lalaking kaharap niya ngayon, dinakma niya ang mga kamay nito at pilit na iwinawakli ang kamay nito mula sa pagkakasakal sa kaniya. "Alam ko! Alam na alam ko iyan Eden! Dahil kahit kailan man ay hindi mo ako binigyan ng pagkakataong ipakita sayo na mahal kita! Ni minsan ba ay tinignan mo ako sa mata kagaya ng pagtingin mo sa mga mata ni Kreious?! Hindi! Nabulag ka sa kapatid ko at hindi mo na ako napapansin! Bata palang tayo ay alam na alam mong gusto kita! Pero hindi mo parin ako pinili!" Galit na galit na turan ni Hades habang dinidiin niya ang pagkakasakal sa babaeng kausap niya. He forgot that the woman she's choking to death is the woman who caught his heart and hurt him. Natauhan si Hades nang makitang masyado nang nahihirapan si Eden sa paghinga. Agad niya itong binitawan at nanghihinang napa upo ito sa lupa. "K-kaya ba, kaya mo ba siya pinatay?" Nanghihinang tanong ni Eden sa kaniyang kausap. Humihikbi na ito at dahan dahang tumulo ang kaniyang mga luha. "Oo! Ako ang pumatay kay Kreious! Pinatay ko ang sarili kong kapatid dahil nabulag ako sa pagmamahal ko sayo! Pero ano? Wala! Wala padin akong napala Eden! Sawing sawi padin ako! Talo nalang ako palagi!" Sigaw na naman ni Hades na unti unti nang nilalamon ng poot at galit. "Natatalo ka dahil nakikipag kompetensya ka! Palagi mong hinahambing ang iyong sarili sa iyong kapatid!" Ganting sigaw naman ni Eden. Punong puno na si Hades sa pakikipagtalo sa babaeng kausap nito. He thought that whatever he say or do, it will do nothing good, because in their eyes he is the villain. And a villain will never be good. Bakit nga ba niya pinapatunayan ang sarili kung totoo naman masama talaga siya. Humalakhak ito ng napakalakas na tila mabibingi ka kapag narinig mo ito. Natatakot na lahat ng nilalang na nakikinig sa kanila ngayon. Nababahala sila kung anong pwedeng mangyari sa kanila kapag natalo ni Hades ang kanilang reyna. "Pang huling tanong ko na ito Eden, saan mo itinago ang mga elemento!" Galit na galit na sigaw ni Hades na tila nawawalan na ng pasensiya sa babaeng kaniyang kausap. "Hindi! Hindi ko sasabihin sa iyo!" Naiiyak na si Eden habang lumalaki ang galit sa kaniyang puso. Hinding hindi siya makakapayag na makuha nito ang kaniyang kagustuhan. "Bakit Eden, natatakot ka ba na makuha ko pati ang anak niyo ni Kreious?!" His scream thundered all over the place. "Parang awa mo na Hades itigil mo na to," Turan niya sa lalaki, nagbabasakaling magbabago ang isip nito. "Tinago mo rin ang anak ko kay Kierra, Eden! Baka nakakalimutan mo!" Ganting sigaw sa kaniya ni Hades. "Dahil alam kong gagamitin mo lang rin ang anak mo para sa pansarili mong kagustuhan!" Hindi na napigilan  ni Eden ang pagtangis, nababahala siya na baka magtagumpay si Hades sa masamang binabalak nito. "Isang pagkakataon nalang Eden, pumayag kanang magpakasal sa akin at hindi ko gagalawin at sasaktan ang anak niyo ng kapatid kong si Kreious!" Hindi siya natinag sa sinabi ni Hades. Dahil kahit kailan man ay alam niyang walang sinuman ang makakapag pabago sa isip nito. Puro kasakiman at kasamaan ang namumutawi sa isip at puso nito, sinabi niya sa kaniyang sarili na na hinding hindi siya magpapa linlang sa lalaking ito. She looked at him with full hatred in her eyes. She clenched her fists while standing up. She looked at him, head high and full of determination. "Ayoko Hades, kung pakikipaglaban man lang ang tanging paraan para masupil yang kasamaan mo, ay hinding hindi kita aatrasan!" Sigaw ni Eden sa kaniya. His laugh roared at the whole place. The skies were slowly turning dark and gray. Lumamig ang buong paligid at nagsimula nang matakot ang lahat ng mga nilalang na nasa lugar na iyon. "Anong nangyayari?!" Sigaw ni Eden. "Kukunin ko lahat ng kapangyarihan na nasa pangangalaga mo Eden!" Sigaw nito sa kaniya. Nanlaki ang mga mata ni Eden at nagsisimula nang manlamig ang kaniyang mga kamay. Luminga linga siya sa paligid at sinisigawan ang kaniyang mga kasamahan. "Umalis na kayo! Magtago na kayo!" Sigaw ni Eden sa kaniyang mga kasamahan na puno ng pag aalala. "Prae omnibus in nomine deorum primis potes te accerso dedere mihi!" Usal ni Hades. "nihil! ego non parcam!"Umiiyak na saad ni Eden. "deditionem! deditionem!" Huli na ang lahat, nagamit na ni Hades ang itim na mahika, ang i***********l na mahika sa mundo nila. She cried while looking around. The fairies and nymphs had lost their wings, the mermaids and mermen had lost their tails. The trees had lost all of it's leaves, the butterflies lost its colors, everything became bland and ugly. "Ikaw na ang isusunod ko Eden! I will not kill you yet, I'll capture your child and I will kill both of you!" His screams were terrifying to hear. Sa isang iglap lang ay nasa loob na ng human sized capsule si Eden, wala na rin itong malay at pawang tulog na tulog na. Napabalikwas sa pagkakahiga si Amory sa kanyang napanaginipan. "That's so weird" she told herself. She clenched her fist while gasping for air still trying to recover from the nightmare, malalaking butil ng pawis ang tumutulo sa kanyang noo. She sigh deeply and shake her head a little bit. "resulta na ata to ng kakanood ko ng movies." Usal nya sa kanyang sarili, napabuntong hininga sya at tumingin sa kanyang wall clock. Alas singko na pala na ng umaga. She lazily get up from her bed at isa isang inayos ang pinaghigaan. Pagkatapos ay agad na siyang lumabas at unang bumungad sa kanya ang mukha ng kanyang ina. "Happy sweet sixteen my love!" —————————————————— This is a work of fiction.