Boss 08 ไม่ได้ตั้งใจรับผิดชอบ

1530 Words

วันต่อมา ห้อง VIP ปึก “นาน ๆ ได้ออกมาดูสาวก็เปิดหูเปิดตาดีวะ” ‘เจอาร์’ มันวางแก้วเหล้าลงที่โต๊ะก่อนจะพูดขึ้นพร้อมมองลงไปด้านล่างของร้านที่กำลังมีลูกค้าสาวสายมากมายกำลังโยกย้ายส่านสะโพกไปตามจังหวะเพลง “อยู่มหาวิทยาลัยก็มีนักศึกษาไง” “กูเป็นผู้บริหารนะเว้ยเอาเด็กในมหาลัยก็ระยำแล้ว” “สาบาน?” ผมไม่เชื่อหรอกว่ามันไม่เคยน่ะ เหอะ “ตายฟรีสิวะว่าแต่มึงเรียกกูมาทำไม?” มันมองหน้าของผม “ไม่มีอะไรแค่อยากฝากเด็กเข้าเรียนหน่อย” “อายุ?” “ยี่สิบมั้ง?” ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่คิดว่าไม่น่าจะเกินนี้หรอกแต่หน้าตาแม่งเหมือนเด็ก 18-19 ปีเลย “ใครวะ?” มันทำหน้างง “แค่เด็กที่กูต้องรับผิดชอบ” ผมตอบและหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม “เมีย?” “มึงได้ฟังที่กูพูดไปไหมเนี่ยไอ้ฉิบหาย” ถามซ้ำอยู่นั่นแหละ “แล้วจะเรียนอะไรละ?” “วิศวะไฟฟ้ายัดเข้าไปให้หน่อยดิ” พูดแล้วแม่งหงุดหงิดไม่หายเลยทำไมต้องเรียนคณะนี้ด้วยวะ? “ผลการเรียนดีไหมละถ้าดีก็ยัดได้ไม่ยากหรอก” “หน้าตาฉลาดก็น่าจะเกรดดีมั้ง” ผมไม่แน่ใจเพราะว่ายังไม่ได้ขอประวัติวารินมาเลย “ไอ้สัส! รู้อะไรบ้างเนี่ย? หน้าตาฉลาดไม่ได้แปลว่าสมองจะดีนะเว้ย” “เอาเหอะน่า ยัด ๆ ไปเถอะเรียนไม่ไหวเดี๋ยวก็ออกเองแหละ แล้วก็เอาห้องที่ผู้ชายน้อย ๆ นะ” ดีเหมือนกันจะได้เปลี่ยนคณะ “ถามจริงเรื่องมันเป็นยังไงวะถ้าได้ต้องมาส่งเด็กเรียนเนี่ย? แล้วก็วิศวะมันไม่มีหรอกผู้ชายน้อยน่ะ” “มันต้องมีสักห้องแหละ...ก็แค่เผลอไปนอนด้วยแล้วเป็นคนแรกเท่านั้นแหละ กูเลยอยากรับผิดชอบอะไรหน่อยเพราะเด็กนั่นไม่เอาอะไรเลยไม่สนใจห่าอะไรด้วยนอกจากส่งเรียน” “คนอย่างมึงรับผิดชอบผู้หญิง??” มันจ้องหน้าของผม^^ “ที่ผ่านเพราะผู้หญิงพวกนั้นยินนอนกับกูเองแล้วจะมาเรียกร้องอะไรละ?” “แล้วคนนี้?” “เออ ๆ กูจะเล่าให้ฟังแล้วไม่ต้องไปพูดที่ไหนทั้งนั้น โอเค?” มันถามมากมายจนผมต้องเล่าทุกอย่างให้มันฟัง “โอเคเพื่อน^^” หลังจากนั้นผมก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้มันฟังทั้งเรื่องที่ผมโดนวางยาปลุกเซ็กส์แล้วก็วารินเป็นคนช่วยเอาไว้ด้วย มันจะได้เลิกถามสักที 10 นาทีต่อมา “ก็นั่นแหละเรื่องมันก็แบบนั้น” ผมเล่าจบก็กระดกเหล้าเพราะว่าคอแห้งเล่าเยอะ “โคตรเหี้ยตรงเป็นเจ้าของร้านเหล้าแต่โดนผู้หญิงวางยานี้แหละ เหอะ ๆ” มันหัวเราะเยาะผม “ก็ไม่ได้คิดป่ะเพราะว่านี้มันร้านกูนะเว้ย ใครจะคิดว่าคนในร้านจะรับเงินเพื่อใส่ยาในเครื่องดื่มกู?” “กลายเป็นว่ามึงต้องรับผิดชอบเด็กนั่นอย่างไม่ได้ตั้งใจ?” “เออ” “ขออนุญาตค่ะ...” เสียงคุ้นหูดังขึ้นทำให้ผมหันไปมองก่อนจะพบว่าเป็นวารินนั่นเองที่ยกถาดมิกซ์เซอร์ขึ้นมาเสริฟ์ฉิบหายมาได้ยังไงวะปกติไม่เคยเห็นนิ? Warin ฉันต้องเอามิกซ์เซอร์ขึ้นมาเสริฟ์ที่ชั้น VIP แทนพี่เต้เป็นครั้งแรกและเมื่อขึ้นมาก็ต้องได้ยินความคิดของเฮียบอสตันที่มีต่อฉัน ซึ่งฉันเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเท่าไหร่หรอกเพราะมันก็จริงอย่างที่เขาพูดมานั่นแหละเขาไม่ได้ตั้งใจจะรับผิดชอบอยู่แล้ว ที่เขาทำก็เพื่อความสบายใจของตัวเองเท่านั้นแหละ ดีแล้วละที่ฉันได้ยินอะไรแบบนี้เพราะจะได้ไม่ต้องเผลอคิดเข้าข้างตัวเองถ้าเขาเข้ามาทำดีด้วยมันเป็นเพียงความรับผิดชอบเท่านั้นแม้ว่าฉันจะพยายามปฏิเสธไปหลายครั้งก็ตามเถอะ แต่เพราะอยากเรียนเลยยอมต่างหาก “วางไว้ตรงนั้นแล้วนั่งลง” เฮียบอสตันพูดกับฉัน “มึงจะให้เด็กนั่งทำไมเขาจะไปทำงานต่อ” เพื่อนของเฮียบอสตันพูดขึ้น “คนนี้ไงที่กูพูดถึง...วารินมันชื่อเจอาร์เป็นคนจะพาเธอเข้าเรียน” เฮียบอสตันแนะนำ “สวัสดีค่ะ คุณเจอาร์” ฉันยกมือไหว้ทันที “อะอ่อ คนนี้เองสินะ...” คุณเจอาร์ทำหน้าตาเลิ่กลักเมื่อรู้ว่าฉันคือคนที่เฮียบอสตันต้องรับผิดชอบ “มึงอยากรู้อยากถามอะไรเกี่ยวกับการเข้าเรียนก็ถามเลย” เฮียบอสตันพูดพร้อมกับกอดเอวของฉันเอาไว้ดีที่ชั้นนี้ไม่มีใครไม่อย่างนั้นพนักงานด้วยกันคงได้มองแรงอย่างแน่นอน “อยากเรียนวิศวะไฟฟ้าใช่ไหม?” คุณเจอาร์ถามฉัน “ค่ะ” “เรียนจบอะไรมาและผลการเรียนเท่าไหร่?” จะเอาไปตัดสินใจสินะ “มอหกค่ะสายวิทย์-คณิต เกรดจบ 4.00 ค่ะ” เพราะฉันอยากเรียนสูง ๆ เลยพยายามตั้งใจเรียน “โอเครดีมาก งั้นอีก 1 อาทิตย์เปิดเรียนก็เตรียมตัวเข้าเรียนได้เลย” “ขอบคุณ 0.0” ง่ายแบบนี้เลยเหรอ?? “เข้าไปแล้วก็ตั้งใจเรียนอย่าไปยุ่งกับพวกตัวผู้เข้าใจ?” เฮียบอสตันจับผมของฉันเล่นและหันมาพูดกับฉัน “ค่ะ” “ได้ เข้าเรียนแล้วก็ควรมีรางวัลให้เฮียหน่อยไหม?” เขาเอียงแก้มมาหาฉัน “-.-” เพื่อนเขาก็อยู่ตรงนี้นะ “ผมหันหนีให้แล้วกัน” คุณเจอาร์หันไปทางอื่น สมแล้วละที่เป็นเพื่อนกัน “เฮ้ออออ~ จุ๊บบบ! อื้ออออ0x0” ฉันตัดสินใจที่จะหอมแก้มของเขาให้มันจบ ๆ ไปเพื่อจะได้ไปทำงานต่อแต่ว่าเฮียบอสตันกับหันหน้ามาทำให้เราจูบกันและเขาก็จับท้ายทอยของฉันไม่ให้หนีอีก เขาบดขยี้จูบลงมาทั้งที่เพื่อนของเขายังนั่งอยู่ตรงนี้ “จ๊วบบ! ไปนอนพักได้แล้วไปไม่ต้องทำงานแล้ว” เฮียบอสตันถอนจูบและพูดขึ้น “ไม่ได้ค่ะ ต้องทำงานต่อขอตัวก่อนนะคะ” พรึ่บ! ฉันรีบลุกขึ้นมาทันทีและเอามือจับปากของตัวเองเพราะรู้สึกแสบ ๆ คิดว่ามันคงบวมเจ่อแน่ “น้องสั่งของหน่อย!!” ฉันเดินลงมาก็ได้ยินเสียงของลูกค้าเรียกไปรับออเดอร์ ฉันสะบัดความคิดเกี่ยวกับเฮียบอสตันออกไปทั้งหมดก่อนจะทำงานต่อ “ได้ค่ะ รับอะไรดีคะ?” “เอาเหล้ากลมแล้วก็โซดาหก” “ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” ฉันรับออเดอร์แล้วก็เอาไปให้เคาท์เตอร์บาร์น้ำจัดของตามออเดอร์ เคาท์เตอร์บาร์น้ำ “พี่พีคคะเอาเหล้ารีหนึ่งกลมโซดาหกค่ะ” ฉันบอกกับพี่พีคผู้ประจำตำแหน่งบาร์น้ำและบาร์เทนเดอร์ “ได้ ๆ แปบนะจัดให้ของญาญ่าก่อน” เขายิ้มให้ฉันก่อนจะหันไปจัดของให้ญาญ่าก่อน “ปากไปโดนอะไรมาอะ?” และญาญ่าก็สังเกตเห็นความผิดปกติของปากฉัน “กินสับปะรดมา -_-” โกหกหน้าตายต้องยกให้ฉันนี่แหละ นี่อาจจะเป็นข้อดีของคนหน้าตาเย็นชาก็ได้มั้ง? “ฉันยังไม่เห็นแกกินสับปะรดเลยนะและแกก็ขึ้นไปหาเฮียบอสด้วย...แก...อ่อยเขาใช่ไหม?” ญาญ่าจับผิดฉัน “แค่เอามิกซ์เซอร์ไปให้แถมพี่เต้แล้วก็ลงมา ส่วนสับปะรดฉันจะกินตอนมันก็เรื่องของฉันทำไมเธอต้องเสือกตลอดเลยเนี่ย” “อีวาริน!” “อะไรเหรอ...อีญาญ่า?” คิดว่าฉันจะยอมโดนด่าอยู่คนเดียวหรือไง? “ญาญ่าได้แล้วรีบเอาไปเลย” พี่พีคเข้ามาช่วยได้ทันเวลา “เหอะ! ฝากไว้ก่อนเถอะและถ้าฉันรู้ว่าแกอ่อยเฮียบอสเจอตบแน่!” ญาญ่าชี้หน้าของฉันแล้วก็ยกของไปด้วยความหงุดหงิด “อย่าไปถือสาเลยญาญ่าแค่ชอบเฮียบอสน่ะ” “แต่เฮียเขาไม่ได้ชอบนิทำไมไม่ตาสว่าง?” ฉันถามกลับไป “แรงนะเนี่ยเรา...แต่ว่าถึงอย่างนั้นก็เถอะถ้าหากว่ารินไม่ได้เป็นอะไรกับเฮียบอสก็อย่าไปกวนประสาทญาญ่าเลยดีกว่าเดี๋ยวจะเจ็บตัวเอา” “ไม่ได้กวนสักหน่อย” “รู้ไหมไอ้ท่าทางเย็นชาของเราน่ะมันกวนสุด ๆ ไปเลยละ หึ!” พี่พีคยิ้ม แต่ว่าหน้าของฉันมันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วแม้ว่าความรู้สึกของฉันมันจะเย็นชาเหมือนหน้าก็เถอะ แต่ก็ไม่ได้ขนาดนั้นมั้ง??? “ค่ะ” “ได้แล้ว รีบเอาไปให้ลูกค้าเถอะช้าเดี๋ยวจะโดนวีนเอา” “รับทราบ” โต๊ะ 18 “ขออนุญาตค่ะ...” ฉันวางเครื่องดื่มบนโต๊ะของลูกค้าที่สั่งของและแล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เพล้งงงงงง!! “ช้าฉิบหายเลยหมดอารมณ์แตกเหล้าเว้ย!” เหอะ ๆ เป็นอย่างที่พี่พีคพูดจริงด้วย “ขอโทษค่ะ แต่ว่าลูกค้าไม่ควรปาขวดแบบนี้นะคะ...” “มึงสอนกูเหรออีเด็กเสริฟ์?!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more